آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
رادیو بین‌المللی فرانسه – ناصر اعتمادی – به نوشتۀ لوموند، بایدن در مواجهه با مسئلۀ ایران با یک معضل روبرو است: او از یک طرف می‌خواهد از مطالبات خود در مقابل تهران کوتاه نیاید، ولی از طرف دیگر می‌خواهد با اتخاذ برخی تدابیر تشویقی اقتصاد بی رمق ایران را از مرگ نجات داده و از فروپاشی حکومت یا افتادنش از پرتگاهی که در لبۀ آن قرار گرفته جلوگیری کند.
روزنامۀ لوموند با انتشار مطلبی دربارۀ مسیر باریک مذاکرات اتمی ایران و آمریکا نوشته است که جو بایدن و دستیاران او می‌خواهند هر چه سریعتر به این بحران سر و سامانی بدهند بی آنکه واکنش کنگره و متحدان منطقه‌ای خود، نظیر عربستان و اسرائیل، را برانگیزند.
به گفتۀ نویسندۀ مقاله، “پیوتر سمولار”، درست است که جو بایدن در پی احیای دیپلماسی و بازگشت به سیاست خارجی کلاسیک آمریکا است و این را می‌توان در گفتار چهارم فوریه وی در وزارت امور خارجۀ آمریکا ملاحظه کرد، اما، دست بر قضا ایران و بحران اتمی این کشورغایب بزرگ در گفتار رئیس جمهوری آمریکا بود.
مطالب بیشتر در سایت رادیو بین‌المللی فرانسه
“پروندۀ ایران” به نوشتۀ مقاله نویس لوموند اضطراری ترین و پیچیده ترین پروندۀ دستگاه سیاست خارجی آمریکا است که باعث شده جو بایدن کارکشته ترین و مجرب ترین کارشناسان و دیپلمات‌های خود را، نظیر رابرت مالی و جک سولیوان، مسئول رسیدگی به آن کند. در این حال، خودداری جو بایدن از اشاره به ایران در گفتار چهارم فوریه خود به گمان مقاله نویس لوموند ناشی از نوعی “احتیاط موجه” است. لوموند می‌نویسد:
به گمان کارشناسان جو بایدن در رویکرد خود در قبال ایران جانب احتیاط را رعایت می‌کند، چون نمی‌خواهد در این خصوص خود را ناامید جلوه دهد، هر چند تأخیر در رسیدگی به پروندۀ ایران تنها به پیچیده تر شدن آن کمک می‌کند. لوموند به نقل از جیمز آکتون، کارشناس آمریکایی امور اتمی، نوشته است: اگر تا دو ماه دیگر برجام احیاء نشود، ممکن است همه چیز از دست برود و دیگر توافقی از این دست حاصل نشود.
به نوشتۀ لوموند، بایدن در مواجهه با مسئلۀ ایران با یک معضل روبرو است: او از یک طرف می‌خواهد از مطالبات خود در مقابل تهران کوتاه نیاید، ولی از طرف دیگر می‌خواهد با اتخاذ برخی تدابیر تشویقی اقتصاد بی رمق ایران را از مرگ نجات داده و از فروپاشی حکومت یا افتادنش از پرتگاهی که در لبۀ آن قرار گرفته جلوگیری کند. به نوشتۀ لوموند، در واقع رئیس جمهوری آمریکا می‌خواهد از یک طرف با سرعت عمل کند بی آنکه عمل او عجولانه یا تکرار دورۀ اوباما تلقی شود و از طرف دیگر می‌کوشد با اقدام عاجل خود واکنش و مخالفت کنگره یا اسرائیل و عربستان را باعث نشود.
مقاله نویس لوموند معتقد است که دولت بایدن و نمایندگان او هنوز راهبرد روشنی دربارۀ ایران ندارند. آنان بر ضرورت هماهنگی و همکاری با سه متحد اروپایی آمریکا – فرانسه، بریتانیا و آلمان – تأکید می‌کنند، اما، دولت بایدن در عین حال به زحمت می‌تواند سرگشتگی خود را در قبال “پروندۀ ایران” پنهان سازد. بخشی از این سرگشتگی ناشی از شروطی است که دو طرف در دیپلماسی علنی برای احیای برجام طرح کرده‌اند: در حالی که علی خامنه‌ای بازگشت ایران را به تعهداتش در برجام به لغو تحریم‌های آمریکامریکا مشروط ساخته، جو بایدن گفته است که بدون بازگشت پیشینی ایران به تعهداتش در برجام، بازگشت آمریکا به این توافق ناممکن است مضاف بر اینکه از نگاه واشنگتن برگشت به برجام سرآغاز مذاکرات جدید برای رسیدن به توافقی جامع دربارۀ موشک‌های بالستیکی و اقدام‌های ایران در منطقه نیز هست.
مقاله نویس لوموند معتقد است که خود حکومت ایران نیز می‌داند که نمی‌تواند خیلی در مسیر انحرافی نقض برجام ده پیش برود، زیرا این کار می‌تواند چین و روسیه را نیز از تهران دور کند.
لوموند می‌نویسد: همان روز که جو بایدن سخنرانی مهم خود را در زمینۀ سیاست خارجی آمریکا ایراد کرد، امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه، نیز در سخنرانی خود در یکی از اندیشکده‌های آمریکا بر نیاز اضطراری دستیابی به توافق جدید با ایران تأکید نمود و گفت: “رسیدن به این توافق ضروری است، زیرا، اکنون حکومت ایران بسیار بیش از دورۀ پیش از برجام به توانایی ساختن بمب اتمی نزدیک شده است، مضاف بر اینکه اکنون باید مسائل ناشی از موشک‌های بالستیکی تهران و مسئلۀ ثبات خود رژیم ایران را ملاحظه و بررسی کنیم. امانوئل ماکرون سپس در ادامۀ این استدلال بر ضرورت مشارکت عربستان و اسرائیل در مذاکرات جدید با ایران تأکید و از آنها به عنوان متحدان کلیدی غرب در منطقه نیز یاد کرد.
با این حال، لوموند با استناد به اظهارات بسیاری از کارشناسان نوشته است که اضافه کردن موشک‌های ایران به مذاکرات اتمی با این کشور هر نوع مذاکره‌ای را با تهران از قبل به بن بست و شکست محکوم می‌کند. چون در خاورمیانه تقریباً همه موشک بالستیکی دارند و پروندۀ موشک‌های بالستیکی ایران باید بیست سال پیش مورد ملاحظه و بررسی قرار می‌گرفت.
