این یک خوشبختی است وقتی محروم ترین اقشار مردم ایران به اعتراض میپردازند دنیا هم راه تحریم همه جانبه را در پیش میگیرد.
این، بیداری جهانیان را نسبت به حقانیت خواستهای مردم ایران میرساند؛ خواستهایی که هر روز محروم ترین اقشار جامعه را در سراسر ایران به خیابانها میآورد.
از کارگران نگهداری خط و ابنیه فنی راهآهن تبریز و رفسنجان و مشهد تا جوانان بیکار اهوازی که در اعتراض به خودداری کارگزاران رژیم در شرکت نفت در مقابل شرکت نفت تجمع میکنند….
از خانوادهها و دوستان بازداشت شدگان روز کارگر در تهران که از روز کارگر تاکنون بهعلت دفاع از حقوق کارگران! در زندانند….
تا معلمان و نویسندگانی که در حمایت از بازداشت شدگان، در مقابل زندان اوین جمع میشوند.
با وجود دردهای بی درمان مردم ایران شایسته است دنیا تمامی حاکمیت ولایتفقیه را تحریم کند، زیرا این رژیم برای مردم ایران کاری نمیکند.
خاک و جنگل و بیابان این سرزمین را نابود میکند و کسانی که برای محیطزیست دل میسوزانند را هم بازداشت میکند، شکنجه میکند و میکشد.
بنیاد بینالمللی «گلوبال ویتنس» در گزارشی که در ماه جاری میلادی منتشر کرده است، میگوید در سال ۲۰۱۸شش نفر در ایران بهعلت دفاع از محیطزیست کشته شدند.
«گلوبال ویتنس» که مرکز آن در لندن و واشنگتن مستقر است، مینویسد در برخی از کشورها، از جمله در ایران تحت حاکمیت آخوندها، مدافعان محیطزیست با عناوینی نظیر «تروریست» و یا «دشمن کشور» مورد اتهام قرار گرفتهاند.
این سازمان، در گزارش خود به ۹فعال محیطزیست اشاره کرده است که در ایران به بهانه جاسوسی، زندانی شدند.
این رژیم کولبر را در حال حمل بار سنگین میکشد و اموالش را هم میدزد.
در این حکومت هیچ مسألهای پاسخ ندارد و هر روز جلوهای تازه از فقر در کشور به نمایش در میآورد.
از کارتن خوابی به گورخوابی و…تا امروز که جوانان ایران به ماشین خوابی روی آوردهاند.
پدیدهٔ جدیدی که حاصل بیخانمانی و دربه دری در نتیجه بیکاری و فقر است، جوانانی که از شهرهای دیگر به تهران میروند و روزها در تاکسی اینترنتی مشغول کار هستند و شب را در ماشینهایشان سپری میکنند.
در ۱۹تیر ۹۸استاندار تهران گفت: ۲۴۹هزار کودک کار را بازداشت کردهاند. اولاً به کار بردن کلمهٔ بازداشت برای کودکان نشانگر یک نوع روحیهٔ ضدبشری است. کودکانی که از فشار فقر دست از تحصیل میکشند و در خیابانها کار میکنند مگر مجرمند؟
این جرم حکومت است که چنین فقری را به این کودکان تحمیل کرده و آنان را ناگزیر از ترکتحصیل و کار در این سن و سال نموده است. اما به هرحال همین رقم ۲۴۹هزار کودک در تهران عدد تکاندهنده و بسیار وحشتناکی است.
ناگفته روشن است که چنین عدد و رقمهایی پس از کلی مهندسی شدن و کاهش یافتن اجازه انتشار مییابند و تعداد کودکان کار در تهران بسا بیشتر از اینهاست و رژیم صرفاً برای جلوگیری از بهقول خودش «سیاهنمایی» اعداد و آمار را کاهش میدهد و درست به همین دلیل باید کلیت این نظام، تحریم همه جانبه شود و تحریم بعدی وزارت اطلاعات و شخص روحانی را نشان کند.