آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
تقدیم به شهدای دانشگاهها…
بسم الحق
82 سال مبارزه در مسیر آزادی و برابری
( پیام به فرزندان دانشجویم )
عزیزان من…
میخواهم در سنین پیری و کهولت، و در شرایط سخت بیماری، بار دیگر با شما که آینده سازان ایران عزیز هستید، سخن بگویم:
شصت و سومین سالگرد “روز دانشجو” را…
که با خون و قیام بخاطر آزادی ملت همراه بود،
به شما آزادگان و گرامیان یادآور شوم، و به نسلی که فاصله سنی اش با این روز و حوادث آن بسیار زیاد است، بگویم؛ شما در این 82 سال ( 1313 _ 1395 ) که از تاسیس نخستین دانشگاه ایران ( دانشگاه تهران ) میگذرد، همیشه در راس مبارزین و تحول خواهان و دیکتاتور ستیزان بوده اید، و کمتر تحولی در کشور به وقوع پیوسته که دانشجویان و دانشگاهیان در آن نقش برجسته و اساسی نداشته باشند.
فرزندان مجاهد و مبارزم…
پدر پیرتان که حدود 70 سال در رثاء آزادی…
خستگی ناپذیر نالیده و زجرها کشیده و زندانها دیده و شکنجه های فراوان و مشکلات بسیار را خود و خانواده اش تحمل کرده است، اینک به این اعتقاد رسیده که کشور ما آبستن حوادث دگرگون سازی است، و این روزها باید همه با هم متحد و دست در دست… بسوی جنبش دگرگون ساز که ریشه در تجربیات گذشته دارد…، و با آگاهی و درس آموزی از حکومتهای استبدادی، بویژه “نظام ولایی” همراه است، گامهای استوار برداریم، تا بار دیگر فریب دغلکاران، اعم از آخوندهای افشاشده و دیگران که در این سالها شعار آزادیخواهی زیاد سر دادند ولی در عمل هیچ بودند را نخوریم.
باید جنبشی برپا کرد…،
جنبشی که بیش از صد سال در کشور ما به وقوع پیوسته، از جنبش مشروطه و قیام سردار جنگل و نهضت ملی به رهبری “دکترمصدق”، و انقلاب استبداد ستیز سال57… که همگی در اثر خیانت و دزدیده شدن به وسیله عوامل داخلی و خارجی با شکست مواجه شد، و آن بر سر ملت ما آمد، که امروز همگی شاهد و ناظر آن هستیم.
عزیزان من…
اگر تنها نظری به وقایع چند ماه اخیر بیفکنیم،
این حقیقت بر ما بیش از پیش روشن میگردد…،
که “نظام ولایی” چنان در فساد همه جانبه فرورفته،
و به حال احتضار افتاده، که دیگر امیدی به نجات این بیمار که تمام بدنش را عفونت فراگرفته، نیست. عفونتی که از مغز سر تا کف پای این مریض را لحظه به لحظه به سوی نیستی می کشاند.
فایل صوتی “آیت الله منتظری”…
که حکومت سالها تلاش میکرد تا از افشای آن جلوگیری کند، بسیاری از حقایق را روشن ساخت، و چنان لرزه ای به جامعه و بخصوص آنهائی که باور این چنین اعمالی را از (حکومت عدل علی !!!) نداشتند وارد کرد، که می بینید و می شنوید.
جنایاتی که آخوندها…
بویژه در دهه ی شصت در حق دانشجویان و دیگر فرهیختگان انجام داد، بسیاری از چشم ها و گوش ها را باز کرد، نا بدانند کسانیکه بنام خدا و دین در این مملکت حکومت میکنند، جانیانی هستند که برای ادامه حیات خود، از هیچ جنایتی دریغ نکرده و نمی کنند.
من از فرزندان دانشجویم میخواهم…
نگذارند خواست حکومت که به فراموشی کشاندن این جنایات است، عملی گردد، و مسئله دادخواهی به فراموشی سپرده شود. جنبش دادخواهی روز به روز بیشتر مورد بحث و تحلیل و تحقیق محافل مختلف، بویژه دانشجویان عزیز قرار میگیرد، باید خواست همه ی ما تشکیل دادگاههای بین المللی رسیدگی به جنایت علیه بشریت باشد، که دانشجویان و دانشگاهیان بیشترین قربانیان این جنایات بوده و هستند.
هرگز در نشست ها و شعارهایتان زندانیان سیاسی بی گناهی مانند “عبدالفتاح سلطانی”، “نرگس محمدی”، “آرش صادقی” و همسرش”گلرخ ایرایی ابراهیمی”، “محمدعلی طاهری”، “علی معزی”، “صدیقه منفرد”، و دیگر زندانیان سیاسی را فراموش نکنید.
فرزندان عزیزم…
امروز مسائلی در کشور ما مطرح است،
که میتوان گفت حکومت دیگر، نه از نظر اخلاقی،
نه انسانی، و نه اجتماعی و غیره… صلاحیت ماندن بر سر قدرت را ندارد، و شما رهبران آینده هستید که باید ایران را بسوی آزادی و آبادی و برابری رهبری کنید.
اتحاد شرط اول پیروزی است،
و قول میدهم تا آخرین نفس بخاطر کسب آزادی،
در کنار و همراه شما باشم. فراموش نکنید که دانشگاهها هر یک سنگری هستند برای آزادی این ملت، و من دستهای پرتلاشتان را می بوسم. موفق و پیروز باشید.
دکتر محمد ملکی ( 14 آذر 1395 )
