دانشجویان دانشگاه کابل خواستار تحریم گفتگو با طالبان شدند

یک روز پس از حمله خونبار تروریستی به دانشگاه کابل، شماری از دانشجویان این دانشگاه با شعار همه به درس برمی‌گردیم، دست به تظاهرات زدند و خواهان تحریم گفتگوهای جاری صلح با طالبان شدند.

حمله روز گذشته به دانشگاه کابل، افغانستان را در شوک فرو برد و حکومت نیز امروز سه‌شنبه ۱۳ عقرب/۳ نوامبر را ماتم ملی اعلام کرد. ده‌ها تن از دانشجویان عصبانی و پر از بغض دانشگاه کابل نیز صبح امروز در مقابل دانشگاه کابل گرد آمدند و خواهان اعدام عاملین حمله روز گذشته شدند.

این دانشجویان، شعارهایی برضد طالبان، گروه داعش و تدارک بینندگان حمله روز گذشته با خود حمل می‌کردند که روی یکی از آنها نوشته بود «ما را نکشید، گلوله کم می‌آورید، ما زیاد هستیم».

این دانشجویان که طالبان را یکی از عوامل اصلی دوام خون‌ریزی‌ها در افغانستان می‌دانند، خواهان تحریم گفتگوهای جاری صلح با این گروه شدند و شعار می‌دادند که «صلح با لشکر ابوجهل» را نمی‌خواهند.

هرچند گروه طالبان، دست داشتن‌خود را در حمله به دانشگاه کابل رد کرده و گروه داعش مسئولیت این رویداد را به دوش گرفته است، اما حکومت افغانستان باورمند است که این حمله، کار طالبان بوده است.

امرالله صالح، معاون نخست ریاست جمهوری افغانستان در پیامی در برگه فیسبوک خود نوشته که چهره و اسلحه باقی‌مانده تروریستان با چهره و اسلحه دو تنی که در «اعلامیه جعلی» داعش آمده شباهت ندارد و نیز ادعا کرده که از نزد مهاجمان، پرچم گروه طالبان به دست آمده است.

معاون ریاست جمهوری افغانستان همچنین نوشته که تاکتیک کار گرفته شده مهاجمان، همان تاکتیک «خوناشام شبکه حقانی» است که از چشم هیچ گروه استخباراتی پنهان نیست.

افزایش حمله‌ها به ویژه دو حمله‌ی پسین که مرکز آموزشی کوثر دانش و دانشگاه کابل را هدف قرار داد سبب شده تا نسبت به پیشبرد گفتگوهای صلحی که از همین‌اکنون به بن‌بست خورده، بی‌میلی‌ها در افغانستان افزایش یابد.

چنانچه بشیر بهروان، یکی از استادان دانشگاه هرات ادامه گفتگوهای صلح با طالبان را «ذلت» خوانده و از حکومت خواسته تا به‌جای ماتم ملی، قیام ملی اعلام کند.

آقای بهروان تاکید کرده که به عنوان یک استاد دانشگاه او حاضر است تا سلاح شانه کند و برای دفاع از کشورش، با عزت بمیرد.

پس از حمله به دانشگاه کابل، نشانه‌های بی‌میلی به پیشبرد گفتگوهای صلح در مجلس سنای افغانستان نیز دیده شد، چنانچه امروز، انارکلی هنریار، یکی از سناتوران با چشمان اشک‌آلود بی‌میلی‌اش را ابراز کرد

هرچند در نخست، گفتگوهای صلح امیدها را برای دستیابی به آتش‌بس و کاهش خشونت در افغانستان زنده کرده بود و بارها نیز از گروه طالبان خواسته شد تا به آتش‌بس تن در دهد، اما عدم انعطاف‌پذیری طالبان و افزایش خشونت‌ها سبب شده تا این امید، کم‌رنگ شود و میل آن‌چنانی نیز به پیشبرد گفتگوهای صلح نماند.

گفتگوهایی که اگر تا این حد از سوی آمریکا مورد تاکید قرار نمی‌گرفت، ممکن بود خیلی وقت پیش متوقف می‌شد.