آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
در ادامه اعتراض پرستاران چند استان ایران به شرایط شغلی و وضعیت معیشتی، پرستاران و کادر درمان دو بیمارستان «قائم» و «امام رضا» در مشهد, شنبه 27 مرداد، دست از کار کشیدند و به معترضان پیوستند.
پرستاران مشهدی در شعارهایشان به محرومیت از هرگونه حمایت دولتی در ایران اعتراض کردند.
«خانه پرستاران» نیز در شبکه‌های اجتماعی تصاویری از اعتراض همزمان کادر درمان بیمارستان‌های اراک و یاسوج را منتشر کرد. معترضان در اراک خواستار استعفای مسئولان و حذف اضافه‌کار اجباری شدند.
اعتصاب پرستاران، از 11 مرداد، در اعتراض به وضعیت صنفی آغاز شد و در 20 مرداد گسترده شد و به بیش از 15 شهر از جمله آباده، تبریز، زنجان، شیراز، کرمانشاه، سنندج، یزد و مازندران رسید.
احمد نجاتیان، رییس سازمان نظام پرستاری ایران، چهارشنبه 24 مرداد، از آغاز پرداخت مطالبات پرستاران از سوی دانشگاه‌های علوم پزشکی خبر داد. پس از این بیانیه کادر درمان برخی از بیمارستان‌های شیراز «به طور مشروط» به اعتصاب خود پایان دادند، اما اعتراض پرستاران در دیگر شهرها همچنان ادامه دارد.
اعتراض اصلی پرستاران به «اضافه‌کار اجباری، اجرا نشدن قوانین، حقوق پایین، کار سخت، توهین و تهدید» است.
هفته گذشته روزنامه «هم‌میهن» تهدید پرستاران معترض به «اخراج و تشکیل پرونده امنیتی» را تایید کرده بود. با این وجود، یک پرستار در گفتگو با «تجارت‌نیوز» تاکید کرد «تا زمانی که خواسته‌های کادر درمان اجرایی نشود دیگر نمی‌توانیم وعده‌های دولت باور را کنیم.»
روز شنبه، ۲۷ مرداد ۱۴۰۳، پرستاران بیمارستان امام رضا در مشهد در محوطه بیمارستان گرد آمدند تا خواسته‌های خود را بیان کنند. آنها با سر دادن شعارهایی مانند «تورم دلاری، حقوق ما ریالی»، به شرایط سخت اقتصادی و دستمزدهای پایین که حرفه آنها را آزار می‌دهد، اعتراض کردند. پرستاران ایران با وجود تهدیداتی که شب قبل از تجمع به آنها اعلام شده بود، مقاوم ایستادگی کردند.
رژیم ایران اما به جای پاسخگویی به خواسته‌های پرستاران، نیروهای امنیتی را به محل تجمع اعزام کرد و با شدت با آنها برخورد کرد. پرستاران اعلام کردند که تا برآورده شدن مطالباتشان به اعتصاب و اعتراضاتشان ادامه خواهند داد.موج اعتراضات پرستاران ایران از ۱۱ مرداد ۱۴۰۳ در شهرهای شیراز و کرج آغاز شد. در کرج، پرستاران بیمارستان‌های کوثر، امام علی و شریعتی دست به اعتصاب زدند. در همین حال، در شیراز، پرستاران از ۹ بیمارستان به اعتصاب پیوستند. این حرکت به سرعت به دیگر شهرها مانند داراب در استان فارس، نورآباد ممسنی، تنگان در استان بوشهر، کرمانشاه، فسا، جهرم، مازندران، اسلام‌آباد غرب، آباده در شیراز، لامرد در فارس، تبریز، زنجان، اراک، یزد، مشهد و یاسوج گسترش یافت.در این تجمعات اعتراضی، پرستاران ایران شعارهای مختلفی سر دادند که نشان‌دهنده نارضایتی‌ها و مطالبات آنها بود: «وعده وعید کافیه، سفره ما خالیه»؛ «تعرفه ما کجاست، توی جیب شماهاست»؛ «پرستار اتحاد اتحاد»؛ «پرستار داد بزن، حقتو فریاد بزن»؛ «تورم دلاریه، حقوق ما ریالیه»؛ «پرستار نباشه، بیمارستان تعطیله»؛ «صدقه سری ۲۰ تومنی، نمیخوایم نمیخوایم»؛ «مسئول بی کفایت، استعفا استعفا»؛ «باکرونا جنگیدیم، حمایتی ندیدیم».
