شعر و ادبیات

داشتم کتاب میخواندم، کجا؟ روی تخت بیمارستان، اما ناگفته نماند که پاهایم را با زنجیر به تخت بسته بودند.بیخردهای جاهل نمیدانند که نویسنده را اگر به زنجیر هم ببندند به هر صورت برای خواندن و آموختن و آموزاندن در هر کجا که باشد کتاب بدست میگیرد و میآموزد‌ ‌و میآموزاند. …

آقای محمد مهدوی فر استاد دانشگاه این شعر را سروده اطلاعات سپاه کاشان از آقاى محمد مهدوى فر استاد دانشگاه به اتهام سرودن شعر “ﻣﺜﻨﻮﯼ ۳۲ ﺑﯿﺘﯽ ﺍﻟﻔﺒﺎ” شکایت کرده است.محمد مهدوى فر تخریب چى و غواص جنگ ایران و عراق بودند. ‏”ﺍﻟﻔﺒﺎ” ﺁ ﻣﺜﻞ ﺁﺯﺍﺩﯼ، ﺑﺮ ﻣﺎ ﺷﺪ ﺍﺭﺯﺍﻧﯽﺁ …

: ... این شعر در محکوم کردن نویسندگان شرف فروش و شاعران قلم فروش جوانی است که به جای پیوستن به صف کارگران و مردم محروم و ستمدیده ، در عوض برای گدایی زر و زیور از دربار مملکت ، پیوسته در وصف نظام استبدادی و رهبرشان قلم فرسایی می …

تظاهرات ایرانیان آزاده و هواداران مجاهدین در برابر دادگاه استکهلم علیه حمید نوری، دژخیم و شکنجه گر به دام افتاده رژیم، واکنش جنون آمیز مزدوران اطلاعاتی به سرکردگی ایرج مصداقی دستپرورده لاجوردی را چنان برانگیخت که مزدور دیگری به نام سعید بهبهانی که تحت فرمان اوست، همانند سگ سوزن خورده، …

در فضای چَکُشِ قانونپرسش و پاسخز شاهدانِ خون بند و فصلِ تبصره‌ هایی چوندادستان کبوتران آزادیگزارشش پُر جون رَعشه بر تُنبان حمید بی نوریبافت طناب دارشخود به جُنون مادری پیر و پریشان احوالخواهری کنارِ آستانِ عدلِ این دربارشاهدان همیشه در صحنهُ هوشیارخاطراتشان به یادِ شهدای یارکه چگونه بوسه زدندبه طناب …

به بهای چند جُرعه ی آبقطره ی خون چکید در آفتاب مرز ایمان و عَطَشگونه ها بار ز اَشکلَب تَرک خورد تا وقت غروب در شب بی مهتاببا صداهای مهیبتانک و سرباز و گلولههمه در راه کمین به کدامین گناهتشنه ی آب و حیاتکه در این خاکبه خون در غَلتید …

دلم تنگ می شود، نه، دلم می سوزد، اشکم در می آید برای؛نگاهش،خنده اش، جوش و شورِ شیرینش . برای؛سرکشی های در بندش، گم‌گشتگی های پنهان در حضور آغشته به دروغش، خودنمایی های زندانیِ تظاهرات دین‌گرایانه اش آیینه ی دو روی سیاه و سفیدش دروغ است مرگ اختیاری او اگر …

برای هرچه که پیش آیدت پریشانیبه برگ خسته ی در دستِ باد میمانی از آنچه بر تو گذشته ست دل خوری دائمبر آنچه روی نداده، همیشه گریانی برای گام نهادن به پهنه ی دریااسیر ساحل و بر جان خویش ترسانی همیشه در پی آنی که گیردت دستیهمیشه از غمِ افتادگان …

آن بَبو را ببین چه در سر داشتدیگران را چو خود بَبو پنداشت به پناهنده ی سیاسی گفتبشنو از من اگر چه گویم مفت: “رو امان نامه گیر از مُلّاپیش او تا کمر بشو دولّا “رجوی” را بزن دو صد تهمتتا که ملّا کند تو را رحمت دهدت پاس و …

نمیداند که آزادی نیم بندشو آن جانی که نیمش را بخشیدشکه دارد یا ندارد ، هر ذره تردیدش چه با خویشش چه در افکار تشویششفقط حسرت شده از این پس و پیشش و در جای دگر از نیمه ی جانشگرفت تصویر آن اندام ایمانشبه پندار از قیام عشق جانانشچکید قطره …