جعفر پناهی درباره خروج محمد رسولاف از ایران نوشت که «اگر نمیرفت همچون تقوایی در حسرت فیلم ساختن میمانند یا مثل مهرجویی سلاخی میشد یا سرنوشت پوراحمد در انتظارش بود.»
این کارگردان سرشناس سینمای در حساب کاربری اینستاگرامش در یادداشت خود به دوگانگی حس خوشحالی از سلامت رسیدن رسولاف و ناراحتی از اینکه “فرصت دیدن فیلمهای نساختهاش در سرزمین مادری از دست میرود”، اشاره کرد.
پناهی در یادداشت خود با برشمردن اسامی فیلمسازان برجستهای چون بهرام بیضایی و امیر نادری که مشخص نیست باز هم “در این سرزمین تشنه فرهنگ” فیلم خواهند ساخت، افزود: «رسولاف پاسپورتی نداشت که بتواند بهصورت عادی سفر کند. باید از کوه و دشت مخفیانه میرفت یا اینکه میماند و حکم ابلهانه هنرمندکش؛ او را در گوشهی زندان میپوساند.»
این کارگردان سینما که تیرماه ۱۴۰۱ به همراه رسولاف و مصطفی آلاحمد زندانی شده بود، درباره سرنوشت احتمالی رسولاف نوشت: «به خود میگویم اگر نمیرفت همچون تقوایی در حسرت فیلم ساختن می ماند. یا مثل مهرجویی سلاخی میشد. شاید هم سرنوشت پوراحمد در انتظارش بود!»
کارگردان فیلم دایره و طلای سرخ درباره دوراهی ماندن و رفتن سینماگران ایرانی نوشت: «این پاندولِ ماندن و رفتن همچون بودن و نبودن هملت، هر روز چون خوره ذهن و روح هنرمند ایرانی را میخورد! جوانان فیلمساز بسیاری در حال رفتن هستند. دلم برای فیلم های نساخته آنها هم تنگ خواهد شد.»
پناهی همچنین بابت سکوت خانه سینما در مورد حکم ۸ سال زندان و شلاق برای رسولاف ابراز تأسف کرد. او درباره تهدیدهای اخیر سینماگران توسط وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اضافه کرده است که «وزیر ارشاد همچنان بر طبل تهدید خود میکوبد و همچون وزرای ارشاد پیشین دم از مرگ سینمای مستقل ایران میزند. زهی خیال باطل! خواهیم دید که چند صباحی او هم دنکیشوتوار با الاغ رو به موت خود، سینهچاک و عربدهکشان منم منم خواهد کرد و این روزها هم خواهد گذشت. اما خودش هم خوب میداند آنچه خواهد ماند سینمای مستقل ایران است. چه در درون این جغرافیا و یا به قول رسولاف در آن ایران فرهنگی به وسعت تمام جهان.»
محمد رسولاف روز دوشنبه ۲۴ اردیبهشت با انتشار ویدئویی از خروج خود از ایران خبر داد. او که ممنوعالکار و ممنوعالخروج شده بود، پس از راهیابی آخرین فیلمش “دانه انجیر مقدس” به هفت و هفتیمن دوره جشنواره فیلم کن، با حکم زندان و شلاق روبرو شد.