آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
اتحاد برای سرنگونی رژیم دَدمنشِ خمینی جلاد با قدی به قوارۀ تمامی ایران زمین طنین انداز شد؛ شگفت و گُل داد و مژده داد. موج در موج پیوند خورد و هستی بخشید؛ فوران چون که شّرر شد؛ آتش زد و رقصان شد.
در این شطِ مواجِ انسانی نغمه های دلنواز آزادی به گوش می رسید… گوش کنید؛ آهسته سخن بگویید؛ انگاری کسی درب خانه را می کوبد، با کوله باری پُر از خاطره و امید، پُر از سوغاتی و تازه های زندگی. با هر کوبش دری هُری دلِ آدمی می ریزد و پُر از ستاره می شود.
مهربانی دستِ زیبایی را محکم گرفته در راه است تا با هم در قلبی واحد بتپند و سر بر شانه های همدیگر گذارند و قصه های پُر غُصۀ همدیگر را با آوازی زیبا از گلو به نغمه بنشینند.
پای که بر ویلپنت می نهی، تمام تنت سرخ می شود و گُر می گیرد. اینجا تنور زندگی است که هیزمش را از نسلی از تبار آتش و خون، عشق و جنون و لیلی و مجنون تامین می کند و به جانت چنگ می اندازد و در کمان آرش به اوج هستی پرتابت میکند.
در غوغای ویلپنت محو تماشای پُر از چهره های مصمم از اقصی نقاط دنیا می شوی که با صورتهای خندان همچون غنچه می شکفند و هزاران رویای آزادی را در سرت می کارند؛ چون گُلهای بهاری بی قراری می کنند، خود را به نسیم ملایم و روح افزای بهار آزادی می سپارند؛ دل در گرو مریم شان می گذارند و نفس از سینه رها می کنند.
سپاهی از عشق و امید به رهایی ایران زمین، گامهای استوار بر می دارند و رژۀ آزادی می روند و از پرچم خونین وطن، سان می گیرند و رویایی می شوند.
مادران و پدران با مهربانی هر چه تمامترفرزندان رشید و دلبندشان را بر روی قلبهایشان می فشارند و تمام هستی شان را در نگاه های عاشقانه شان بر روی پیشانی دلبندانشان پرتاب می کنند.
موج در موج گره می خورد و فوج فوج انسانهای آزادیخواه به ویلپنت دریایی همچون ماهیان تشنه به آب عاشقانه رها می شوند و دل به معشوقشان می سپارند؛ هر چه بادا باد.
گرمای زندگی در ویلپنت در اوجِ، آشیانه می کند و از این گرما یک دنیا هستی بر می خیزد که نیاز جامعۀ بشری است. انسان دردمند تاب تحمل درد بشری را ندارد و از این دریای عشق و عاشقی که سرچشمۀ زندگی است، امید می بندد به این که روزی نه چندان دورفرا می رسد و دردها مرحم خواهند شد.
ایرانِ پُر از درد و رنج و ملال که اهریمنانِ تباهی چون ایلغار مغول و هیولا های برون آمده از دهلیز و تاریکخانه های قرون وسطی تنوره کشان به آن حمله ور شده اند و خون رشید ترین فرزندانِ ایران زمین را که قلبشان برای آزادی می تپد و بیرقِ خونینِ مبارزه و آزادی را بلند کرده اند را، لاجره سر می کشند ، همچنین کُل خلقهای محروم ایران زمین را به بند و اسارت کشیده اند؛ اما! بیرق جنگ آوران و کانون های شورشی آنچنان به اهتزاز در آمده است که امید ها در دلهای پژمرده زنده کرده است و می رود که بر بلندای قلۀ البرز، این بیرقِ برافراشته را با تمام افتخاراتش به سرخی رنگ خون برای همیشه بکوبد.
فیلم های از کانون های پُر تپش شورشی در داخل میهن اسیر و آمادگی جنگ صد برابر و تشکیل هزار اشرف ، یعنی پایگاه ها و قرارگاه های ستارخان ها و بی بی مریم ها شوری دیگر شعله ور کرد و امیدی دیگر در دلها کاشت و افکار جامعه جهانی حاضر در گرد همایی را از این ابتکار عمل انقلابی معطوف به خود نمود و صد البته نیروهای خامنه ای ضد بشر را به ترسی عمیق در حد مرگ سوق خواهد داد.
