آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
اگر به ارزش‌های اخلاقی پایبند نیستید ایمان خود را رها کنید؛ زیرا گرفتار توهم دینداری شده‌اید. دینداریِ واقعی اخلاق‌مدار است. دین مروج ارزش‌های اخلاقی است و برای ارتقای انسانیت بر بشر نازل شده است. به همین خاطر هر نوع دینداری که در تضاد با ارزش‌های اخلاقی باشد، متوهمانه است.
ایمان‌ورزی بدون اخلاق‌مداری، نه تنها هیچ ارزشی ندارد، بلکه به اعمال ضد انسانیت و متعارض با عدالت منجر می‌گردد. مؤمنانِ ناملتزم به ارزش‌های اخلاقی به راحتی حقوق طبیعی انسان‌های دیگر را زیر پا می‌گذارند و رفتارهای غیر انسانی خود را به‌عنوان امری دینی توجیه می‌کنند. حال آنکه دینداریِ واقعی و غیر متوهمانه، حافظ ارزش‌های اخلاقی است. بنابراین هر گفتار یا رفتار یا حتی فتوایی که بر خلاف اصول اخلاقی باشد، غیر دینی و غیر قابل پذیرش است. هر برداشتی از دین که خلاف اصول اخلاقی باشد نادرست و متوهمانه است.
به‌عنوان مثال کسانی که معتقدند برای حفظ نظام اسلامی می‌توان به مردم دروغ گفت، تهمت زد، آنان را فریب داد و تقلب کرد، نه تنها گرفتار توهم دینداری شده‌اند بلکه با عملکردهای ضد اخلاق خود دین را به مسلخ برده‌اند.
دینداریِ متوهمانه چه نشانه‌ای دارد؟
نشانه بارزِ توهم دینداری، خشونت‌ورزی است و نشانه بارزِ دینداری واقعی، رواداری و صلح‌محوری است. به‌عنوان مثال طالبان به خدای واحد و رسالت پیامبر ایمان دارند اما چون التزامی به ارزش‌های اخلاقی ندارند، گرفتار توهم دینداری هستند و خشونت می‌ورزند. آنها با ممانعت از تحصیل و اشتغال زنان، خشونت می‌ورزند. با گناه کبیره دانستنِ تراشیدنِ ریش مردان، خشونت می‌ورزند. با شلاق زدن زنانِ متفاوت‌پوش خشونت می‌ورزند. با تعرض به زنان خشونت می‌ورزند.
اینک چه می‌توان گفت درباره دستگیری زنان و دختران به خاطر نداشتن روسری، پلمپ مغازه و توقیف خودرو به خاطر سرنشین بدون روسری، ممانعت از برگزاری کنسرت به خاطر حضور نوازنده زن، تعرض به زنان و دختران به اسم امر به معروف و نهی از منکر؟ خشن بودن و غیر انسانی بودنِ این رفتارها واضح نیست؟ آیا نباید کسانی را که به چنین اعمالی می‌پردازند متوهم در دینداری دانست؟
1402/12/20
چه کسانی توهم دینداری دارند؟
زهره سعیدی
اگر به ارزش‌های اخلاقی پایبند نیستید ایمان خود را رها کنید؛ زیرا گرفتار توهم دینداری شده‌اید. دینداریِ واقعی اخلاق‌مدار است. دین مروج ارزش‌های اخلاقی است و برای ارتقای انسانیت بر بشر نازل شده است. به همین خاطر هر نوع دینداری که در تضاد با ارزش‌های اخلاقی باشد، متوهمانه است.
ایمان‌ورزی بدون اخلاق‌مداری، نه تنها هیچ ارزشی ندارد، بلکه به اعمال ضد انسانیت و متعارض با عدالت منجر می‌گردد. مؤمنانِ ناملتزم به ارزش‌های اخلاقی به راحتی حقوق طبیعی انسان‌های دیگر را زیر پا می‌گذارند و رفتارهای غیر انسانی خود را به‌عنوان امری دینی توجیه می‌کنند. حال آنکه دینداریِ واقعی و غیر متوهمانه، حافظ ارزش‌های اخلاقی است. بنابراین هر گفتار یا رفتار یا حتی فتوایی که بر خلاف اصول اخلاقی باشد، غیر دینی و غیر قابل پذیرش است. هر برداشتی از دین که خلاف اصول اخلاقی باشد نادرست و متوهمانه است.
به‌عنوان مثال کسانی که معتقدند برای حفظ نظام اسلامی می‌توان به مردم دروغ گفت، تهمت زد، آنان را فریب داد و تقلب کرد، نه تنها گرفتار توهم دینداری شده‌اند بلکه با عملکردهای ضد اخلاق خود دین را به مسلخ برده‌اند.
دینداریِ متوهمانه چه نشانه‌ای دارد؟
نشانه بارزِ توهم دینداری، خشونت‌ورزی است و نشانه بارزِ دینداری واقعی، رواداری و صلح‌محوری است. به‌عنوان مثال طالبان به خدای واحد و رسالت پیامبر ایمان دارند اما چون التزامی به ارزش‌های اخلاقی ندارند، گرفتار توهم دینداری هستند و خشونت می‌ورزند. آنها با ممانعت از تحصیل و اشتغال زنان، خشونت می‌ورزند. با گناه کبیره دانستنِ تراشیدنِ ریش مردان، خشونت می‌ورزند. با شلاق زدن زنانِ متفاوت‌پوش خشونت می‌ورزند. با تعرض به زنان خشونت می‌ورزند.
اینک چه می‌توان گفت درباره دستگیری زنان و دختران به خاطر نداشتن روسری، پلمپ مغازه و توقیف خودرو به خاطر سرنشین بدون روسری، ممانعت از برگزاری کنسرت به خاطر حضور نوازنده زن، تعرض به زنان و دختران به اسم امر به معروف و نهی از منکر؟ خشن بودن و غیر انسانی بودنِ این رفتارها واضح نیست؟ آیا نباید کسانی را که به چنین اعمالی می‌پردازند متوهم در دینداری دانست؟
1402/12/20
