یک کاوشگر فضایی کنترل از راه دور متعلق به چین که به تازگی بر مریخ فرود آمده است برای نخستین بار توانست روی سطح این سیاره به حرکت درآید.
طبق پستی که در حساب رسمی مریخنورد «ژورانگ» در شبکههای اجتماعی منتشر شده است، دانشمندان این کاوشگر را در ساعت ۱۰ و ۴۰ دقیقه صبح به وقت محلی روی سیاره سرخ به حرکت درآوردهاند. مریخنورد «ژورانگ» چین که با فضاپیمای «تیانون-۱» راهی فضا شده بود، پس از هفت ماه و طی مسافتی به طول ۳۲۰ میلیون کیلومتر هفته گذشته با موفقیت بر سطح سیاره مریخ فرود آمده بود.
این اولین بار است که کشوری در اولین ماموریت اکتشافی مریخ خود توانسته فضاپیمایی را در مدار قرار دهد، آن را روی سطح سیاره بنشاند و کاوشگری را در آنجا راه ببرد.
همچنین با موفقیتآمیز بودن ماموریت این کاوشگر، چین دومین کشور پس از آمریکا لقب میگیرد که قادر شده وسیله نقلیهای را روی مریخ فرود بیاورد و برای مدت زمان قابل توجهی از آن بهرهبرداری کند. پیشتر در سال ۱۹۷۱ شوروی سابق توانسته بود یک کاوشگر خود را روی سطح سیاره سرخ بنشاند ولی ثانیههایی پس از فرود ارتباطش با این سفینه را از دست داده بود. پروژههای آژانس فضایی اروپا برای اعزام کاوشگر به مریخ نیز دو بار با شکست مواجه شدهاند.
ژورانگ، به معنای «خدای آتش» در اساطیر چین، شباهت زیادی به وسایل نقلیه روح (اسپریت) و فرصت (آپورچونیتی) متعلق به آژانس فضایی آمریکا ناسا در دهه ۲۰۰۰ دارد. وزن این کاوشگر حدود ۲۴۰ کیلوگرم است و دکل بلند آن دوربین را برای گرفتن عکس و کمک به ناوبری حمل میکند. پنج ابزار اضافی کار کانیشناسی سنگهای محلی و بررسی ماهیت کلی محیط، از جمله آب و هوا، را انجام میدهند.
ژورانگ همچنین مانند مریخنوردهای کنونی آمریکا یعنی «کنجکاوی» و «پشتکار» ابزاری لیزری برای شکستن سنگها و تحلیل شیمیایی آنها دارد. همچنین دارای یک رادار برای جستجوی یخهای احتمالی موجود در زیر سطح است، قابلیتی که دستگاههای آمریکایی از آن برخوردار نیستند.
دانشمندان چینی امیدوارند از این رُبات شش چرخ به مدت حداقل ۹۰ روز مریخی در منطقه وسیع موسوم به «یوتوپیا پلانیتیا» واقع در نیمکره شمالی سیاره استفاده کنند. یوتوپیا پلانیتیا جایی است که ناسا در سال ۱۹۷۶ مأموریت فضایی خود موسوم به وایکینگ-۲ را روی آن انجام داد. این حوضه عظیم با پهنای بیش از ۳ هزار کیلومتر در اثر برخورد جرمی با مریخ در اوایل تشکیل این سیاره به وجود آمده است.
برخی شواهد نشان میدهد که مدتها پیش در این منطقه اقیانوسی وجود داشته است. دانشمندان با استفاده از ماهوارهها برای سنجش از دور دریافتهاند که ذخایر قابل توجهی از یخ در عمق مریخ وجود دارد.
فرود آوردن مریخنورد «ژورانگ» آخرین دستاورد بزرگ بلندپروازیهای فضایی چین و در رقابت با آمریکاست.
چین پیش از این در سال ۲۰۰۳ میلادی اولین فضانورد را راهی مدار زمین کرده و فضاپیمای «چانگ ای-۴» را نیز روی نیمه پنهان ماه فرو نشانده بود.
فضانوردان چینی نخستین پیادهروی فضایی را در خارج از ایستگاه جدید انجام دادند
دو فضانورد چینی نخستین راهپیمایی فضایی را روز یکشنبه در خارج از ایستگاه مداری جدید چین انجام دادند تا یک بازوی رباتیک به طول ۱۵ متر را تنظیم کنند.
تلویزیون دولتی چین خروج لیو بومینگ و تانگ هونگبو از ایستگاه فضایی را بهطور مستقیم نشان داد در حالیکه سومین فضانورد یعنی نی هایشنگ در ایستگاه منتظر ماند.
فضانوردان چینی برای انجام یک ماموریت سه ماهه از تاریخ ۱۷ ژوئن در سومین ماموریت که بخشی از یک برنامه فضایی بلندپروازانه است حضور دارند. این در حالی است که چین در ماه مه یک مریخ نورد را در سطح سیاره سرخ فرود آورد.
کار ساخت ایستگاه تیانهه (هارمونی آسمانی) از ماه آوریل آغاز شده است. بعد از آن یک فضاپیما حامل غذا و سوخت به این ایستگاه منتقل شد و در نهایت در سومین ماموریت، سه فضانورد چینی با فضاپیمای شنژو-۱۲ راهی فضا شدند.
لیو و تانگ روز یکشنبه برای تکمیل بازوی رباتیک اقدام به راهپیمایی فضایی کردند. تلویزیون دولتی چین گفت که لباس فضایی آنها طوری طراحی شده است که به آنها اجازه میدهد در صورت لزوم تا شش ساعت در خلا کار کنند.
آژانس فضایی چین در نظر دارد در مجموع ۱۱ ماموریت را تا پایان سال آینده میلادی انجام دهد تا کار ساخت بخشی از این ایستگاه به سرانجام برسد.
مدول تیانهه دارای یک درگاه اتصال است و میتواند با یک ماهواره فضایی قدرتمند چینی ارتباط برقرار کند. این برنامه فضایی به صورت تئوری پیشبینی کرده است تا به بیش از شش مدول گسترش یابد. این ایستگاه برای حداقل ۱۰ سال کارکرد طراحی شده است.
انتظار میرود تا اواخر سال ۲۰۲۲، ایستگاه فضایی چین حدود ۷۰ تن وزن داشته باشد. این ایستگاه کوچکتر از ایستگاه فضایی بینالمللی است که نخستین مدول خود را در سال ۱۹۹۸ راهاندازی کرد. بر اساس برآوردها ایستگاه فضایی چین پس از تکمیل حدود ۴۵۰ تن وزن خواهد داشت.