آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
سید علی خامنه ای «خلیفه ارتجاع» در بخشی از سخنرانی خود بر سر قبر خمینی خونخوار گفت: «دهۀ شصت یک دهۀ مظلوم است. جای شهید و جلاد نباید عوض شود.»
او دهۀ شصت را سال پیروزی جمهوری اسلامی بر ترورکور خواند.
برای اینکه با ماهیت این رژیم بهتر و بیشتر آشنا شویم، شما را به دهۀ شصت و یکی از شکنجه گاه هایی که «تروریست ها» در آن محبوس بودند می برم.
سرانجام بعد از یکسال اسارت در شکنجه گاههای رژیم «جمهوری اسلامی ایران» توسط یکی از بریدگان شناسایی شده و لو رفتم. جلاد شکنجه گر من در آمل فردی بنام «حاجی آقا جویباری» بود. او فهمید که، حوزه فعالیت سازمانی من در شهر خودم نبوده، بلکه در قائمشهر و بابل بوده است. و من در طول این مدت با آنها نقش بازی کرده ام و تمام اطلاعات سازمانی ام کاملآ سوخته است. او از اینکه به مدت یکسال او را فریب و بازی داده ام ،بسیار خشمگین و برافروخته شده بود. لذا بلافاصله مرا از اطاق بازجویی روانه سلول انفرادی دادستانی آمل کرد.
بعد از گذراندن چند هفته در سلول انفرادی مرا به محل فعالیتم در شهر قائمشهر منتقل نمودند. بعد از انتقال من به زندان بسیج سپاه قائمشهر، چند ماهی را در بند «اعدامی ها یا سران» آنجا گذراندم. آنگاه به زندان منکرات سپاه پاسداران منتقل شدم. بعد از ریل اولیه اداری زندان، به بند عمومی زندان که بند «مسجد» نامیده می شد منتقل شدم.
بعد از اینکه وارد بند «مسجد» شدم بلا فاصله در ورودی بند در سمت چپ، در حالی که ساک کوچک دستی ام را زیر بغلم داشتم در زیر یکی از ستونهای بند مسجد نشستم. برای اینکه محیط جدید را شناسائی کنم به آرامی روی تک تک چهره هایی که زیر چشمی به من به عنوان تازه وارد نگاه می کردند خیره شدم. در انتهای بند سمت چپ کودک خردسالی توجه مرا جلب کرد.
او در گوشه ای از بند ملحفه ای را با چسب به دیوار چسبانده بود. بروی «چادر» عکسهایی از آوارگان فلسطین در لبنان را نیز چسبانده بود. در کنار تصاویر آوارگان فلسطینی، عکس هایی از ابوعمار«یاسر عرفات» فقید را نیز به عنوان رهبر جنبش فلسطین آویزان کرده بود. او عکسها را از درون روزنامه هایی که به درون زندان می آمد می برید و به چادر خود که به نشانه همبستگی با آوارگان فلسطینی بود می چسباند.
محمد علی فقط دوازده سال سن داشت. او فرزند یک خانواده زحمتکش آذری مهاجر بود. خانواده او برای کار از آذربایجان به مازندران اسباب کشی کرده بودند. در ابتدای دهۀ شصت، بعد از شروع سرکوب و کشتار جوانان آزادیخواه توسط خمینی و سپاه سرکوب و شکنجه اش پاسداران، در محل سکونت «محمد علی» بسیاری از جوانان محل او نیز دستگیر، زندانی و اعدام شدند.
محمد علی به نشانه اعتراض به سرکوب و دستگیری هم محلی ها یش، در محوطه زمینی که روزها با دوستان هم سن و سالش به بازی مشغول بود با گچ و ماژیک شعارهای «مرگ بر خمینی» را بصورت گسترده می نوشت. نیروهای سرکوبگر رژیم بعد از تحقیق متوجه می شوند که شعارها توسط او نوشته شده است. لذا برای دستگیری او زمین بازی اش را مسلحانه به محاصره در می آورند. او که هنوز کودکی بیش نبود، فکر می کرد که همه این داستانها یک بازی بیش نیست. لذا در محل بازی خودش زمین گیر می شود و سنگر می گیرد. در نهایت پاسداران با تیراندازی ،محمد علی را دستگیر و به زندان منکرات سپاه می آورند. محمد علی دوازده ساله به جرم شعار نویسی بر علیه خمینی خونخوار و اعتراضش به اعدام و جنایت خمینی، مدتی بیش از دوسال را در زندان جمهوری اسلامی ایران در قائمشهر گذراند!
امثال محمد علی، هزاران کودک هم سن و سال او در زندان شکنجه و اعدام گردیدند. خواهر کوچک خود من بهنگام دستگیری فقط پانزده سال سن داشت. زندان های خامنه ای و رژیمش هنوز که هنوز است از زندانیان خردسال که زیر سن قانونی هستند لبریز می باشد. او این کودکان و جوانان آزادیخواه فزندانی در دهه شصت را «جلاد» می خواند.
خامنه ای اینها را «تروریست و جلاد» خطاب میکند. شرم و ننگ ابدی بر پیشانی تزویر و ریایتان باد، ای آخوندهای فریب وریا. لقمه هایتان خونین باد از این همه دجالیت و دروغ، واژه ها را سر می برید. برای تهی کردن کلمات از محتوا،یه تک تک کلمات تجاوز می کنید.شما آنچنان فقیه ،دریده وگند،گاو چاله دهان اهستید که،حتی به گفته خمینی خونخوار«اگر جمهوری اسلامی در خطر باشد،برای حفظ نظام،باید جان فرد،حتی اگر آنفرد امام زمان باشد رانیز گرفت»(بیست وششم اردیبهشت 1396/جواد کریمی قدوسی). حال که پس از سه دهه دروغ وشیطانسازی برعلیه مجاهدین تیرتان به سنگ خورد وجنبش دادخواهی به رهبری خانم «مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده مقاومت» جهانی و فراگیر شده است، برای شستن چهره پلید جانیان و قاتلان سال دهۀ شصت کودکان و جوانان این مرز وبوم را «جلاد» و خودتان را «شهید و مظلوم» خطاب می دهید؟
تاریخ بشر همواره رو به جلو و به پیش بوده است. با کمک مماشات گران غربی و غارتگران جیب مردم، اقبال منطقه ای و جهانی برای چند دهه ای با شما جنایتکاران و دزدان ریاکار تحت لوای دین بوده است. اما آنچه که تاریخ نشان داده است، دیکتاتورها نیز عمرشان دائمی نخواهد بود و بسر خواهد رسید. قضاوت با تاریخ و مردم ایران خواهند بود که چه کسی «جلاد» و چه کسی «مظلوم و شهید» می باشد.جواب دندانشکنرا توسط مردم ایران وحامیانشان برا ی دموکراسی و آزادی در کهکشان پاریس خواهید گرفت.
