آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
.
مظهر العجائب؛ یعنی، کشوری که در آن آداب و رسم گفتگو و گفتمان آرام و منطقی و راه‌گشا و استدلالی وجود ندارد و بیشتر حماسی و شور است تا شعور…
مظهر العجائب؛ یعنی، کشوری که در آن در بحث‌ها و گفتگو طرفین تحمل همدیگر ندارند و به‌جای بحث منطقی و استدلالی به اتهام‌زنی و توهین پرداخته می‌شود…
مظهر العجائب؛ یعنی، کشوری که در آن اتفاقات نادر روی می‌دهد، یعنی کشوری که هیچ چیز سر جای خودش نیست و هیچ آدمیزادی در جایگاه واقعی خودش قرار ندارد..
مظهر العجائب؛ یعنی، کشوری که چریک‌های فدایی خلقش ➖که برای مارکس و لنین سینه می‌زدند➖ اغلب‌شان فرزندان آیت‌الله‌ها بودند. کمونیست‌هایش فرزندان فئودال‌ها و رهبران حزب کمونیست‌اش نماز می‌خواندند و روزه می‌گرفتند…
مظهر العجائب؛ یعنی، کشوری که مردمانش با دست خود گور خود را می‌کنند و بعد گناهش را به گردن آمریکا و انگلستان و استعمار و امپریالیزم و صهیونیزم می‌اندازند…
مظهر العجائب؛ یعنی، کشوری که از میان خیل عظیم روشنفکران و سیاستمداران و درس خواندگان و اهل تفکرش، مردی بی‌نام بیرون می.آید و بر کرسی ریاست جمهوریش می‌نشیند…
مظهر العجائب؛ یعنی، کشوری که روشنفکرانش، پس از گذشت صدسال، هنوز بر سر اینکه رضاشاه را انگلیسی‌ها آورده بودند یا نه برای هم شاخ و شانه می‌کشند…
مظهر العجائب؛ یعنی، کشوری که مردمانش، صبح مصدقی‌اند، عصرش توده‌ای‌اند، غروبش سلطنت‌طلب‌اند و شامگاهش امت اسلام…!
مظهر العجائب؛ یعنی، کشوری که مردمش به کوروش و داریوش کبیر و خشایارشاه و اردشیر بابکان و انوشیروان و شاپور ذوالاکتاف و بوعلی سینا و فردوسی و ابوریحان و خیّـام و مولانا و زکریای رازی‌اش می‌نازند، اما یک کلام درباره آنها نمی‌دانند…!
مظهر العجائب، یعنی، کشوری که پادشاهان خونخوار و مستبد که کشنده خیل عظیم مردم بودند و گوش‌ها و دماغ‌ها و زبان‌ها و سرها بریدند و از سر آنها در درون زمین آویزن کردند را تا حد رب‌النوع مورد پرستش قرار می‌دهند…
مظهر العجائب؛ یعنی، مملکتی که مردمانش هر سال تنها یک دقیقه کتاب می‌خوانند اما در همه عرصه‌های علمی و فلسفی و اقتصادی و تاریخی و سیاسی، نه تنها استاد، بلکه فیلسوف‌اند…
مظهر العجائب یعنی، کشوری که مردمانش ادعای مبارزه با مستبدین و جامعه ضد بشری و آزادی‌خواهی و دم از استقلال می‌زنند و لاف دمکراسی‌خواهی می‌زنند. اما پیرو مستبدین و دیکتاتورهای مخالف آزادی و استقلال است. دم از حمایت ضعیفان و حقوق بشر می‌زنند اما دل به کشتن کودکان نمی‌سوزاند و مهم نیست. دم از حق تمامیت ارضی می‌زنند اما از تجاوز به سرزمین و حقوق دیگران حمایت می‌کنند…
مظهر العجائب؛ یعنی، کشوری که مردمانش اگر دو نفر دور هم جمع بشوند حزب تشکیل می‌دهند و اگر تعدادشان به سه نفر رسید انشعاب می‌کنند. کشوری که مردمانش از حقد و سعایت لذت می‌ببرند و کشور و مردمی که به‌جای گوش دادن به سخن به گوینده توجه دارند و به‌دلیل حقد در مقابل حق می‌ایستاند…
.
