عنوانهای صفحات اول روزنامه‌های امروز رژیم، عمدتاً به شقه و شکاف و دزدی و چپاول باندهای رقیب و اعتراض بنکداران بازار تهران اختصاص دارد. فقط روزنامه ابتکار با تیتر ”حمایت تمام‌عیار تهران از دمشق“ به بحران سوریه اشاره کرده است. هم‌چنین تمام روزنامه‌های رژیم در برابر تظاهرات بزرگ حامیان مقاومت ایران در واشنگتن در مقابل وزارت خارجه، سکوت مطلق پیشه کرده‌اند. به سایر عنوانهای روزنامه‌ها نگاه کنیم:
جهان صنعت: «نه پارچه‌فروشان کوتاه می‌آیند نه مسئولان تجمع مالیاتی در بازار».
جهان صنعت: «واکنش دولت به اعتراض صاحبان صنایع لبنی: پول نداریم بدهیم».
جمهوری اسلامی: «واردات بی‌رویه شیرخشک 50درصد دامداریهای تهران را تعطیل کرد».
ابتکار: «احمدی‌نژاد: هم‌چنان در برابر زیاده‌خواهی‌ها کوتاه نمی‌آییم».
مردم‌سالاری: «بنکداران پارچه هم‌چنان معترض و تعطیل».
مردم‌سالاری: «مردم واقعیتها را می‌بینند نه شعارها را».

اما ابراز وحشت رژیم از عاقبت متحدش بشار اسد، فقط از زبان صالحی در رسانه‌ها منعکس شده، به قسمتهایی از این اظهار وحشت، البته با ادبیات دیپلومات تروریستهای رژیم، از روزنامه خراسان توجه کنید:
خراسان: «دولتهای منطقه باید نسبت به دخالتهای بیگانگان در امور داخلیشان هوشیار باشند. در حال حاضر در برخی کشورهای منطقه دخالت بیگانگان برای همه روشن است، از جمله سوریه... سوریه حلقه مهم زنجیره مقاومت در خاورمیانه است و برخی می‌خواهند این حلقه را از این زنجیره جدا کنند... تغییر نظام در سوریه خواسته‌یی خارج از عرف است و با نیت شیطنت‌آمیز دنبال می‌شود... چنان‌چه در نظام حکومتی سوریه خلأیی ایجاد شود، عواقبی غیرقابل پیش‌بینی دارد. سوریه دارای همسایگانی با حساسیت بالاست که به همین دلیل بروز تحول در سوریه عواقب خوبی برای کسی در پی ندارد و می‌تواند منطقه را دچار بحران جدی کند که این بحران به فراتر از منطقه هم می‌تواند سرایت کند».

چنان که گفتیم روزنامه‌های رژیم پر است از مطالب مربوط به جنگ و جدال باندها بر سر پرکردن صندوقهای رأی در نمایش انتخابات آتی مجلس ارتجاع. برخی رسانه‌ها در دعوای باندی اذعان کرده‌اند که این جاروجنجالها، چیزی جز دود و دمهای باند ولی‌فقیه به‌منظور درآوردن ادای دموکراسی و انتخابات آزاد نیست، به قسمتهایی از یک مقاله روزنامه اعتماد تحت عنوان ”تولد اصلاح‌طلب بدلی از سوی اصول‌گرایان غیرمعتدل استارت خورد“ گوش کنید:
اعتماد: «یک طرح جدید برای این‌که اصول‌گرایان هم از شر ایجاد شکاف در درون تشکیلات راست خلاص شوند و هم دیگر با این کنایه مواجه نشوند که می‌خواهند ”خودی با خودی“ رقابت کند. طرح‌شان همانی بود که پیش از این بسیاری پیش‌بینی کرده بودند، ”ظهور اصلاح‌طلب‌های جدید“ تا هم به قول خودشان جامعه سیاسی از تک‌قطبی بودن خارج شود و هم خودیهایی که حرفهای متفاوت از ادبیات جناح راست برای گفتن دارند و نمی‌خواهند نه حذف‌شان کنند و نه در دایره اصول‌گرایی راه‌شان داد، زیر بیرق جدیدی جمع شوند».

در دعواهای باندی اذعان به برگشت‌ناپذیری شقه درونی نظام، آن هم در باند حاکم، امری عادی شده است، یک نمونه دیگر از روزنامه اعتماد:
اعتماد: «رقابت را بین خودشان آن‌قدر بالا بردند که دیگر از پس پنهان کردن اختلاف‌هایشان برنیامدند... مسائل پشت‌پرده اختلاف‌ها را بیان کردند تا مشخص شود جناح راست در درون به چه پرتگاههایی رسیده است. امروز هم تشکیل جبهه موسوم به پایداری که برآمده از همان گروه‌سازی‌های درونی این جناح است، نشان از میزان اختلاف اصول‌گرایان آن هم در حدی اعلا می‌دهد. همه‌چیز عیان شده و جلوی چشم همگان ظاهر و اختلافات‌شان آن‌قدر شدید و آشکار که مجبور شدند برای مخفی کردن این نمادهای شکست درونی، رو بیاورند به ساخت مثلث‌های ساختگی مانند ”جریان فتنه - انحرافی - خواص بی‌بصیرت“ تا شاید زیر سایه این نوع تحلیل‌ها، بتوانند از هم پاشیدگی‌های درونیشان را توجیه کنند... بعد از حوادث اخیر... بخش‌های قدرتمند حاکمیت، طرفین موجود در این جناح، دیگر در برابر همدیگر هم کوتاه نخواهند آمد، چرا که هر کدام از تکه‌های این تشکل پر انشقاق می‌دانند دیگر فرصتی برای از دست دادن ندارند».

در میان دعواهای باندی در زمینه سیاسی و اقتصادی، که به روزنامه‌ها کشیده شده، ابراز وحشت به اشکال مختلف نسبت به وضعیت رژیم به چشم می‌خورد:
اعتماد: «عماد افروغ: در دولت شعارهای انقلابی داده شد، اما شاهد رفتارهای غیر انقلابی بودیم، به همین دلیل خطر رویگردانی مردم از اصل شعارها و آرمانها ما را تهدید می‌کند».
اعتماد: «تابناک سایت محسن رضایی: در چنین شرایط خطیری، حتی حاضر به تشکیل نشستهای مشترک و پذیرش ریش‌سفیدی بزرگان هم نشده و بر طبل جدایی و افتراق می‌کوبند و چه خاری هستند اینها در چشم نظام».
ابتکار: «بهتر است بزرگان اصول‌گرا کبک‌وار سر در برف نکنند و حقایق و واقعیتها را نادیده نگیرند. رسماً از مردم به‌خاطر بی‌ثمر بودن شعارهایشان عذرخواهی کنند. دیگر نمی‌توانند با این شعارها رأی بگیرند؛ زیرا همه فهمیده‌اند در این کشکول، به‌اصطلاح عوام شعارهای کشکی است».