غزلی برای « نـدا » و همسنگران خيا بانی او




بـوی خون خيـزد از اين جـوی خيا با ن شما


شـده فـريا د و فغا ن ، خـوی خيا با ن شما






خیز  صد حا دثه و بازی چوگا ن قیا م


توپ خون گل شده ی گوی خيا با ن شما




موج در موج زنـد بحر خروشا ن يلا ن


همه فـريا د زنا ن روی خيا با ن شما




بوده قـربا ن وطن جان هـزا ر اسما عيل


در مـنا ی سر هر کوی خيا با ن شما




جا ری ا ند ر ره اين خاک ستم ديده ما


خون هر عا شقـی از جوی خيا با ن شما




خيـزد از زمزمه ی نهضت خونين شما


زمزم عـشق ، به مينـوی خيا با ن شما




ايـن اسيرا ن قـفـس تشنه آزاد ی خلق


چـشم دل دوخـتـه بر سوی خيا با ن شما




ديـدی آن ناز « نـدا » دختـر شا يسته شهـر


چه گلی کاشت سر ِ جوی خيا با ن شما




وه . چه آزاده زنی بود که با شا نـه خـون


همه آراسـتـه گيـسـوی خـيـا با ن شما




دخـتـر رهگـذ ر کوچه مهـتا بی عـشـق


شـده اينک گل با نوی خـيـا با ن شما




وه . چه خوش نقـش به زد نـقـشه آزادی خلق


قـلـم ِ خـون « نـد ا » روی خيا با ن شما




با م در بام کشد تا به بلـنـدای فـلک


با نگ تکبيـر ز هرکوی خيا با ن شما




رفـتـه تا اوج فـلـک غـرش تکـبـيـر شما


تا شـود يکه سـخـن گـوی خـيـا با ن شما




زده در وسعـت اين ميهـن يل پرور ما


داد آزاد گـی از  هـوی خـيـا با ن شما




ميدهـد مژده پيـروزی اين خـلـق عـظيـم


غـزل « ادلـی  ِ » مـن روی خـيـا با ن شما


**

ادلی = آتشين در زبان آذری


ميـنو = بهشت


هو = های، فریاد




ميراسماعـيل جـبـاری نـژاد


م ـ ادلی