سالی که گذشت..امیر مازیار


وقایع اسفندماه امسال چکیده و تصویر کاملی بود از وضعیت ما و پیش‌درآمدی بر حوادث آتی .از انتخاباتی که برگزار شد تا رسوایی‌ها و افشاگری‌های پیاپی و سقوط چند پله‌ای ارزش پول ملی تا دستگیری یک استاد دانشگاه و نظریه‌پرداز برجسته دینی ( خانم دکتر وسمقی) در آخرین روزها و اعتراض استوار او….

و در آن سو  شهر، با همه آنچه بر او گذشته، خود را ظاهرا بازیافته یا باز می‌یابد : فضاهای فرهنگی و جمعی و مجازی زنده‌تر به نظر می‌رسند و خیابان‌ها رو به آینده دارند.

سال آینده سالی سرنوشت‌ساز برای ایران است‌. جنگ‌های منطقه و  وضعیت اسف‌بار جنگ غزه و پیامدهایش ادامه دارند .شاید سال آینده سال گرسنگی و تشنگی باشد . سالی که نهال نازک برابری‌جویی و آزادی‌خواهی در معرض بادهای طوفانی قرار خواهد گرفت.

احتمالا  دغدغه اصلی ما آینده ایران است.اینکه بتوانیم به شیوه‌ای موثر در این‌باره بیندیشیم و عمل کنیم. اینکه بتوانیم بین گروه‌ها و اندیشه‌های گوناگون فضای درست گفت‌وگو بر اساس حقوق برابر همه افراد ایجاد کنیم.اینکه بتوانیم گفت‌وگوها و تفاهم‌های بینانسلی داشته‌ باشیم . اینکه بیشتر از قهرمانان نجات‌دهنده به روندهای تحول‌بخش و ساختارهای بادوام بیندیشیم‌.اینکه به راستی جامعه‌ای شویم که خود آزادی و برابری و ارزش‌های دموکراتیک را پاس می‌دارد .جامعه‌ای که تمام ایران را با تمام ادیان و مذاهبش، با همه قومیت‌ها و زبان‌هایش و با اندیشه‌ها و ارزش‌های گوناگون جاری در آن “می‌شناسد” و در بر می‌گیرد. جامعه‌ای که آنچه می‌گوید و می‌طلبد برآمده از آگاهی‌اش از سراسر ایران و مردمانش است.

یکی کار‌ها ی امروز ما ایجاد مجراهای سالم و درست گفت‌‌و ‌‌گو و نقادی و تفاهم برای آینده ایران است. گذر از دشمنی‌ها ،نفرت‌ها ، خشونت‌ورزی‌ها ، تقسیم کردن افراد و جماعت‌ها به سیاه و سفید،گذر از برچسب‌زدن‌ها … و به دست‌آوردن قدرت یک جامعه بزرگ که در عین تنوع می‌تواند متحد ‌و دیگرپذیر و تحول‌خواه باشد .

نوروز مبارک