بیعت با عشق 


 

نشسته زلف حریرین خون به شانه عشق


بیا ، بیا و بیا رآ ،   تو هم به شانه عشق


به شاخسار خیالم گل غزل چو شکفت


شمیم نهضت خون خاست از ترانه عشق


نهال زندگی ارَ چه در این خزان پژمرد


به شاخه شاخه دل رسته صد جوانه عشق


بهار عشق نگر در فضای سمی فصل


که عطر حادثه خیزد ز رازیانه عشق


چه حسرتی که کهن شد بساط کهنه شراب


می  ِ  وفا  زده ام در شرابخانه عشق


به پتک خون بت تن بشکن ای بشارت صبح


به اوج عرش فکن بانگ جاودانه عشق


قبای عشق به تن کن در این زمانه سرخ


بزن به خرمن شب باوران زبانه عشق


فرود خنجر نوری به فرق قیری شب


فروغ  شعشع خورشیدی از کرانه عشق


تمام دولت جان ریختی به کیسه خاک


که دولت ابدی گیری از خزانه عشق


به یاد سرخ تو ای خفته در جلالت خاک


به دامنم  فکنم   لعل  دانه  دانه عشق


به روی خاک نگر خواهی ارَ  علامت عشق


ز چهر سرخ شقایق به خوان نشانه عشق


زبان کلک تو  «ادلی» همیشه گویا باد


ز باغ شعر تو خیزد گل ِ یگانه عشق



 

اشاره


 «شانه = در بیت اول مصراع اول =«  دوش


شانه = در بیت اول مصراع دوم = وسیله آرایش مو





میراسماعیل جباری نژاد


م - ادلی


کانادا