آری ، در ویلپنت و این گرد همایی جهانی آتش جنگ بر علیه نظام پلید خمینی گُر گرفته است و شعله های فروزان آن به خیابانهای تهران و اقصی نقاط ایران گسترده است. حامیانِ بین المللی با مسئولیت پذیری هر چه تمام تر از ایرانی آزاد و آباد در دو فردای دیگر سخن گفتند و پشتیبانی خود را با مبارزات جاری خلق های قهرمان و مقاومت ایران و همچنین برنامه ده ماده ای خانم مریم رجوی اعلام کردند. نماینده گان زیادی از اعضای مجلس ملی فرانسه با تمام قوا از این مقاومت و مبارزات جاری در ایران حمایت و همبستگی اعلام کردند و از سرنگونی محتوم رژیم جنایت کار حاکم بر ایران سخن گفتند. یکی دیگر از سخنرانان فرانسوی؛ کشور فرانسه را به عنوان کانون حمایت و دفاع از مبارزات مقاومت مردم ایران نام برد و گفت: زمانی آقای فرانسوا میتران ؛ رهبر مقاومت ایران آقای مسعود رجوی را پذیرفتند که رژیم خمینی او را به مرگ محکوم کرده بود ولی مسعود رجوی از یک جامع دمکراتیک و آزاد سخن می گفت……..
شوری دیگر در ویلپنت شعله ور شد و آتش بپا کرد؛ رهبر تاریخی مقاومت ایران چون شیری از میان طوفان، غران بر تصاویر ظاهر شد و از تمام مطالبات و خواسته های بر حق خلقهای قهرمان ایران دفاع کرد و از ایرانی آزاد و دمکراتیک با شور و هیجان هر چه تمامتر سخن گفت و بیش از صد هزار نفر در ویلپنت یک صدا شدند و خلق جهان را شاهد گرفتند که مسعود رهبرشان است.
با خروش بی امان مسعود در میان آتش و دود، بر علیه رژیم دجال خمینی طنین طوفان به پا کرد و قلبها را پُر از امید و زندگی بخشید. از مصدق کبیر و دیگر حامیان حقوق بشر گفت و از ده ها هزارشهید راه آزادی ایران زمین تجلیل کرد و عهد و میثاقی دوباره بست که تا آخرین قطرۀ خون برای نجات و رهایی ایران زمین خواهیم جنگید و هم چنین مریم رجوی سمبل این مقاومت است؛ و خواست هر کس که قلبش برای ایرانی آزاد می تپد، قلمی، قدمی یا درهمی دریغ نورزد و به حمایت از این دریای خروشان مقاومت بپیوندد.
نمایندۀ هیئت بلژیک گفت: تعداد یک صد و چهل نفر از مجلس بلژیک از این مقاومت دمکراتیک حمایت کردند و همچنین از امنیت پلنگان جنگندۀ آلبانی سخن گفت.
مجری توانمند گردهمایی مقاومت در ویلپنت اعلام کرد؛ خامنه ای از وسایل ارتباط جمعی به ترس و وحشت افتاده است و شما هم سعی کنید که موبیل هایتان را درآورید و به او حمله کنید……
خود به خود به یاد جملۀ بیاد ماندنی و عمیق کارل مارکس کبیرافتادم که نزدیک به دویست سال پیش گفت: “آن قدر که رسانه های گروهی و وسایل ارتباط جمعی در بالا بردن و یا پایین آوردن افکار عمومی تاثیر مستقیم و به سزا دارد، دوربین نجومی این تاثیر را در دیدن ستارگان ندارد”.
نماینده گانی از کشورهای مختلف عربی از جمله سوریه و فلسطین سخن گفتند. زنِ مبارزی از فلسطین ضمن حمایت خود از مقاومت بر حق ایران و حقوق های پایمال شده شان در فلسطین گفت: مداخله گری رژیم جمهوری اسلامی ایران در فلسطین تاثیرات مخرب خودش را در این منطقه به جای گذاشته است.
نمایندۀ سوریه از فرو پاشی نظام حاکم بر ایران بعد از چهل سال سخن گفت و اعلام کرد که توطئۀ برای گنده کردن پسر شاه هم محتمل است؛ ولی پیروان راه مصدق کبیر که همان مقاومت سازمان یافتۀ ایران است با گامهای مصمم و استوار در راه است، با این امید که در سال آینده با مسعود و مریم در ایران خواهیم بود.
