شعر و ادبیات

شِکوه ها میکنی ای دوست بکن،حق داریهان! مبادا به ملامت دلکم آزاری دلت از آتش بیداد، دماوندِ خموشدیگران را چو خودت از چه نمی پنداری؟ خطّه ی خواهشت از ساده دلی رنگین کنتا خرامد به خیالت،خوش و خندان یاری آنهمه خشم که فریاد به میدان ها شدآتهمه خون به خیابان …

” بباف بافندۀ ملعون که بد بافتیخیال کردی که قالی را به رَج بافتیولی نقشی در این قالی هویدا نیستتو دارِ قالی ات را زِ بیخ و بُن کج انداختی. نه تنها تو، خمینی هم چنین بد بافتو بنیاد وطن را این چنین کج ساختنقشۀ قالی که طرح شد در …

توره را چون برون کنی از باغبرجگر دارد از تو صدها داغ خاصه گر باغ توست انگوریتوره را افکنی به رنجوری توره نالد که؛ ” قهرم از این باغدر دلم نیست درد و رنج فراقمن چه بیزار باشم از انگورفکر انگور گشته از من دور “ در عجب مانده ام …

در اهواز و ماهشهر دو گور دسته جمعی از زندانیان سیاسیِ زندانِ کارون اهواز و زندانیان سیاسیِ قتل عام شده ی زندانِ ناوا بندر ماهشهر که در تابستان ۶۷ به دستور خمینی به قتل رسیدند کشف شده است … فاجعه ی پنهان مرتبط با اعدام های سراسری زندانیان سیاسی سال …

ساقی ِ بزم ِ رهایی شدن امروز بجاست بر سر ِ سفره َ این بزم ننشستن خطاست درکشیدن قدحی از می ِ آزادی ِ ایران نیک است لول ِ لول گشتن و مستانه غُریدن صفاست بیستونها توان کند اگرعشق به میهن داشتن ، مُژه ازتیشه بُرانتر بُرد آنگه که فرهاد …

بهاران؛ نرم آمد با تامل تا بغل گیرد، کاکُلِ سُنبل آخوندها؛ چشم دریده، گرسنه نان ندیده، رهبری مُنگُل بهار آمد؛ سبز و زیبا، چشمه سار و دشت و بیشه، ریشه دارد آخوند آمد؛ پلید افکار و بی ریشه، حدیث خوان، بدستش تیشه دارد بهاران؛ بوی گُل، عطر ریاحین، عشقِ به …

با بهاران باید اما ، جملگی رویش کنیم همچو غُنچه بر سر ِهر شاخه آرایش کنیم سرو مانند ، ایستاده سبز ِ سبز بالا بلند در سپهر ِ میهن ِ در بندمان شورش کنیم . ******************** صد هزاران لاله در سبز ِ وطن آذین شده سُرخی هامون نیز با آبی …

نمی دانم روا یا نارواییم به این صورت، ز ریشه از کجاییم؟ مرا چون خود نخوان،از خود ندانم ز یک آبیم اگر،از گِل دوتاییم بوَد جنس تو زَر، من زرد چوبه ولیکن هر دو رنگِ کَه‌‌رباییم خموشیِ تو از دَرد و من از ترس فرو بسته لبیم و بی صداییم …

باغ اردیبهشتِ من امسال می نشاند به چشم خسته ی من اینهمه سروهای سبز آیین اینهمه با شکوه شمشادان اینهمه یاس و سوسن و نسرین دشتِ اردیبهشت میهنِ من از پیِ سال های پاییزی می شود سر به سر شقایق زار محفل شاد کبک های چمان خنده هاشان شنیدنی،شیرین جا …