در هوای دیار :بهزاد بهره بر

بهزاد بهره بر

ما شیشهَ عمر ِ شه ِ خائن بشکاندیم

وز اوج ِ صعود تا به سقوطش بکشاندیم

نسلیم که در راه ِ وطن سر بفشانیم

بر منبر پوسیده هر شیخ هزار شعله کشانیم.

روزگاریست که کافر شده داروغهَ ما

شیخ ِ اهریمن و جاهل بشده حاکم ِ ما

وقت آنست من و تو همگی ما بشویم

حاصل ِ ما شدن ِ ما شود آزادی ِ ما .

بدریم خرقهَ سالوس و شب افشا کنیم
راز ِ شیخان ِ مُغیر را بجهان فاش کنیم

پرده از جهل ِ هزار ساله به اصرار کشیم

خانهَ مانی و مزدک ز ریا پاک کنیم .

عمریست که شب خیمه زده در سحر ِ ما

ناقوس شقاوت شده آهنگ و دف ِ ما

ای صبح ِ سپید پرده ز رخسار برانداز

ای فصل ِ بهار رُخ بنما در وطن ِ ما .

بهزاد بهره بر