آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
شماری از زنان و فعالان حقوق بشر شامگاه چهارشنبه طی گفت‌وگو در شبکه اجتماعی کلاب هاوس، با بیان تجریه‌های خود از اعمال شکنجه و تعرض جنسی از سوی بازجویان و مقام‌های زندان، گفتند: در جمهوری اسلامی تعرض جنسی بخشی از برنامه هدفمند بازجویان برای شکستن زندانیان زن است.
در این اتاق گفت‌وگو در شبکه اجتماعی کلاب‌هاوس که چهارشنبه شب با عنوان «زندانیان سیاسی زن از تحقیر و تعرض جنسی تا تنبیه بدنی» برگزار شد، نرگس محمدی، با اشاره به حکم جدید «۸۰ ضربه شلاق تعزیری، ۳۰ ماه حبس تعزیری» خود، گفت: «رییس زندان به من حمله کرد، تعرض‌ها و توهین‌ها خشن‌تر شد، مقاومت می‌کردم و آنها من را می‌کشیدند و هل می‌دادند. می‌خواستند من را به اجبار سوار ماشین کنند، بر زمین نشستم، رییس زندان من را بلند کرد و به سوی ماشین پرت کرد. سرم داخل ماشین بود و پایین تنمه‌ام بیرون بود، وقیحانه پایین تنه من را گرفت و هل داد داخل ماشین و روی ساق پایم نشست.»
محمدی افزود که «رییس زندان بعد از ضرب و شتم و توهین، سرش را لای موهایم کرد اسم کوچک من را صدا کرد و گفت سیگارش را برایش روشن کنم و حکم اخیر برای من به دلیل «تمرد از دستور رییس زندان» صادر شده است. آقای رییس آیا من باید سیگار او را روشن می‌کردم؟» او تاکید کرد که این حکم بی‌شرمانه است و قطعا از آن سرپیچی می‌کنم.
این فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی پیشین، با اشاره به موارد متعددی از شکنجه و تعرض جنسی که بازجویان و مقام‌های زندان در مورد زندانیان زن مرتکب شده‌اند، گفت: بازجویان می‌خواهند مقاومت زنان را بشکنند. این یک برنامه هدفمند است و این بازجوها برای شکستن مقاومت زنان زندانی، آموزش سیستماتیک می‌بینند.
محمدی با اشاره به روایت دیگری، افزود: «با یک زن که با اتهامات اقتصادی بازداشت شده بود، هم سلولی بودم. او را به شدت آزار داده بودند، بازجو سینه‌های او را لمس کرده بودند، و این خانم به همین دلیل دچار مشکل اعصاب و روان شده بود.»
او گفت که تصور نکنید بازجوها تنها به زنان غیر مذهبی توهین می‌کنند. بازجو به یک زن مذهبی که با مقنعه در زندان بود گفته بود «تو مگر زیرخواب نیستی؟» و بعد مبلغی پول در مقنعه او گذشته بود و گفته بود که «این پول را بگیر و یک شب هم زیرخواب من باش».
نرگس محمدی همچنین در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به روایت برخی از زندانیان که در مکانی غیر از زندان‌ها و بازداشتگاه‌های مشخص، مدتی در بازداشت بوده‌اند، گفت: «سپاه پاسداران خانه‌های امن ویژه‌ای در غرب و شرق تهران برای نگهداری زندانیان دارد که هیچ نظارتی بر آنها وجود ندارد.»
شمار دیگری از زنان و فعالان حقوق بشر نیز در اتاق گفت‌وگوی «زندانیان سیاسی زن از تحقیر و تعرض جنسی تا تنبیه بدنی» در کلاب هاوس به بیان روایت‌ها پرداختند.
بانو صابری، زندانی سیاسی سابق که همسرش تابستان ۶۷ اعدام شد، با بیان آنچه بر او گذشته گفت: «سال ۶۱ سه نفر کمیته‌ای من را بازداشت کردند و در بیابان‌های اصفهان به من تجاوز کردند، به حق من رسیدگی نکردند که در تمام این سالها من را آزار دادند.»
کاوه کرمانشاهی، فعال حقوق بشر، نیز روایت زینب جلالیان را خواند و گفت: «یکی از بازجویان زینب در ماه‌های نخست بازداشتش در سال۸۷ در بازداشتگاه اطلاعات کرمانشاه می‌گوید اجازه صیغه او را دارد و قصد نزدیک شدن به او را داشته و حلقه را در دست زینب گذاشته که دستبند بر دست داشته، زینب حلقه را پرت کرده و به بازجو لگد می‌زند.»
فعال حقوق بشر گفت که پس از مقاومت زینب جلالیان در برابر تعرض حین بازداشت، بازجویان آنقدر او را زدند که در بیمارستان بستری شد و او را در بازداشت مجبور به انجام تست بکارت کردند.»
