ه کادر درمانی از شمار بالای مجروحان و کشتهشدگان در بیمارستانهای شهریار خبر میدهند
بنا به یافتههای بیبیسی از چندشهرایران، دهها نفر از کسانی که در برخورد ماموران با اعتراضات آبان زخمی شدند، پیش از تکمیل درمان از بیمارستان و درمانگاه به بازداشتگاه، مراکز درمانی نظامی یا مکانهای نامعلوم برده شدند.
فعالان سیاسی و حقوق بشری ایرانی درباره سلامت مجروحان بازداشتی و همچنین زخمیهایی که از ترس بازداشت به مراکز درمانی نرفتهاند ابراز نگرانی میکنند.
بیبیسی فارسی از دو منبع بیمارستانی مجزا در شهریار مطلع شده است که انبوهی از مجروحان به دو بیمارستان نور و تامین اجتماعی شهریار منتقل شدند. این دو منبع کشته شدن چند نفر در شهریار را نیز تایید کردهاند.
به گفته یکی از این منابع در مجموع حداقل ۲۷۶ نفر به این دو بیمارستان برده شدند. بر همین مبنا حداقل ۴۳ کشته در این دو بیمارستان ثبت شده است.
بعضی از مجروحان و کشتهشدگان گلوله خورده بودند و دستکم در مورد یکی از افراد درگذشته گلوله از فاصله نزدیک به گلوی او شلیک شده بود.
گزارشهای متعدد از شهرهای دیگر نیز حاکی از شلیک گلوله به سر، گلو و سینه معترضان بوده است. البته از وزیر کشور ایران نقل شده که ماموران علاوه بر هدف گرفتن بالاتنه معترضان، “به پا هم زدهاند”.
منبع بیبیسی گفتهماموران امنیتی هم جنازه کشتهشدگان و هم زخمیها را در همان چند روز اول به سرعت و به طور شبانه از بیمارستانهای شهریارمنتقل کردند.
بنا به گفتههای چند منبع بیمارستانی پذیرش زخمیها تحت نظارت ماموران اطلاعاتی و امنیتی انجام میشده و ماموران از مجروحان در بیمارستانهافهرست تهیه میکردهاند.
بیبیسی فارسی از یک منبع در بیمارستانی در غرب تهران مطلع شده است که کادر درمانی این بیمارستان در مواردی برای کمک به مجروحان آنها را از ماموران امنیتی پنهان کردهاند.
سازمان حقوق بشری عفو بینالملل نیز میگوید مدیران بیمارستانی در خوزستان تحت فشار ماموران اطلاعاتی فهرستی از بیماران پذیرششده را به آنها دادند.
عفو بینالملل در بیانیه اخیر خود گفته است: “قربانیان و شاهدان عینی گفتهاند که نیروهای امنیتی با یورش به بیمارستانها و مراکز درمانی در نقاط مختلف کشور، معترضان مجروحشده را دستگیر کرده و به بازداشتگاهها بردهاند و به این ترتیب آنها را از مراقبتهای پزشکیای محروم کردهاند که میتواند برای حفظ جانشان حیاتی باشد.”
یکی ازکسانی که آزاد شده به این سازمان گفته که افراد زیادی در بازداشتگاه “گلوله خورده بودند یا جراحتهای دیگری داشتند.”
شبکه حقوق بشر کردستان هم خبر میدهد حداقل ۵۰ زخمی اعتراضات در شهرهای کردنشین ایران به بازداشتگاهها برده شدهاند.
از شیراز، اهواز و بهبهان هم گزارشهای مشابهی وجود دارد.
مجروحانی که از ترس درمان نمیشوند
در عین حال فعالان حقوق بشری و سیاسی در ایران میگویند شمار زیادی از زخمیهای اعتراضات در شهرهای مختلف ایران از ترس بازداشت به مراکز درمانی نرفتهاند و به همین دلیل عفونت و خطرهای دیگر سلامت آنها را تهدید میکند.
در چند مورد از زخمیهایی خبر داده شده که با گلولههای جنگی یاگلولههای ساچمهای به آنها شلیک شده است.
یک فعال سیاسی در ایران به بیبیسی فارسی گفت یکی از این مجروحان در هفته آخر آذر ماه به دلیل عدم رسیدگی پزشکی درگذشت.
اسلامشهر و دیگر شهرهای اطراف تهران از جمله مناطقی هستند که از آنها گزارشهای معتبری درباره مجروحان محروم از درمان به بیبیسی فارسی رسیده است.
اغلب این زخمیها زیر ۳۰ سال سن دارند.
مطابق قوانین بینالمللی دولتها و نیروهای نظامی و انتظامی موظف هستند که در شرایط شورش و ناآرامی به حقوق زخمیها و بیماران احترام بگذارند و دسترسی آنها به خدمات درمانی را در سریعترین زمان ممکن تضمین کنند.
همچنین واداشتن کادر درمانی به انجام کارهای خلاف اخلاق پزشکی ممنوع است.
بنا به اساسنامه دیوان کیفری بینالمللی، که ایران نیز آن را امضا کرده است، قتل زخمیها و رفتارهای خشونتآمیز دیگر همچون آزار بیشتر یا ممانعت از درمان آنها، میتواند “جنایت علیه بشریت” تلقی شود.
در ناآرامیهای دهههای اخیر در ایران زندانیان سیاسی در چندین مورد به دلیل بدرفتاری و عدم دسترسی به خدمات پزشکی درگذشتهاند.
در سال ۱۳۸۸ دست کم سه نفر از معترضان در بازداشتگاه کهریزک کشته شدند.
در اعتراضات سال ۱۳۹۶ سینا قنبری و وحید حیدری دو بازداشتی بودند که در شرایط مشکوکی درگذشتند. در همین سال و در جریان برخورد با دراویش گنابادی، محمد راجی در بازداشت درگذشت.
هنوز با گذشت یک ماه از اعتراضات آبان ماه مقامهای ارشد ایرانی حاضر به ارائه آمار رسمی درباره شمار کشتهشدگان، مجروحان و بازداشتیها نیستند.
برآوردهای فعالان حقوق بشر و روزنامهنگاران حاکی از آن است که بیش از ۳۰۰ نفر در جریان برخورد با اعتراضات کشته و هزاران نفر زخمی شدند. همچنین گفته شده که حداقل ۷ هزار نفر در این اعتراضات بازداشت شدند.