دوستان گرامی امروز دیگر به نقطعه ای رسیدیم که باید از خود بپرسیم تا کجا میتوان به صورت مسالمت امیز به خیابانها رفت و روزانه بیش از پنجاه شهید و صدها زخمی داد؟ تا به کی باید شاهد بود که زخمیها را از بیمارستان بربایندو انان را نیست و نابود کنند؟ تا به کی باید شاهد حمله کردن به خانه مردم توسط این وحشیهای پلیدبود ؟
خواهر وبرادر عزیز، مبارزه مسالمت امیز هم برای خودش قواعدی دارد این از خدا بی خبرها که به هیچ چیز ایمان ندارند و هر کسی را میکشند.انسان با نظامی ،مخملی مبارزه میکند که حداقل یکدرصد انسانیت داشته باشد. اینها که اون یکدرصد رو هم ندارندو به هیچ چیز اعتقاد ندارند.وقتی کسی میگه که مردم ایران باید صلح جویانه در قرن بیست و یکم مبارزه کنن دیگر نمی اید مردم را تنها بگذارد و بگوید ما در مسایل داخلی ایران دخالت نمی کنیم. بلکه می اید صلح جویانه ملت ایران را حمایت میکند و نظام را تحت فشار جهانی میگذارد همانگونه که شوروی لهستان و افریقای جنوبی را تحت فشار گذاشت.


ای ایرانی که برای حل هر مشکلی در زندگی خویش، باید تاریخ اسلام را ورق بزنی و به جای استفاده از دانش و عقل خویش از مردم هزاروچهارصدسال پیش کمک جویی. عجله کن و جواب این سوال راپبدا کن


ای ایرانی که برای حل هر مشکلی در زندگی خویش، باید تاریخ انقلابهای قرن اخیر را ورق بزنی و به جای استفاده از عقل خویش، از تاریخ دموکراسی کمک بجویی .عجله کن و دنبال این بگرد که ایا تاریخ دموکراسی ، نظامی کثیفتر از نظام جمهوری اسلامی ایران را به خود دیده است؟


ای ایرانی که در تاریخ و کتوب انقلابهای کارگری بدنبال جواب هستی، عجله کن.


و در اخر تو ایرانی ، که هنوز فرهنگ خویش را فراموش نکردی، تو بگو چه باید کرد؟ تو بگو با این ضحاک پیر که قلب جوانان نازنین این کشور را نشانه گرفته چه باید کرد؟تو که صدها بار شاهنامه را خواندی،تو بگو