اعتراض اصغر نعیمی کارگردان مستقل سینمای ایران به طیف موسوم به روشنفکر⇐چرا محمود دولت آبادی که صف اول افطاری روحانی بود درباره اوضاع معیشتی مردم حرف نمیزند؟!/اصغر فرهادی که تا قبل از دریافت اسکار مدام نامه مینوشت چرا خاموش است؟!/ نظر حسین علیزاده درباره شرایط این روزهای ایرانیان چیست؟!/سیدعلی صالحی چرا سکوت کرده؟؟
مطلب ارسال شده درباره 5 روز گذشته | 5 نظرات
اصغر نعیمی
سینماروزان: اوضاع سیاسی-اقتصادی ایران در یکی از ملتهب ترین دوران خود قرار دارد و خاموشی طیف موسوم به روشنفکر، پرسشهای جدی اصغر نعیمی نویسنده و کارگردان مستقل سینمای ایران را به دنبال داشته است.
نعیمی با نگارش یادداشتی پرسشهایی کلیدی از نمادهای جریان موسوم به روسنفکری و بی تفاوتی شان نسبت به اوضاع جامعه را طرح کرده است.
متن یادداشت نعیمی را بخوانید:
به روشنفکران خاموش کشورم فکر میکنم.
راستی چرا روشنفکران و هنرمندان تراز اول ما نسبت به مسایل سیاسی، اجتماعی مهم و چالش برانگیز کم توجه و عموما بدون واکنش هستند؟
به عنوان مثال چرا در فقره اخیر نوسانات اقتصادی که موجب بروز تنش های جدی و بحران در عرصه اجتماعی شده یا مثلا مورد مهم و بحث برانگیز مذاکره یا عدم مذاکره با امریکا سکوت کرده اند و جامعه و حتا حاکمیت را از نظرات خود – که با توجه به اعتبارشان بسیار هم می تواند تاثیرگذار باشد- مطلع و آگاه نمی کنند؟
مگر می شود یک هنرمند و روشنفکر عقیده و نظر سیاسی یا اجتماعی نداشته باشد؟ پس چرا این آرا و نظرات ابراز نمی شوند؟
مثلا خود من خیلی کنجکاوم درباره درستی یا نادرستی مذاکره با امریکا، نظر آقای اصغر فرهادی که پیش از دریافت اسکار در مسئله «گور خواب ها» به رییس جمهور نامه نوشت و به دلیل اقدامات ترامپ هم نتوانست در مراسم اسکار حاضر شود، را بدانم.
یا کنجکاوم بدانم آقای محمود دولت آبادی که به رغم انتقادات گسترده در صف اول مراسم افطار رییس جمهور حاضر شد، نظرش درباره عملکرد دولت در زمینه اقتصادی و تاثیر سیاست هایش بر معیشت مردم ایران چیست؟
اصلا چرا نباید بدانیم آهنگساز خلاق و پیشرویی چون حسین علیزاده که چند سال پیش طی متن شیوایی از دریافت نشان افتخاری شوالیه دولت فرانسه امتناع کرد، چه نظری درباره شرایط این روزهای مردم ایران دارد. یا بسیار متعجبم استاد سیدعلی صالحی، به عنوان شاعری که همواره کنش گر بوده، چرا در این زمان سکوت کرده.
سیاهه این افراد می تواند به تعداد تمام روشنفکران و هنرمندان ایرانی که به هر دلیل خاموش مانده اند و مایل نیستند از اعتبارشان برای تاثیر بر اوضاع امروز ایران و کمک به هم وطنان خویش استفاده کنند، ادامه پیدا کند.
نسلی از روشنفکرانی که سکوت کردند و توجه ندارند که تاریخ این گوشه نشینی و عافیت طلبی را فراموش نخواهد کرد.