وقتی که قلم ، حکم گلوله را دارد فسانه اسکویی

قلم نویسنده بی مسئولیت و دورو ، گلوله ای است بر قلب والدین شهدای ایران زمین وقتی در کنار مبارزان قرار نداشته باشی.
هنر نویسندگی مانند هر هنر دیگری اگر تهی از مسئولیت انسانی باشد رمانش را به سخره می کشد و حتی قهرمان خیالی کتاب خود، ”گل محمد ”را شرمسار می کند.
نویسنده ،محمود دولت آبادی ، در آخرسر از همان دهقانان رنج ‌کشیده‌ کتابش خواهد شد که روزی برای ایستادگی در برابر اربابان زورگو هم‌ قسم شده بودند و یکی پس از دیگری شانه خالی ‌کردند.
این که چگونه به گل محمد قهرمان رمان خود خیانت و به خوانندگان کلیدر دروغ قالب کرده ای و به قهرمان خیالی خود” گل محمد” پشت کرده ای قضاوتش با خواننده .

اما بدان که مادران و پدران ایران زمین ۱۲۰ هزار شهید حقیقی به پای آزادی ایران زمین تقدیم کرده اند.
ازمجاهدان ومبارزان شهید سرفرازتا شهیدان قیام آبان ماه ۹۸ که با گلوله ها و تبرهای قاسم سلیمانی ها به خاک افتاده اند، شهیدان حقیقی آزادی ایران زمین هستند. این فرزندان که درتاریخ صدساله ایران زمین به دست پادشاهان زورگو تا خمینی ”ابوداعش” وخامنه ای جنایتکار و مزدورانش قاسم سلیمانی ها شهید شدند ،تا به ابد برآسمان پرفروغ ایران زمین جاودانه اند.
عجیب نیست که درزیر عمامه اسلام نما ها وایرانی نما ها و انسان نماها خزیده ای !
یقینآ ”گل محمد” به پرستش و خیانت نویسنده اش از زورگویان و جنایتکاران شرم خواهد کرد.

نقل خبر :

محمود دولت آبادی، نویسنده شهیر ایرانی در شماره امروز روزنامه ایران در سوگ سردار شهید حاج قاسم سلیمانی نوشت:
به پا گر خَلَد خاری آسان برآید-
چه سازم به خاری که در دل نشیند!
از لحظه‌ای که خبر فاجعه ترور سردار قاسم سلیمانی را شنیدم، مفهوم این عبارات بالا ذهنم را رها نمی‌کند: چه سازم به خاری که در دل نشیند؟ و ازخود می پرسم آیا این است سرنوشت همه فرزندان شایسته این آب و خاک، با هر اندیشه و هرگرایشی؟ انهدام؟
باری… ایران بار دیگر یکی از فرزندان شایسته خود را با دریغ تمام، از دست داد. شخصیتی که سدٌی سترگ در برابر خون آشامان داعش برآورد و مرزهای کشور ما را از نکبت حضور آنان ایمن داشت. من نیز در اندوه عمیق ازدست دادن آن انسانی که شخصاً دورادور دوست می داشتمش، سوگوارم.
ا فسانه اسکویی
۴ ژانویه ۲۰۲۰