آقایان پزشکیان و ظریف، ۱۱۸ سال از گزاره رعیت را چه به آزادی محمد‌ علی شاه قاجار می‌گذرد! : امید‌فراغت

“رعیت را چه به آزادی! به جهنم که نان ندارید، کار ندارید، سرپناه ندارید. آب ندارید، به جهنم که جوانان‌مان درگیر افیون‌اند. به جهنم که زنان تن فروشی می‌کنند. همین‌که سایه‌مان بر سر شما رعیت است، کافی‌ست.رعیت گوسفند و ما شبانیم.

آقای #پزشکیان، تلگراف را برای محدود کردن اطلاع رسانی قطع کرد. زمانی که خواست #مجلس را به توپ ببندد، ارتباط تهران با شهرها و کشورهای دیگر را قطع کرد. حتی در اول تیرماه دستور داد تا دروازه‌های تهران را هم ببندند.

آقای پزشکیان، آویزان کردن بر دروازه های شهر برای عبرت گرفتن مردم بود. آیا می‌دانید به دلیل نفرت مردم، تقریبا هیچ سکه سالمی از محمد‌علی‌شاه‌قاجار موجود نیست؟ او نخستین سارق گنجینه جواهرات ملی‌ست. در جریان پناهندگی به سفارت روسیه، صندوق حاوی الماس دریای نور را با خود برد، که با تلاش مشروطه‌خواهان و بریتانیا پس گرفته شد.

دو نفر از مشروطه‌خواهان تلگراف را پنهانی به #قزوین می‌برند که از آن‌جا به همه شهرها تلگراف شود، دو روز بعد به کمک دستگاه تلگراف در سفارت بریتانیا و قزوین مردم متوجه شدند که مجلس به توپ بسته شد. مردم #تبریز با ایستادن در مقابل او قیام کردند.

آقایان پزشکیان و ظریف، خودتان نسبت به چنین واقعیت‌های تلخ و زشت تاریخی، آن هم در ۱۱۸ سال پیش، چه حس و حالی پیدا می‌کنید؟ اگر در آن زمان حضور داشتید، با محمد‌علی‌شاه قاجارِ وابسته‌ به روسیه، چه اقدام و عمل‌ و واکنش‌هایی نشان می‌دادید؟ مگر در زمانی که مجلس را به توپ بست، نام آن #بحران نام نداشت؟ شما گفتید در بحران‌ها، احتمال قطع شدن اینترنت هست! سوال این است آیا کار محمد‌علی‌شاه در قطع کردن ارتباط تلگرافی تهران با دیگر شهرها و …درست بود؟

آقایان پزشکیان و ظریف، کمی دور‌تر بایستید و وقایع این سال‌ها را بدون سمت و سو‌گیری و بدون این‌که خودتان را در قدرت حس کنید، مرور کنید، چه می‌بینید و چه قضاوتی خواهید کرد؟

آقایان پزشکیان، من شما را صدبرابر بهتر از کاندیداهای دیگر می‌بینم. اما درد این است هنوز هم بدبختی‌های بی‌شمار داریم و با اقدام و عمل‌های چاکر‌نشانی، قابل حل نیست و مردم به خوبی فهمیده‌اند. البته که راه‌ حل فقط و فقط در خودباوری جامعه است.