ناگهان؛ بهار به پیشواز زمستان آمد و دشت سر بر دامن کوه نهاد. طبیعت به ذوق آمد و خنده بر لب بُرد و فیلم های از کانون های شورشی در اقصی نقاط ایران نمایان شد که با تمام توان قصد بر اندازی رژیم جنایتکار خمینی را دارند و این پلنگان در کانون های شورشی آمادگی صد برابر خود را اعلام کردند و گفتند که مریم شان را به تهران خواهند برد و مسعود این شیر همیشه بیدار، رهبرشان می باشد.
شوری دیگر شعله ور شد و آتش زبانه کشید. مریم جنگجو و عدالت پرور، خستگی ناپذیر وارد میدان شد و با دریایی از استقبال روبرو شد؛ پُر از حس و مهربانی بود، مصمم و استوار گام بر می داشت و از این همه استقبال پُر از عاطفه و رزمندگی می شد. همانند عروس آبشار بر ستبر بدنۀ کوه در جایگاهش قرار گرفت. دریای انسانی ویلپنت موج زد و طوفان کرد و بیش از صد هزار آزادیخواه در غوغای شادی و کف زدن ها پُر از غرور شدند و به خود بالیدند، غرور از رهبری و دلاوری شیر زنی که تمام هست و نیستش را برای آزادی ایران زمین نثار کرده است.
مریم گفت: زمان، زمانِ سرنگونی رژیم خمینی است و پیروزی حتمی است، ایران آزاد می شود. ایران را سراسر قیام فرا گرفته است.
همزمان قرار گاه شیران اشرف سه در آلبانی با پیکری استوار وارد تصویر وموج خروشان دریای ویلپنت شد، قیامتی به پا شد که مملو از گرمای زندگی بود. یک دنیا شور و شادی را با خود به بیش از صد هزار نفر منتقل کردند و پایداری امیر خیزی دیگر را در تبریز سر بلند یاد آور شدند. اینان از کدام تبارند که خروششان بیشتر از آبشار است و جوششان بیشتر از چشمه……
مریم قهرمان، سر رشته کلام در دست گرفت و گفت:
نشانه های سرنگونی هویداست ومردم ایران پرچم مقاومت در دست گرفته اند و پیش می روند.
رژیم مفلوک آخوندی دست به کشتار مردم در زندانها و دیگر نقاط ایران زده است.
کارگران و کشاورزان در ایران به خروش آمده اند. پشت به دشمن و رو به میهن قیام کننده گان اهواز، کردستان و دیگر نقاط ایران با دستان خالی و سنگ تمام نیروهای تا دندان مسلح رژیم را پس زده اند و قیام شتاب گرفته است.
اعتصاب راننده گان کامیون در دوازده روز پیکر رژیم را به لرزه درآورد. از چند روز پیش اعتراز در بازار تهران و دیگر شهرهای ایران شعله ور شده است.
ایران دوباره با تمام فرزندانش و ملیتها و اقوامش بر خاسته است و تا تسخیر بیت خامنه ای ادامه دارد. رژیم در حال ریزش است و نمایش اصلاح طلبی خاتمه یافته است و از هرآنچه هراس داشتند به آن رسیده اند. پیوند محرومین و زحمتکشان با مقاومت، سازمان یافته است و همان طور که مسعود گفته است؛ اگر ایران ایستادگی کند جهان در کنار ما خواهد ایستاد؛ قیام آفرینان و کانون های شورشی راهی نوین برگزیده اند و از آنها حمایت کنید.
به ناگه حضار در ویلپنت یک صدا فریاد زدند می جنگیم می میریم ایران را پس می گیریم. مریم خطاب به مدعیان تاج و تخت و دیگران گفت: امگر بدون فدا و جنگ تمام عیار در دو رژیم شاه و شیخ و هزاران عملیات ارتش آزادی کسی می تواند حکومت آخوند را تغییر دهد و جایگزین شود؟ بفرمایید انجام دهید. اگر کسی می تواند بدون مبارزه ای بی امان در داخل و خارج و کارزارهای بین المللی حکومت را براندازد؛ بفرمایید این گوی و این هم میدان. سرنگونی رژیم آخوندی کانون شورشی می خواهد ؛ ارتش آزادی می خواهد، سازماندهی و تشکیلات قدرتمند می خواهد.
ما مخالف تبیعضات قومی ، طبقاتی و هر تبعیض دیگری هستیم، ما از تساوی حقوق آحاد مردم از جمله آزادی بیان، تساوی حقوق زنان و مردان، آزادی اتحادیه ها، سندیکا ها ، شوراها و انجمن ها دفاع کرده و می کنیم. ما خواهان ایرانی غیر اتمی، مسالمت آمیزو برابر و مخالف حاکمیت آخوندی و هر گونه دیکتاتوری دیگری هستیم.
