* چند رباعی به قـيــام ضـد استبـدادی خلق*



 ميراسماعـيـل جـبـاری نـژاد



م ـ ادلی



** ا قـيـا نـوس خـلـق **



  ا يـرا ن، که جها ن اين همه حـيـرا ن شما ست



  حـيـرا ن همه حـما سه سازا ن شما ست



  ايـن خـلـق به جوش آمـده چون ا قـيا نوس



  صف صف همه در طول خـيـا با ن شما ست



** تا روز شـکـسـت **



  ای خـلـق سـترگ ، ای به عـشق پـيـوست



  صف در صف وپا به پا و دست در دست



  از کوچـه به کوچـه آر ، با نگ در با نگ



  تا روز شکست ايـن رژيـم « يـکـد ست»



  « يکـدست » = خـا منـه ای يک دست

  رژيـم يـک دست = ا سـتـبـد اد



** فـرعـون زما ن **



  ايـن ديـو زبـون که با بـلا آ مـده است



  شيـطا ن صـفـتی که با عـبـا آ مـده است



  موسی صـفـت از ورا ی جا ن بر خـيـزيـم



  فـرعـون زما ن به جنگ ما آ مـده است





 ** سـر نـگون با يـد کرد **



   بـرگـور زما ن عـد وی دون با يـد کـرد



  از خـصـم زبـون قـصا ص خـون با يـد کـرد



  با مـشـت گـره کـرده به پا با يـد خا ست



  ايـن دولـت پـست سر نگون با يـد کـرد



**  يا د شـهيـدا ن آزادی **



  در گلـشن عـشق يا د يارا ن جا ريـست



  چون عـطر صبا که در گلسـتا ن جا ريست



  تا لا ر سـتــم دو باره ويـرا ن  سـا زد



  ا يـن خـون يـلا ن که در خـيـا با ن جا ريـست

*****



ميـرا سماعـيـل جـبـاری نـژاد

 م ـ ادلی 

کا نا دا