آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
انتخابات ریاست جمهوری ایران، رخدادی است که مورد توجه کارشناسان مسائل سیاسی در آمریکاست. فرهاد پولادی، خبرنگار بخش فارسی صدای آمریکا در گفتگویی اختصاصی با دنیس راس، مقام پیشین کاخ سفید و دیپلمات وزارت خارجه آمریکا نظرات او را درباره انتخابات ریاست جمهوری در ایران جویا شد.
سوال: روزنامه وال استریت ژورنال به تازگی مقاله ای تحت عنوان نباید از انتخابات ریاست جمهوری ایران انتظار تغییرات و یا اصلاحاتی را داشت، منتشر کرد.شما چه میزان با این عنوانموافقید؟
دنیس راس: من مطمئنم که نباید انتظار تغییرات زیادی از نتیجه انتخابات داشته باشیم. از دو دیدگاه باید مساله را دید. اولا؛ نقش رئیس جمهوری در نظام ایران و دیگری چه کسی پیروز این انتخابات خواهد بود. من براین باورم که هر کسی که بنا دارد نتیجه انتخابات ایران را پیش بینی کند، باید خیلی محتاطانه این کار را انجام دهد. خاتمی، احمدی نژاد و حتی روحانی نتایج شگفتی بودند؛ که تقریبا به یک مدل در آمده است.
فرآیند انتخابات در ایران، عادلانه نیست. مثلا در همین تعداد زیادی ثبت نام کردند، و شورای نگهبان صرفا به تعداد بسیار کمی اجازه رقابت داد. یعنی ۱۶۰۰ نفر ثبت نام کردند و فقط شش نفر مجاز شدند. حال اگرچه تعداد گزینه کم هست، ما به طور تاریخی شاهد شگفتی بودیم. یعنی کسانی که تاکنون نتیجه انتخابات در ایران را حدس زده اند، باید از تاریخ درس عبرت گرفته باشند. خوب باید منتظر بود و دید.
رئیس جمهوری در ایران، فردی است که به صورت بنیادی نمی تواند به سیاست خارجی ایران شکل بدهد و یا آنرا مدیریت کند. بویژه در منطقه. به روحانی اجازه داده شده بود، که به مساله تحریمها بپردازد. یعنی به او اجازه داده شده بود، سیاست خارجی را تنظیم کند که بتواند با گروه پنج به علاوه یک مذاکره کند و آنرا مدیریت کند. او هیچ نقشی در رفتار ایران در منطقه ندارد.
نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، عهده دار این مسوولیت تحت اشراف رهبری است. رئیس جمهوری نقشی در سیاست خارجی نداشته و صرفا تاثیر در سیاستهای داخلی داشته و ما شاهد رقابت بر روی این سیاستها هستیم.
سوال: به گفته مقامات نظامی آمریکا، ایران پس از دستیابی به برجام از خود رفتارهای تهاجمی تر نشان می دهد، آیا این رفتارها برای شما تعجب آور است؟
راس: نه؛ من شگفت زده نیستم . حتی قبل از دستیابی ایران به برجام گفته بودم که رهبری ایران در چارچوب ایدئولوژی اقدام می کند، که برپایه دشمنی با آمریکا بنا نهاده شده است. او این برداشت را از آمریکا دارد که آمریکا همواره در حال تهدید رژیم و به دنبال تغییر آن است. شالوده این رژیم بر پایه دشمنی حک شده در ایدئولوژی وی، بنا شده است. وقتی او به برجام رضایت داد، مجبور شد در چارچوب همان ایدئولوژی رفتار کند، یعنی ادامه دشمنی با آمریکا. یکی از راههای نشان دادن آن، عملکرد تهاجمی تر ایران در منطقه است. و این مساله را در اقدامات شبه نظامیان شیعه در سراسر منطقه شاهدیم. این اقدامات از خواست سلطه طلبی ایران بر منطقه ناشی می شود. ایران این تسلط را حق خود می داند، زیرا که خود را برآمده از یک تمدن برتر می داند. این جزو نگرش شان است و بله البته من شگفت زده نیستم.
سوال: آیا در این رفتار کنونی ایران در منطقه، می توان افزایش کمک به نیروهای نیابتی شان مانند حزب الله را مشاهد کرد؛ آیا این کمکها و رفتارهای ایران نقض محتوایی و یا روح برجام نیست؟
راس: آمریکا نمی تواند انتظار داشته باشد در هردو وجه پیروز شود. دولت اوباما در مذاکراتش تلاش نداشت که روی رفتار ایران در منطقه مستقیما تاثیر بگذارد. اما می دانست که این مساله بالاخره باید حل شود. تمرکز دولتش حل مساله هسته ای بود. ایران از این مساله سوء استفاده کرده است.
عراقچی، معاون وزیر خارجه ایران، صراحتا طی مذاکرات گفته بود، از دید ایران، رفتارهایش در منطقه منطقی است و این رفتارها ربطی به دستیابی به برجام ندارد. من هم این دو مساله را جدا از هم می بینم. یعنی آنچه ایران در منطقه انجام می دهد، خلاف برجام نیست، زیرا که همه قبول کردند که این رفتارها ربطی به برجام ندارد. می شود بابت این مساله از دولت اوباما انتقاد کرد اما کلا این مساله جداگانه ای است.
بله رفتار ایران تهاجمی تر شده. وی می توانم بگویم که دستیابی به برجام به این مساله کمک کرده؛ زیرا پول و منابع بیشتری در اختیار ایران قرار داده است. حالا می توانند نفت بفروشند؛ پاسخ کوتاه من اینست که بله به گسترش رفتارهای بی ثبات کننده ایران کمک کرده است، اما همزمان نمیتوان ایران را به نقض محتوی و یا روح برجام متهم کرد.
