سایت اوپن ریپورت - ۱۶ شهریور از برلین نوشت: در حال حاضر بالاترین دیپلمات آلمانی سازمان ملل، مارتین کوبلر معاون دبیرکل سازمان ملل، جنبش های آزادیبخش در شمال آفریقا را بعنوان ”شانسی برای تحول مسالمت آمیز در مناطق بحرانی در افغانستان و عراق“ قلمداد نمود. کوبلر در گفتگوئی با روزنامه ”لایپزیگر فولکس سایتونگ“ اظهار داشت که شاید خیلی خوب باشد چناچه پروژکتور روی تغییرات لیبی، سوریه و مناطق همسایه شان افتاده باشد، و ”از آن میتواند برای افغانستان و عراق یک محرک دیگری جهت رشد تحولات خودجوش حاصل گردد“. کوبلر تاکنون معاون رئیس هیئت سازمان ملل در افغانستان بود و حالا بعنوان مامور ویژه سازمان ملل برای عراق و ریاست یونامی، هیئت سازمان ملل، منصوب گشته است. کوبلر معتقد میباشد که باید در افول دیکتاتوریها، خلاء قدرت بارز شده در این کشورها توسط سازمان ملل ”بوسیله کمک فراحزبی و ضامن حاکمیت عدل“ پر شود. اما ” احترام اجباری جامعه بین الملل نسبت به مردم منطقه“ جزء آن میباشد. کوبلر نفع غالب هیئت سازمان ملل در عراق را اینگونه ذکر کرد: ”ما هیچ نفتی نمی خواهیم.“ بعنوان مهمترین ماموریتش وی از ”ایجاد ارتباط بین بازیگران صحنه سیاسی که در اساس نمی خواهند باهمدیگر صحبت کنند“، یاد کرد. بایستی ”فضا و زمینه برای راه حل های خود جوش“ بوسیله پرنسیب دربهای باز ایجاد گردد. کوبلر از تجربیات قبلی اش در هیئت افغانستان اینگونه نتیجه میگیرد که ”بهترین اقدامات دیالوگ آنهائی هستند که نماینده سازمان ملل در کنارشان نشسته و مجبور به گفتن هیچ چیزی نباشد“. عراق ”عطف به تحولاتش در نقطه بهتری به نسبت افغانستان“ قرار دارد. ضمنا کوبلر به واقعیت نیاز داشتن به دولت مرکزی که امری غیر قابل رد کردن است، اشاره کرد، که این امر برخلاف افغانستان بوده و خروج سربازان آمریکائی از عراق باعث رشد و تحول زیادی در رابطه با این امر درعراق گشته است. از ۲۵۵ هزار سرباز آمریکائی که در ابتدا در عراق بودند اکنون فقط حدود ۵۰ هزار نفر در عراق هستند. دیپلومات آلمانی سازمان ملل بر این عقیده است که با نگاهی به تحولات افغانستان ”به تمام و کمال در تابلوی سال ۲۰۱۴ بعنوان سرآمد خروج نیروهای بین المللی“ قرار دارد. کشور در هندوکوش، منطقه کانونی کمک و اقدامات بین المللی برای جمهوری فدرال و ارتش آلمان در ”مسیر خوبی“ است. شرایطی بایستی حاصل گردند تا افغانها خودشان معلم تربیت کنند، بیمارستان بسازند، مدرسه دایر کنند. ”بایستی به اصول پایه ای سیاست توسعه عاقلانه بازگردیم“. در این رابطه کوبلر از اعلام کمیسیون اروپائی مبنی بر ادامه و افزایش همکاریهای توسعه با افغانستان استقبال کرد. کوبلر نسبت به دو موضوع اخطار داد: ”در سال ۲۰۱۴ نبایستی خاطره عقب نشینی شوروی تکرار گردد“. شوروی در سال ۱۹۸۹ بعنوان نیروی اشغالگر وقت در افغانستان عقب نشینی کرد، و بعدا حاکمیت دیکتاتوری کمونیستی به افراطیون بنیادگرای طالبان تغییر یافت. از اینرو بایستی جامعه بین الملل و همچنین دولت افغانستان ”بخش مصلحت گرای طالبان“ را امروزه ”سیاسی دریابد“. در این خصوص اما ”شرایط واضحی برای معامله با طالبان وجود دارند: آنها بایستی به قانون اساسی احترام بگذارند“. کوبلر ضمنا حقوق بشر دمکراتیک و اجتماعی را در این زمره دانسته و اضافه کرد که ”نه اما آزادی مطبوعات در آخر باشد“. کوبلر گفت که پایه ریزی کشور عدالت برای توسعه ”بخشی از تاریخ سازمان ملل و موفقیتش“ میباشد. معاون دبیرکل ملل متحد به آلمانیها توصیه کرد که در آینده نیز به این واقعیت واقف باشند که آنها در این منطقه ”همانند غرش با طنین هستند“. این امر میتواند به نفع علائق اقتصاد خصوصی در مناطق بحرانی عمل کند. کوبلر از جامعه بین المللی خواستار ”آگاه بودن به مسولیت مان برای بجای گذاشتن بهترین وضعیت ممکن در افغانستان بعنوان یک کشور“، گردید.