۱۲ تیر، سالروز ترور میرزاده عشقی، شاعری که با شعر به جنگ استبداد رفت :سهند ایرانمهر

▫️امروز، ۱۲ تیر، سالروز کشته شدن میرزاده عشقی، شاعر و روزنامه‌نگار برجسته‌ی ایرانی در عصر مشروطه است. عشقی که از پیشگامان شعر نو در ایران به شمار می‌رود، به خاطر انتقادات تند و صریح خود از حکومت و در دفاع از آزادی و عدالت، هدف ترور قرار گرفت و جان خود را فدای وطن کرد.

▫️اشعار عشقی سرشار از مضامین اجتماعی و سیاسی است و در آن‌ها به وضوح می‌توان درد و رنج مردم تحت ستم را مشاهده کرد. او با لحنی طعنه‌آمیز و گاه تند، مفاسد و ظلم و ستم‌های موجود در جامعه را به باد انتقاد می‌گرفت و خواهان آزادی و عدالت برای مردم بود.

▫️میرزاده عشقی از جمله پیشگامان شعر نو شناخته‌ می‌شود و از نخستین ادبای معاصر ایران است که به مقوله شعر نو توجه نمود و پیش از نیما یوشیج، اشعاری به سبک نو سرود. لازم به یادآوری است که نخستین آثار نیما یوشیج برای نخستین بار در روزنامه قرن بیستم میرزاده عشقی چاپ شد.

▫️مزار او در ابن بابویه و در گوشه‌ای متروک (در نزدیکی مزار نصرت‌الدوله فیروز) قرار دارد. این شعر معروف بر کنار سنگ قبر وی حک شده‌ است:

خاکم به سر، ز غصه به سر خاک اگر کنم
خاک وطن که رفت، چه خاکی به سر کنم؟

من آن نیم به مرگ طبیعی شوم هلاک
وین کاسه خون به بستر راحت هدر کنم

معشوق عشقی ای وطن ای مهد عشق پاک
ای آن که ذکر عشق تو شام و سحر کنم

▫️