اولین اقدام ما بعد از سرنگونی انتقال حاکمیت به دست مردم ایران است و به دنبال آن باید سرفراز زیست. تمام حقوق حقۀ مردم ایران باید گرفته شود و فلسفۀ و جودی شورای ملی مقاومت در همین راستا است.
به ناگهان گلهای رنگین زمین در کوه و درو دشت به ستاره های آسمان فخر فروختند و هزاران هزار شهید به خون خفتۀ خلقهای سراسر ایران بر تصویر ظاهر شد که تضمین کنندۀ ایرانی آزاد، آباد و دمکراتیک خواهد بود. زمانی فرا خواهد رسید که این خونها نهال آزادی را آبیاری خواهند کرد و دست به دست همدیگر به کوه و درو دشت خواهیم رفت و بر کاکل زیبای آزادی گل خواهیم نشاند و تفنگها را به حمایت از آن آذین خواهیم بخشید و از خون جوانان وطن لاله خواهد روئید.
در صحنه ای دیگر به هنگام نمایش گل عذاران شهیدان به خون خفتۀ خلقهای سراسر ایران، باغی دیدم پُر از کبوتران و مرغان خوش الحان آزادی که شکل شان در خیال نمی گنجید. شعله ای که ازباد و طوفان هراسی ندارد و هیچ گردش روزگاری آن را از پای درنیاورد ، حتما برای روشن نگه داشتن کلبه دوام خواهد آورد. زلالی اشکهای بسیاری از لشکریان آزادی در ویلپنت همچون چشمه های کوهساران جاری گشت و پُر از حس انسانی شد. اشگها از حاشیۀ چشمها، گونه ها را شیار می داد و من جانم را شیار می دادم بی لحظه ای تحمل. نفس ها در سینه ها به تپش افتاده بود و دریای مواج ویلپنت به فکری عمیق فرو رفته بود و دل به ندای آزادی خواهی عزیزان همیشه جاویدانشان بسته بودند.
موج در موج پیوسته می شد و دستها در دستان زنجیر می گشت و امید به آینده ای نه چندان دور برای تحقق خونهای به نا حق ریخته شده؛ پُر فروغ تر تجلی پیدا می کرد و چهره در چهره گُل می داد.
بهار آزادی به ارزش جان بدست می آید و این جانانِ جان همه چیزشان که جان گرانبهای شان بود را در کف دست گذاشته و تقدیم به میهن اسیرشان کرده و دین خودشان را نسبت به خلقهای میهن شان اّدا کردند. اگر می شد که این جانهای جان را تفسیر کرد و یا دل به غزل سپرد، آیا به اندازۀ یک عمر وقت می شد که به این مهم پرداخت؟؟ حتما که قلم از دفتر خجل می گشت و زبان از تفسیر به لکنت می افتاد.
آری، در ویلپنت غوغایی بود؛ زندگی با تمام وجودش جاری بود، پُر از خلاقیت و ابتکار بود. گاردهای آهنین آزادی با چهرهای زیبا و مصمم دل به دریای جنگ صد برابر با جلادان خامنه ای زده بودند، و چون چشمه ساران و آتش فشان می جوشیدند و فواره می زدند. نگاه ها در چشمهای همدیگر ذوق می کرد و گُل واژه های لبخند را به سوی همدیگر پرتاب می کردند. با مهری هر چه تمامتر انسان رویایی می شد و سفری دور و دراز ، از سرزمینی تاریخی و آزاد و آباد گذر می کرد و بر بال زندگی پّر می کشید و ترانه های عاشقانه می خواند. با بهاران زیبا می شدی، با صخره ها سخت، با کو ها استوار، با چشمه ها جوشان، با دریا امواج و در ساحل زندگی انسانی آرام پهلو می گرفتی و به عمق نبرد تاریخ ساز این شیر زنان و کوهمردان آزادی ستان فکور می شدی و تمام دل تنگی هایت با این پلنگان آزادی به کوه امید تبدیل می شد.
سلحشورانی که مهربانی و مهرشان به آفتاب درس روشنایی می دهد و محبت و عاطفه شان لطافتِ مهتاب را از یاد می برد. لبان را لرزان نگه داریم که طبیعت خنده به لب دارد و ابرها آبستن بارش بهاری هستند. نوازشگران ِ شعلۀ زندگی در ویلپنت به تاخت از دی و بهمن به فروردین در حرکتند….
هوشنگ اسدیان( پگاه)
ویلپنت 30 یونی 2018
