آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
فاطمه مجتبایی، مادر غزاله چلابی، کوهنورد ۳۳ آملی که با شلیک سرکوبگران جمهوری اسلامی کشته شد، می‌گوید شورای تامین شهر آمل در استان مازندران در آخرین لحظات مانع از برگزاری مراسم یادبود نوروزی بر مزار این معترض کشته‌شده خیزش سراسری در امامزاده قاسم آمل شد و آن‌ها در نهایت مجبور شدند مراسم را در منزل برگزار کنند.
نیروهای وابسته به نظام جمهوری اسلامی از ابتدای خیزش سراسری اخیر در شهریور ۱۴۰۱، بارها با احضار، تهدید و بازداشت خانواده کشته‌شدگان اعتراض‌ها، مانع از برگزاری مراسم تشییع یا یادبود آنان شدند.
مادر غزاله چلابی روز شنبه پنجم فروردین‌ماه، در اینستاگرام خطاب به دخترش نوشت: «اول فروردین ۱۴۰۲ مراسم یادبودی را که قرار بود در سالن امامزاده قاسم (مزار تو) بگذاریم، در آخرین لحظات به‌وسیله شورای تامین شهر آمل لغو کردند. ما در زمان کوتاهی که داشتیم، مجبور شدیم مراسم را در خانه برگزار کنیم؛ اما کوردلان بدانند مردم شهرم با استقبال بی‌نظیری خانواده ما را تنها نگذاشتند و من مدیون این مهربانان هستم.»
فاطمه مجتبایی در این یادداشت که با هشتگ «نه‌ــ‌‌به‌ــ‌جمهوری‌ــ‌اسلامی»، «نترسید، نترسید، ما همه با هم هستیم» و «نه میبخشیم، نه فراموش می‌کنیم، منتشر کرد، خطاب به دختر کشته‌شده‌اش نوشت: «جمعیت زیادی در همین روز مزارت را گلباران کردند. دختر زیبا و قهرمانم؛ تو در دل همه انسان‌های آزاده جا داری و در تاریخ ایران ثبت شده‌ای.»غزاله چلابی، ورزشکار و کوهنورد ۳۳ ساله که دانش‌آموخته رشته مدیریت امور بانکی و حسابداری بود، در تاریخ ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ هنگام حضور در تظاهرات مردم آمل علیه جمهوری اسلامی و هنگامی که با موبایل خود از جمعیت حاضر فیلم می‌گرفت، هدف شلیک مستقیم یکی از نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی قرار گرفت.
در تصاویر ضبط‌شده از موبایل او که یک ماه پس از قتلش منتشر شد، صدای غزاله شنیده می‌شود که شعار «نترسید نترسید، ما با همه هستیم» را فریاد می‌زند. دوربین موبایل غزاله چلابی لحظه اصابت گلوله به او را نیز ثبت کرده است و هنگامی که غزاله بر زمین می‌افتد، تصویر مردمی را می‌بینیم که بالای سر غزاله جمع شده‌اند و فریاد می‌زنند: «یکی را کشتند.»
شهر آمل در کنار نوشهر، بابل و دیگر شهرهای استان مازندران، در جریان خیزش سراسری اخیر که پس از کشته شدن مهسا امینی آغاز شد، صحنه تظاهرات مردمی گسترده بود و مازندران از جمله استان‌هایی محسوب می‌شود که در این اعتراض‌ها، بیشترین تعداد کشته‌شدگان و بازداشتی‌ها را داشت.
نیروهای امنیتی در استان مازندران در چند ماه گذشته همچون دیگر مناطق ایران با اعمال فشار و تهدید، درصدد وادار کردن خانواده‌های کشته‌شدگان به سکوت بوده‌اند و از برگزاری مراسم یادبود بسیاری از کشته‌شدگان جلوگیری کرده‌اند.
