.
حکومتهای توتالیتر زندگی روزمره مردم را تبدیل به زندگی در ریا و دروغ و سکوت میکنند از اینرو، قدرت اصلی یک نظام توتالیتر نیروهای سرکوبگر آن نیستند؛ برعکس، قدرت اصلی این نظامهای سیاسی مردمی هستند که به “زندگی در دایره ریا و دروغ” ادامه میدهند.
اما مهمترین خطری که نظام توتالیتر از آن هراس دارد، مردمانی هستند که به دفاع از حقیقت میپردازند و با صداقت و شجاعت از دروغ فاصله میگیرند.
با آنکه کار سیاسی و اعتراضات خیابانی در چنین حکومتهایی پرهزینه و شاید ناممکن است اما میتوان با زیستن در دایره حقیقت، رژیم را از قدرتمندترین سلاحش، دروغ، محروم کرد…
رژیم توتالیتر در واقع بنایی است ساخته شده بر ستونهای دروغ، و این بنا تا زمانی دوام خواهد آورد که مردم حاضر باشند زیر سقف دروغ زندگی کنند؛ و در این میان اما آن افراد و گروههایی قابل ستایش هستند که در هیچ حرکتی که در آن رگهای از دروغ و ناراستی باشد، شرکت نکنند.
در میان “ستونهای دروغ توتالیتری” بزرگترین دروغ حکومت توتالیتر، “نمایش انتخابات” است و “انتخابات نمایشی”.
وقتی حکومتی که خود را برآمده از یک امر مطلق میداند و حاکمانی که با حقپنداری، خود را حاکم مطلق میخوانند؛ نمیتوانند هیچ سنخیتی با انتخاب و بهویژه انتخابات حقیقی داشته باشند و آنچه بدیننام در پی آنند هرآنچه که باشد، قطعا دروغ و فریبی بیش نیست…!!
و آن دروغ و فریب بزرگ توتالیتری، نمایشیست به نام انتخابات نمایشی…!!
اگر از انتخابات نمایشی در حکومتهای توتالیتری از جنسِ استالینیستی و مائوئیستی و کیمایستی و… تاکنون، دمکراسی بیرون آمده است؛ از انتخابات در “حکومتِ از جنس اسلامی” هم بیرون خواهد آمد!!!
اسفنداد ایرانیاد
۲۵۸۲/۱۲/۱۰ برابر با (۱۴۰۲ خورشیدی)