ملخ‌های صحرایی تا کنون «۲۰۰ هزار هکتار» از زمین‌های ایران را آلوده کرده‌اند

به گفته یک مقام ارشد سازمان حفظ نباتات، آلودگی ناشی از حمله ملخ‌های صحرایی به ایران، تا کنون دامن‌گیر دست‌‌کم ۲۰۰ هزار هکتار از زمین‌های کشور در شـش استان شده‌است.

علی مراد سرافرازی، معاون کنترل آفات سازمان حفظ نباتات، به خبرگزاری ایرنا گفته است مقابله با ملخ‌ها در سطح ۵۰ هزار هکتار از این زمین‌ها انجام شده است.

به گفته این مقام دولتی در بخش‌هایی از کشور سم‌پاشی هوایی صورت خواهد گرفت.

خبرگزاری ایرنا می‌گوید جنوب کرمان، از منابع غذایی اصلی ملخ‌ها به شمار می رود و در صورت ناکامی در مقابله با آن‌ها ممکن است «بیش از چهار و نیم میلیون تن انواع محصولات کشاورزی» از بین برود.

طی روزهای اخیر مقام‌های ایران در مورد بحران ناشی از آفت ملخ در کشور هشدار داده‌اند.

آف ملخ زمانی‌ست که ملخ‌ها طغیان کنند. ملخ‌های صحرایی به‌‌دلیل تغییرات اقلیمی ناگهانی ممکن است رفتار طغیانی از خود نشان دهند و برای پیدا کردن غذا به‌طور دست‌جمعی از محلی به محل دیگر هجوم بیاورند.

اواخر سال پیش مقام‌های دولتی از جمله رئیس سازمان جهاد کشاورزی خوزستان، گفته بودند وضعیت آفت ملخ هنوز به مرحله طغیان نرسیده، هرچند «نباید از آن‌ غافل باشیم».

کیخسرو چنگلوایی ۱۴ بهمن ماه گفته بود «در این شرایط باید آمادگی کاملی از نظر تجهیزات، سموم و باندهای فرودگاه داشته باشیم».

یک ماه و نیم پس از آن اظهارات بارش‌ها، سیلاب‌ها و طغیان رودخانه‌ها، ایران را صحنه یکی از بدترین فجایع طبیعی سال‌های اخیر کرد. در حالی‌که بارندگی‌ها زندگی میلیون‌ها شهروند را تحت تاثیر قرار دادند، مقام‌ها از تبدیل شدن ایران به «کانون هجوم ملخ‌های صحرایی» ابراز نگرانی کردند.

بنا بر گزارش‌ها، ملخ‌های صحرایی از عربستان سعودی وارد استان‌های هرمزگان، فارس، کرمان، خوزستان، سیستان‌وبلوچستان و بوشهر شده‌اند.

سازمان حفظ نباتات برای مبارزه با ملخ‌های صحرایی خواستار ۱۲ میلیارد تومان اعتبار بود که ستاد بحران کشور با ۱۰ میلیارد تومان آن موافقت کرده است.

حال اما معاون کنترل آفات سازمان حفظ نباتات می‌گوید برآورد اعتبارات برای مقابله با ملخ‌های صحرایی، «به جمعیت ملخ ها بستگی دارد».

مقابله با طغیان ملخ‌های صحرایی کار آسانی نیست از آغاز سده بیستم به این سو روش‌های مختلفی برای مقابله با این آفت به‌کار گرفته شده‌است. برخی از سموم قوی، از جمله ترکیباتی از دی‌الدرین، با وجود تاثیر قوی، اما از سوی بسیاری از کشورها به‌دلیل پیامدهای آن‌ها برای محیط زیست منع شده‌اند.