آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
در روزهای اخیر شاهد اعتراضات سراسری مردم ایران به وضعیت بد اقتصادی و معیشتی، تبعیض و فساد سیستماتیک، فقر و شکاف طبقاتی بودیم. وضعیتی که در جامعه رو به فزونی دارد و نتیجه سوٕ عملکرد مسئولان حکومتی و قوای سه گانه است.
مدیریت های ضعیف در سطوح مختلف، برنامه ریزیهای غیر اصولی و نامتناسب، سوء استفاده های فراوان از موقعیتهای شغلی و امکانات عمومی، نبود بازرسیهای اساسی و همچنین عدم رسیدگی عادلانه به تخلفات و درنهایت رواج فساد در سطوح مختلف، در اکثر لایه های مدیریتی و قبضه شدن خیلی از پستها توسط افرادی خاص، موجب بروز نارضایتیهای فراوان شده است و سالهاست که فعالان مدنی و تشکلهای صنفی فرهنگیان در قالب بیانیه ها و اعتراضات مدنی گوناگون نسبت به پیامدهای این بی عدالتیها هشدار داده اند. اما متاسفانه در بسیاری موارد صاحب منصبان توجهی به این اعتراضات نکرده و با برخورد های قهری باعث دلخوری و نگرانی بیشتر شده اند و اکنون که مردم معترض با حضور در خیابان، فریاد اعتراض شان بلند شده است، مسئولان صحبت از غافلگیری می کنند و بر ضرو رت اعتراضات مدنی و مسالمت آمیز تاکید می کنند.
در این روزها مسئولان درحالی از حق قانونی و مسلم ملت برای برگزاری تجمعات قانونی سخن می گویند که سالهاست درخواستهای تشکلهای صنفی فرهنگیان برای صدور مجوز فعالیت، همچنین برگزاری تجمعات صنفی، پاسخ درستی دریافت نکرده اند و با بی توجهی فرادستان در دولتهای مختلف مواجه شده و حق تشکل یابی مستقل آنها به اشکال مختلف نادیده گرفته شده است.
در یک چنین شرایطی سوال ما از مسئولان این است که مگر اعتراضات معلمان بازنشسته و شاغل در سالهای گذشته، مدنی و صنفی و مسالمت آمیز نبوده است؟ مگر فعالان صنفی فرهنگی چیزی جز حق، در راستای رفع تبعیض و بیعدالتی گفته اند؟ آیا مطالبه آموزش با کیفیت و برابر و پیگیری بودجه عادلانه جرم است؟ اگر نیست پس چرا زندان و تبعید و تعلیق و اخراج را به فعالان صنفی تحمیل کرده اید؟ چگونه باید این دوگانگی در گفتار و رفتار حاکمیت را باور نمود؟
بنابر اخبار منتشر شده متاسفانه تعدادی از هموطنان در اعتراضات اخیر جان باخته اند که بیشتر آنان جوان یا نوجوان بوده اند. در این اعتراضات نفرات زیادی بازداشت شده اند که بنا به برخی گزارشات تعدادی از آنان دانش آموز، معلم، بازنشسته و دانشجو و برخی نیز از اقشار ضعیف جامعه به ویژه کارگران هستند.
از نظر شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران، راه برون رفت از شرایط موجود، سرکوب معترضان و بازداشتهای گسترده مردم و نسبت دادن همه ی این جریانات اعتراضی به بیگانه و…نیست، بلکه راه حل دعوت مردم به آرامش و پیگیری جدی مطالبات برحق آنهاست.
در همین راستا شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران ضمن دفاع از حق اعتراضات مسالمت آمیز مدنی مردم و با تاکید بر حقوق ملت، یاد و خاطره جانباختگان حوادث اخیر بویژه دانش آموزان را گرامی می دارد و خواهان برچیده شدن شرایط امنیتی در جامعه و دانشگاه است.
ما خواهان رفع محدودیتهای ایجاد شده در فضای مجازی و رسانه ای و آزادی هر چه سریعتر بازداشت شدگان روزهای اخیر هستیم. دانش آموزان و دانشجویان در فصل امتحانات خویش بوده و نیازمند آرامش هستند، بایستی سریعا زمینه های آزادی آنان فراهم گردد و فضای امنی برای فعالیت شوراهای صنفی دانشجویان فراهم شود.
ما خواهان پایان دادن به فقر و بیکاری و تبعیض در شکل های مختلف هستیم و معتقدیم کسانی که شرایط فلاکت بار امروز را بر مردم و جامعه تحمیل کرده اند باید محاکمه شوند. همان افرادی که در لباس خدمت، از موقعیت خویش سوءاستفاده کرده و با رانت و رشوه و اختلاس باعث گسترش فقر و بیکاری درجامعه شدند. غارت و چپاول صندوق ذخیره فرهنگیان و بانک سرمایه یک نمونه آشکار از این فساد است که طی سالهای گذشته افرادی در دولت های مختلف در بروز آن نقش داشته اند.
ما خواستار توقف سیاستهای تبعیض آمیز از قبیل خصوصی سازی(خصولتی)، افزایش قیمت مایحتاج عمومی، افزایش قیمت حامل های انرژی، زیر خط فقر نگه داشتن دستمزد و بودجه ناعادلانه 97 و در یک کلام جلوگیری از فساد اداری و مالی هستیم و ضمن تاکید بر حق تشکل یابی صنفی و مستقل و پیگیر مطالبات صنفی حوزه ی آموزش و پرورش، اعلام می کنیم در صورتی که مطالبات فرهنگیان بازنشسته و شاغل باز هم از سوی نهادهای مسئول نادیده گرفته شود، شورای_هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران حق اعتراض و تجمع را برای خود محفوظ می داند و برای تحقق مطالبات انباشته شده فرهنگیان و دانش آموزان، از تمام توان خود استفاده خواهد نمود.
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران
دی ماه 1396
