“پشت غم هرگز نخواهم ماند ” (یک زندانی سیاسی از داخل )

تقدیم به همه قیام آفرینان و دستگیر شدگان
گراسیرم کرده اندر گوشه ای تاریک،
یا فرو ریزند به رویم صدهزاران،
تهمت ناچسپ،
تا نبینم ره،
نپیمایم،
فرومانم،
بسان اندکی،
از رهنوردانی،
که پیش ازما،
فرو ماندند و افتادند.
پشت غم هرگزنخواهم ماند
گر ببندند ره ،
می گشایم صدهزاران راه،
با صدها هزار آدم،
رهنوردانی فزون ازپیش،
تا نگوید ناکسی باکس،
راهها را بسته ایم،
بیهوده شب را می درید،
با اختر شب رو، با اختر شب رو.
پشت غم هرگز نخواهم ماند