آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
«گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران جناب آقای جاوید رحمان
با سلام و احترام
قبل از هرچیز انتخاب شما را به عنوان گزارشگر ویژه حقوق بشر ایران تبریک می‌گویم و امیداورم همان طور که اقای احمد شهید و مرحوم خانم عاصمه جهانگیر در طول زمانی که این سمت را بر عهده داشتند به برقراری حقوق بشر در ایران تلاش کردند؛ شما هم به بهترین شکل به این وظیفه انسانی عمل کنید و در این راه موفق باشید.
جناب رئیس
۳۰اردیبهشت ۱۳۹۲بود که به خاطر یک تماس تلفنی با سازمان مجاهدین خلق ایران توسط اطلاعات سپاه دستگیر شدم. به مدت یک سال و پنج روز در انفرادی‌های ۲الف (بازداشتگاه اطلاعات سپاه) و امنیتی‌ترین نقطه ایران بودم. در تمام این یک سال و پنج روز چشم بند داشتم و از ملاقات و تماس با خانواده محروم بودم. بارها در بازجویی‌ها به من توهین کردند و مرا کتک زدند. در طول بازجویی‌ها هم سرم شکست و هم دندانم و همه اینها به خاطر این بود که من با سازمان مجاهدین تماس تلفنی برقرار کرده بودم.
جناب رئیس من را چهار بار با چشم بند و دستبند و پابند به دادگاه بردند و سه بار از این چهار بار قاضی صلواتی من را مورد توهین قرار داد و من را منافق خواند و بدون اینکه حتی یک سوال بپرسد که چرا و برای چه به دادگاه آمده ام؟! و یک بار که در دادگاه اعتراض کردم که شما توهین می‌کنید و سپاه من را می‌زند صلواتی قاضی رژیم در جواب گفت که متهم سپاه هستی و انتظار داری کتک نخوری!!!…..
بار چهارم هم که رفتم فقط حکم را برایم خواندند و به ۵ سال زندان محکوم شدم.
جناب رئیس
در تاریخ ۴ خرداد ۱۳۹۳ به بند عمومی منتقل شدم. مدت کوتاهی حدود ۴ماه در زندان اوین بودم و بعد به زندان گوهردشت منتقل شدم. در این مدت صحنه هایی را دیدم که قلب هر انسانی را به درد می آورد….جوانانی بین ۲۰تا ۲۴سال دیدم که از نظر مالی ضعیف بودند و یک کاسه و قاشق و چنگال یعنی ساده ترین وسایل را برای غذا خوردن نداشتند و غذای دولتی را که زندان به آنها میداد مجبور بودند بر روی روزنامه بریزند و با دست غذا بخورند. این جوانان به خاطر مشکلات مالی از کمترین حقوق انسانی محروم بودند و از سوی زندانبانان با آنها مانند برده برخورد می‌شد و زندانبانان برای سود خودشان آنها را مجبور می‌کردند که بین دیگر زندانیان که از نظر مالی شرایط خوبی داشتند؛ مواد مخدر پخش کنند و اگر سرباز می‌زدند مورد ضرب و شتم زندانبانان قرار میگرفتند.
جناب رئیس: من شاهد یورش گارد وزارت اطلاعات به سالن کردها و سنی‌های مخالف حکومت بودم که دست و پای آنها را شکستند و ۲۵نفر از آنها را به صورت وحشیانه با بدنی زخمی و خون آلود اعدام کردند.
جناب رئیس: زندانهای ایران بخصوص زندان گوهردشت کرج مطابق استاندارد نیست. گردش هوا در سالن‌ها وجود ندارد. آب گرم ندارد هواخوری ۲ساعت در روز بیشتر نیست و تنفس در این سالن‌ها بسیار مشکل است زمستانها به خاطر نبود دستگاه گرم کننده و تابستانها به خاطر نبود دستگاه خنک کننده؛ برای افراد سن بالا زندگی کردن را مشکل کرده و باعث مرگ تدریجی زندانیان میشود و من شاهد مرگ بسیاری از زندانیان به خاطر وجود همین شرایط بودم از جمله شاهرخ زمانی.
جناب رئیس
به خاطر کم کردن خیلی از این مشکلات زندانیان با هزینه شخصی خودشان بعضی از ابتدایی‌ترین وسایل زندگی را با مجوز رییس زندان خریداری کرده بودند. اما ۸مرداد ۱۳۹۶گارد زندان گوهردشت به صورت وحشیانه به وسایل شخصی زندانیان حمله کرد و تمام وسایل یا به سرقت رفت و یا شکسته شد و ما را به سالن دیگری بدون هیچ امکاناتی انتقال دادند. سالنی که پر از دوربین و شنود بود. حتی در سرویس‌های بهداشتی و حمام‌ها …..بدون اینکه حتی یک توضیح بدهند که مگر اتهام ما چی بود؟! مگر ما غیر از آزادی بیان و حمایت از حقوق زنان و حقوق کارگران و برقراری عدالت و….چیز دیگری می خواستیم؟!
جناب رییس : بعضی از افراد هستند که فقط به خاطر عقیده‌شان که برقراری عدالت است؛ بیش از ۵سال در زندان انفرادی بوده‌اند. بعضی فقط به خاطر اینکه به قتل عام خانواده‌شان در زمان خمینی اعتراض کرده بودند؛ به حبس های سنگین محکوم شده اند.
جناب رئیس
این مختصر نامه ایی که نوشتم گوشه ای از مشاهدات من در طول دوران حبسم بود و از آنجا که هیچ مرجع تظلم خواهی در ایران وجود ندارد؛ خواستم این مشکلات را با شما بازگو کنم.
جناب رئیس : پرونده این رژیم به لحاظ نقض سیستماتیک حقوق بشر باید کماکان به شورای عالی امنیت برود و سپاه پاسداران و وزارت اطلاعاتش به دلیل سرکوب مردم باید در لیست تروریستی قرار بگیرند و از شما درخواست دارم که با انتخاب هیئتی مخصوص از زندان زابل گرفته تا زاهدان تا کرمان تا بندرعباس تا دستگرد اصفهان تا گوهردشت کرج تا زندان فشافویه و تهران بزرگ تا زندان عادل آباد شیراز تا عادل آباد مشهد تا شیبان اهواز تا دیزل آباد کرمانشاه تا زندان مرکزی سنندج تا زندانهای زاهدان٬ زابل و سراوان تا زندان مالک اشتر و زندانهای وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه و خانه های امن در تهران و سراسر ایران و صدها زندان دیگر که به صورت مخفی و علنی وجود دارد را مورد بررسی قرار دهید و این رژیم را از شکنجه و آزار و اذیت مردم بی‌دفاع ایران منع کنید.
از اینکه وقت خود را برای خواندن این نامه گذاشتید از شما ممنونم.
شاهین ذوقی تبار
زندانی سیاسی سابق
