شعر و ادبیات

هر نکته‌ای که گفتم در وصفِ آن شَمایل هر کو شنید گفتا لِلّهِ دَرُّ قائل تحصیلِ عشق و رندی آسان نمود اول آخر بسوخت جانم در کسبِ این فضایل حَلّاج بر سرِ دار این نکته خوش سُراید از شافعی نپرسند امثالِ این مسائل گفتم که کِی ببخشی بر جانِ ناتوانم؟ …

روز عاشورا همه اهل حلبباب انطاکیه اندر تا به شب گرد آید مرد و زن جمعی عظیمماتم آن خاندان دارد مقیم ناله و نوحه کنند اندر بکاشیعه عاشورا برای کربلا بشمرند آن ظلمها و امتحانکز یزید و شمر دید آن خاندان نعره‌هاشان می‌رود در ویل و وشتپر همی‌گردد همه صحرا …

روی بِنْمای و وجودِ خودم از یاد بِبَر خِرمنِ سوختگان را همه گو باد بِبَر ما چو دادیم دل و دیده به طوفانِ بلا گو بیا سیلِ غم و خانه ز بنیاد بِبَر زلفِ چون عَنبَرِ خامَش که ببوید؟ هیهات ای دلِ خامْ طمع، این سخن از یاد بِبَر سینه …

  جغد فرتوتی هما شد، هیچ کس چیزی نگفتکرم آمد اژدها شد، هیچ کس چیزی نگفت آن که رسم کدخدایی را غلط اعلام کردکم کمک خود کدخدا شد، هیچ کس چیزی نگفت ملّتی که برج در برجش نشان از جشن داشتماه در ماهش عزا شد، هیچ کس چیزی نگفت شیخ …

گر چه بر واعظِ شهر این سخن آسان نشود تا ریا وَرزَد و سالوس مسلمان نشود رندی آموز و کَرَم کُن که نه چندان هنر است حَیَوانی که ننوشد مِی و انسان نشود گوهرِ پاک بِباید که شود قابلِ فیض ور نه هر سنگ و گِلی، لؤلؤ و مرجان نشود …

به ملازمان سلطان که رساند این دعا را؟که به شُکرِ پادشاهی ز نظر مران گدا را ز رقیب دیوسیرت به خدای خود پناهممگر آن شهاب ثاقب مددی دهد خدا را مژهٔ سیاهت ار کرد به خون ما اشارتز فریب او بیندیش و غلط مکن نگارا دل عالمی بسوزی چو عِذار …

خلوت گُزیده را به تماشا چه حاجت استچون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است جانا به حاجتی که تو را هست با خداکآخِر دمی بپرس که ما را چه حاجت است ای پادشاهِ حُسن خدا را بسوختیمآخِر سؤال کن که گدا را چه حاجت است اربابِ حاجتیم و …

داستان های پند آموزشعر اول رو حمید مصدق گفته بوده که فکر کنم همه خوندن یا شنیدن : تو به من خندیدی و نمی دانستیمن به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدمباغبان از پی من تند دویدسیب را دست تو دیدغضب آلود به من کرد نگاهسیب دندان زده …

مرغ ِ بیدار ِ دل امروز رَهش آزادی استاز قفس عاصی و پُر شور غمش آزادی است دیرگاهیست در ضمیر ، رؤیای ِ پرواز پروردنفمه هایش وصف ِ روزهای ِ خوش ِآزدای است در خیال ِ پر کشیدن در سپهری نیلگونبر سر ِ بام ِ وطن ، بَرجَستنش آزادی است …

زیـن رَنجِــه ی بـی پــایــانشـوریـده دِلِ ویـــران بـر مَسنــد بـی ایمــانبـر سَـر دَرِ ایـن دیــوانفـریـاد می زننـد پـروازِِ پَـرهای شکستـه ایکـه بَـر دَر و دیـوار می زننــد سیمــایشـان بــی رنـگوِجــدانشـان پُــر رنـگ آری پـــروانــه هــادل بــه شعـله ی ?شمـــع زار مـی زننــد کفتــارانِ دژخیــم ? بَــر کبـوتـرانبـه وقـت طلـوع ? …