خاورانها مناطقی هستند که مدفن تعداد بسیار زیادی از زندانیان سیاسی اعدام شده به دست حکومت دیکتاتوری آخوندی در محدوده زمانی سالهای ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۷ می‌باشند. در اقصی نقاط ایران چنین مناطقی یافت می‌شود که نقطه اشتراک آنها متروک بودن، نداشتن نام و نشان، نبود سنگ و مقبره و در برخی موارد وجود گورهای دسته جمعی در آن هاست. خاوران ”ها مورد غضب حکومت هستند به‌طوری که در طی حدود سه دهه گذشته همواره کمترین نشانه‌های موجود در آنها تخریب شده، بعضاً اثار شلیک گلوله بر بعضی قبور رویت شده و همین‌طور در مواردی حکومت ایران به تغییر کاربری این مناطق دست‌زده است“. خاوران ”ها“ سند برجسته جنایت علیه بشریت ”هستند، جنایتی که به آمریت حکومت و مسولان وقت جمهوری اسلامی ایران صورت گرفت.
در این رابطه برای تنویر افکار عمومی و حفظ اسناد“ جنایت ”صورت گرفته تا زمان دادرسی به این واقعه، مجموعه فعالان حقوق‌بشر در ایران در کنار سایر نهادهای حقوق‌بشری به شناسایی و معرفی این مناطق اقدام می‌نماید. این نوشتار اختصاص دارد به خاوران اهواز همراه با تصاویر مربوطه.

خاوران اهواز
از اوایل سال ۱۳۶۰ که اعدام افراد وابسته به گروههای سیاسی مخالف حکومت آخوندی در اهواز، هم‌چون سایر شهرها آغاز شد، حاکمیت ایران این افراد را در گورهایی نزدیک به گورستان عمومی اهواز که بهشت آباد نام دارد دفن کرد.
گورستان بهشت آباد که در ضلع جنوب شرقی اهواز قرار دارد، در سال ۱۳۶۰ تقریبآ خارج از شهر بود و در مجاورت آن باغ های سیفی و نخلستان قدیمی شهر و نیز محله‌ی فقیرنشینی به نام خروسی قرار داشت.
اولین گروههای زندانیان سیاسی اعدام شده یا به قتل رسیده در سال ۱۳۶۰ توسط حکومت ایران در فاصله‌ی حدودآ ۳ کیلومتری ضلع شرقی بهشت آباد به موازات جاده منتهی به پارک جنگلی فولاد دفن شدند. در سالهای پس از آن نیز سایر اعدامی‌ها از جمله اعدام شدگان قتل‌عام ۶۷ در اهواز نیز عمومآ در این محل دفن شدند. که در تصاویر ماهواره‌یی زیر این مناطق مشخص شده است.

دسترسی به این محل با دشواریهای فراوان صورت می‌گیرد.
در این رابطه در سال ۱۳۷۵ اتحادیه تعاونیهای مسکن استان خوزستان شروع به آماده‌سازی زمینهای اطراف این محل جهت ساخت و ساز نمود که تا‌کنون کمتر از ۴۰ درصد پیشرفت کار داشته‌اند.
همین‌طور در سال ۱۳۷۶ شهردار وقت اهواز“ عباس هلاکویی ”که سابقه عضویت در نهادهای امنیتی داشت، طرح تبدیل این گورستان به فضای سبز! را مطرح نمود اما به‌دلیل آن که خاک منطقه بیش از حد نامناسب و دسترسی به آن نیز دشوار بود این طرح عملآ پس از سه سال کنار گذاشته شد.
در سال ۱۳۸۰ نیز سازمان مسکن و شهرسازی اهواز تحت عنوان طرحهای جدید شهری شروع به طراحی، جهت ساخت و ساز نمود اما از آن‌جا که سازمان مسکن و شهرسازی نتوانست با مالکین این املاک که از قدیم صاحب سند بودند به توافق برسد، این طرح نیز نیمه تمام رها شد. در کنار تمام تلاشهای صورت گرفته برای از بین بردن این محل در حال حاضر شهرداری اهواز تمامی نخاله‌های ساختمانی را در این گورستان بی‌نام و نشان تخلیه می‌کند، این اقدام باعث شده که دسترسی به این مزارها روز به روز دشوارتر شود و آثار وجودی آن نیز رو به نابودی برود. به ویژه در دو فصل پاییز و زمستان که بارندگی زیاد شده و آبهای سطحی نیز راه خروج ندارد وضع به مراتب بدتر می‌شود، به‌گونه‌ای که تقریبآ شش ماه از سال آب تا نیمی از مزارهای مرتفع سیمانی جمع شده و سبب نشست و تخریب بیشتر آنها می‌شود. تصاویری از این محل در پی می‌آید.