خانه / اخبار مهم روز / نیلوفر آقایی در محل اصابت گلوله به چشمش؛ «تو که دیدی غرق خونم، چرا یکی دیگر به شکمم زدی؟»

نیلوفر آقایی در محل اصابت گلوله به چشمش؛ «تو که دیدی غرق خونم، چرا یکی دیگر به شکمم زدی؟»

نیلوفر آقایی، شهروندی که با شلیک گلوله از سوی عوامل سرکوب، بینایی یک چشمش را از دست داده، با انتشار تصویر محل تیر خوردنش، خبر داد پس از شش ماه به آنجا برگشته. او چهارم آبان و در چهلم مهسا امینی همراه با شماری از پزشکان مقابل ساختمان پزشکی قانونی تجمع کرده بود که هدف قرار گرفت.

این کارشناس مامایی در استوری اینستاگرام خود نوشت: «دیشب بعد شش ماه رفتم لوکیشنی که به چشمم تیر زدن … حس عجیبی بود. تک‌تک لحظه‌ها پنیک شدن و جیغ‌هام و سوالم از دور و بریام که چی شده …، صورتم چی شده اومد جلوی چشمم.»

آقایی همچنین خطاب به کسی که به او شلیک کرده، نوشت: «تو که دیدی من غرق خون توی این خاک افتادم، چرا یه‌دونه دیگه به شکمم زدی؟»

به گفته او، رد زخم این گلوله روی پوستش مانند «هلال ماه» باقی مانده است.

نیلوفر آقایی روز چهارم فروردین و در ششمین ماه از هدف قرار گرفتن چشم چپش در جریان تجمع کادر درمان مقابل ساختمان نظام پزشکی تهران، از احساس خود برای «سفارش و خرید چشم» نوشته و گفته بود در این شش ماه سمت راست را «بهتر و قشنگ‌تر» می‌بیند و آرزو کرد «همه دلتنگی‌ها، غصه‌ها، خبرهای بد، از دست رفتن‌ها، فقر و گرانی‌ها» به سمت چپ بروند که او به آن دید ندارد.

این کارشناس ارشد مامایی ۳۲ساله، یکی از ده‌ها معترضی بود که نیروهای سرکوب‌گر در جریان خیزش انقلابی به چشمشان شلیک کردند.

در روزهای گذشته الهه توکلیان، شهروند معترض دیگری که چشم او هم هدف شلیک گلوله نیروهای حکومتی قرار گرفته بود در شهر میلان ایتالیا تحت عمل جراحی قرار گرفت.

او در ویدیویی که پیش از جراحی از خود منتشر کرد، گفت: «امروز قرار است این مهمان ناخوانده را از چشمم دربیاورند؛ مهمانی که خیلی خشن بود، مهمانی که خیلی ظالم بود و ظلم را با خودش آورد. [اما] من زنده هستم تا این اتفاقات را به تصویر بکشم و این خیانت را نشان دهم.»

بهمن ماه سال گذشته، سازمان حقوق بشر ایران در گزارشی نوشت با توجه به کثرت گزارش‌های مرتبط با شلیک هدفمند ماموران جمهوری اسلامی به سر و صورت معترضان که منجر به نابینا شدن تعداد بسیاری از شهروندان شده است، ارزیابی می‌کند این اقدام نهادهای امنیتی در سرکوب اعتراضات مردم «امری سیستماتیک» بوده است.

سازمان حقوق بشر ایران در انتهای این گزارش مشخصات ۲۲ نفر از معترضان را منتشر کرد که بر اثر شلیک نیروهای امنیتی بینایی یک یا هر دو چشم خود را از دست داده‌اند.

پیش از آن هم ۱۴۰ چشم‌پزشک با امضای بیانیه‌ای از مراجعه شمار قابل توجهی از معترضان به مراکز درمانی خبر داده بودند که از زمان آغاز خیزش انقلابی، چشمانشان هدف اصابت گلوله‌های ساچمه‌ای و پینت‌بال قرار گرفته و تعداد زیادی از آن‌ها بینایی یک یا دو چشم خود را بر اثر این شلیک‌ها از دست داده‌اند.

همان زمان روزنامه نیویورک‌تایمز نیز گزارشی منتشر کرد از شلیک هدفمند ماموران حکومتی به چشم و صورت معترضان و خبر داد چشم دست‌کم ۵۸۰ نفر از آنان تا زمان تنظیم گزارش یعنی دوم آذر ماه، آسیب دیده است.

گاردین هم در گزارشی تحقیقی نوشت که نیروهای جمهوری‌ اسلامی عمدا به صورت، سینه و اندام تناسلی زنان در اعتراضات شلیک می‌کنند تا به گمان خود «زیبایی» آن‌ها را از بین ببرند.

بر اساس این گزارش، رایج‌ترین جراحتی که زنان، مردان و کودکان به صورت یکسان با آن مواجه بودند، جراحت چشم با ساچمه بوده است.