باغ دلم بی تو شد از گُل تهی جمشید پیمان

شکوه کنم از دلِ تو یا دلم
کرد دلت واله و شیدا دلم

غیر تماشای رخ خوب تو
نیست قرارِ دگری با دلم

بی تو چه گویم که دلم چون بوَد
همچو پریشانیِ دریا، دلم

یاد تو و این دلِ دلتنگِ من
نیست دگر جای تمنّا دلم

باغ دلم بی تو شد از گُل تهی
خشک تر از پهنه ی صحرا دلم

چند نشینم که تو آئی ز در
چند کند خواهش بی جا دلم

کار جنونم چه تماشائی است
شد ز غمت خانه ی سودا دلم*

چشم من و رویِ تو ؟ این آرزوست
گشته پریشیده ی رؤیا دلم

چند دهی وعده ی فردا به من
گو چه کند با غم فردا دلم

*مطلع غزلی از جلال الدین بلخی