قبل از بررسی وتحلیل قیام مردم ایران از طرف هر فرد یا جریان سیاسی باید به ضرورت داشتن ابزاری که توانائی تحلیل و شناسائی این پدیده بزرگ را داشته باشد اشراف داشته باشيم. من اعتقاد دارم باید تمامی پدیده ها را بطور دیالکتیکی بررسی و آنالیز کرد و برای بررسی هر پدیده ای باید گذشته و پروسه ای که آن پدیده از آن عبور کرده و یا در حال عبور است بطور تاریخی مورد بررسی و توجه قرار گیرد. زیرا، همه پدیده ها محصول یک پروسه تاریخی هستند و به عبارت ساده تر هیچ پدیده ای خلق الساعه بوجود نمی آید. تنها با این متد است که ما می توانیم قیام مردم ایران را فهم کنیم . بنابراین میتوانیم اینگونه معادله قیام را فرمولیزه کنیم یعنی این قیام در چه بستری و مناسباتی شکل گرفته و ساخته شده است و چه نیرو های اجتما عی و سازمان یافته ای در این بستر نقش استراتژیک بازی کرده اند و بقول مارکس مامای تاریخ بوده اند. بطور دیالکتیکی کاتالیزورهائی که در تشدید فعل و انفعالات تاریخ نقش کلیدی داشته اند باید مورد شناسائی قرار گیرند.

بطور منطقی در طی صد ساله گذشته اصلی ترین کاتالیزوها امیر کبیر، فراهانی، سید جمال، ملکم خان، تقی زاده، ستار خان، باقر خان، ارانیها، روزبها، کرامت دانشیانها، گل سرخیها، حنیف نژادها، جزنی ها، اکبر گودرزی ها.،خیابانیها و اشرف ربیعی ها بوده اند که با فدای حداکثر راه رفتنی که ژان ژاک روسو فریادش را میزد به تاریخ و جامعه تزریق کردند. بدین ترتیب، تاریخ را به سمت حل تضاد اصلی یعنی آزادی، همان عنصری که فرخی یزدی با لبانی بسته بخاطر ان جان داد، هدایت کردند. پس باز هم بطور منطقی باید رهبری را در تاریخ مشخص کنیم. زیرا تاثیر گذاری استراتژیک با سازمان یافتگی رابطه ای ارگانیک دارد. تاریخ ثابت کرده است که متشکل ترین جریان توده ای « سازمان مجاهدین خلق » و دیگر نیروهای پیرامونی هستند که رهبری این سازمان یافتگی را مسعود رجوی در دست دارد. علاوه بر این، این سازمان سیاسی بدلیل صلاحیتها و ویژگیهای منحصر به فرد خود ثابت کرده و یا به عبارتی دیگر رهبریت خود را تحمیل کرده است. این صلاحیتها از عنصر ضد استثماری رهبریت این مقاومت که همانا «مسعود رجوی» می باشد سرچشمه می گیرد که قابلیت سازماندهی جنبش را در دست دارد. این کلید اصلی فهم تاریخ و قیام قهرمانانه مردم ایران است. کوتاه سخن آنکه « تاریخ قیام مردم ایران صاحب دارد».

پیروز باشید