آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
۱۲ اسفند ۱۳۴۱ سالروز حق رأی زنان ایرانی است.
پیشینه‌ی حق رای زنان در ایران به دوران مشروطیت و اولین مجلس شورای ملی باز می‌گردد که شوربختانه در مجلس اول با تصویب قانون انتخابات، زنان از انتخاب کردن و انتخاب شدن منع شدند.
در مجلس دوم نیز تنها نماینده‌ای از همدان به نام محمدتقی وکیل‌الرعایا، بدین قانون اعتراض کرد:
« بنده خیلی جرات می کنم و عرض می کنم که در آن اول، محروم کردن نسوان است که یک قسمت از مخلوق خداوند است که آن ها را محروم می کنیم.
با کدام دلیل منطقی آن را محروم می کنیم.
در پاسخ به این پرسش، حسنمدرس و محمد‌علیفروغی، هرچند با استدلال هایی متفاوت، پاسخی یکسان دادند و زنان را شایسته داشتن حق رای ندانستند»789
از آن زمان تا سال ۱۳۴۱ به‌ویژه در دوران محمدمصدق موضوع حق رأی زنان هراز گاهی مطرح می‌شد تا نوبت به تصویب لایحه‌ی انجمن‌های ایالتی و ولایتی در زمان پهلویدوم و دولت اسدالله_علم، نخست وزیر وقت ایران در ۱۶ مهرماه سال ۱۳۴۱ رسید.
این لایحه بلافاصله با واکنش به شدت منفی روحانیون و برخی گروه‌های مذهبی از جمله آیت الله شریعتمداری، آیت الله میلانی و آیت الله گلپایگانی و در راس آنان آیت الله خمینی؛ روبرو شد.
پس از تنش‌های فروان و ادامه‌ی مخالفت‌ها با این لایحه، سرانجام دولت در ۱۲ اسفند ۱۳۴۱ با ابلاغ آن؛ حق رأی زنان در ایران را که از مفاد آن لایحه بود به رسمیت شناخت.
۱۲ اسفند ۱۴۰۲
برابر با شصت و یکمین سالروز حق رأی زنان در ایران
