آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
بنا بر اعلام خبرگزاری هرانا، سپیده رشنو، شهروند معترض به حجاب اجباری پیش از پخش “اعترافات اجباری” از تلویزیون جمهوری اسلامی به علت خطر خونریزی داخلی به بیمارستان طالقانی تهران منتقل شده بود.
تبلیغات
بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی پس از “اعتراف اجباری” سپیده رشنو که در روز شنبه ۸ مرداد (۳۰ ژوئیه) پخش شده بود، با اشاره به آثار کبودی در زیر چشم راست او گمانه‌زنی کرده بودند، این زن معترض به حجاب اجباری ”تحت شکنجه و آزار و اذیت جسمی” مجبور به اعتراف علیه خود شده است.
سپیده رشنو ۲۸ ساله، داستان‌نویس و ویراستار، پس از اعتراض به زن محجبه‌ای که در اتوبوس درباره حجاب به او تذکر داده و تهدید کرده بود که ویدیوی او را “به سپاه’ می‌دهد”، بازداشت شد.
خبرگزاری هرانا روز گذشته ۱۳ مرداد اعلام کرد، سپیده رشنو در روز پنجشنبه ۳۰ تیرماه ۱۴۰۱ همراه با تعداد زیادی مامور، شبانه به بیمارستان طالقانی تهران منتقل شد تا به دلیل خطر خونریزی داخلی ناشی از ضربه در ناحیه شکمی از او عکس‌برداری شود.
بنا بر آنچه هرانا اعلام کرده است، ماموران امنیتی حتی در زمان معاینه پزشک که جزو حریم خصوصی بیمار و پزشک است سپیده رشنو را تنها نگذاشتند.
بنا بر گفته شاهدان، سپیده رشنو همان شب مجددا به بازداشتگاه بازگردانده شد.
سپیده رشنو که اهل خرم‌آباد است، در پی اعتراض به تذکر حجاب در اتوبوس بی‌‌آرتی دستگیر شد و در حالی کماکان در بازداشت به سر می‌برد که تاکنون از حق دسترسی به وکیل محروم بوده و هنوز از اتهامات مطرح شده علیه او خبری منتشر نشده است.
دلیل بازداشت سپیده رشنو به ماجرای صبح شنبه، ۲۵ تیر بازمی‌گردد. در فیلمی که از او در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد، دیده می‌شود که مسافران “آمر به معروف” را در اولین ایستگاه بیرون انداختند. اما دوشنبه ۲۷ تیر، خبرگزاری فارس نزدیک به سپاه پاسداران نوشت: «خانم بدحجاب که عضو یک شبکه سازمان‌یافته کشف حجاب و مرتبط با مسیح علی‌نژاد بوده، تا قبل از غروب همان روز دستگیر شد.»
دستگیری و پس از آن پخش “اعترافات اجباری” سیپده رشنو با واکنش‌های گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی همراه شد و برخی از حقوقدانان اقدام صدا و سیما در پخش اعترافات اجباری را “مصداق عمل مجرمانه” دانستند.
برخی از منتقدان سیاست‌های جمهوری اسلامی معتقدند، دولتمردان ایران با تهیه و پخش این‌گونه اعتراف‌های اجباری، نه در پی قانع کردن مردم بلکه در پی ترساندن افکار عمومی از پیگیری مطالباتی همچون حجاب اختیاری و آزادی زنان هستند.
پخش “اعترافات اجباری” از صدا و سیمای جمهوری اسلامی موضوع تازه‌ای نیست. شماری از زندانیان سیاسی پیشین جمهوری اسلامی نیز پیش از این اعتراف علیه خود را تصمیمی اجباری توصیف کرده بودند که اغلب، آخرین گزینه زندانی به شمار می‌رود و در شرایطی به آن تن می‌دهد که از سایر گزینه‌ها ناامید شده‌اند.
