روزی که مسلمانان وارد بهشت می شوند و کافران به دوزخ

قلم طنزآمیز حسن حماده، نویسنده و روزنامه نگار لبنانی

کافران در روز قیامت با هوش خود و نظریه‌های نیوتقلم طنزآمیز حسن حماده، نویسنده و روزنامه نگار لبنانی

“روزی که مسلمانان وارد بهشت می شوند و کافران به دوزخ”

کافران در روز قیامت با هوش خود و نظریه‌های نیوتن، انیشتین، گالیله، ادیسون و… آتش ِٰفروزان جهنم را مهار کرده و به منبعی از انرژی برای ساخت تمدن جدید مى‌رسند.

ابتدا توربین‌های برق و مواد عایق حرارتی می‌سازند. سپس گنبدهای شیشه‌ای غول پیکر مقاوم در برابر گرما و مجهز به کولر با بزرگی و گنجایش شهرها می‌سازند.
در داخل این گنبدها صنایع سنگین، کشاورزی و فعالیتهای دیگر برای گسترش اقتصاد ملی و تاسیس تمدنی مبتنی بر اندیشه‌های فروید، سارتر، نیچه، مارکس و… می‌سازند.
تمدنی خواهند ساخت که دهها بار از تمدن زمینی و دنیوی بزرگتر خواهد بود، چرا که آنها از منبع انرژی بی‌پایان و رایگان آتش دوزخی که هرگز خاموش نمی‌شود نیز بهره مند خواهند شد.
آنها جهنم سوخته را به بهشت سبز تبدیل می‌ کنند.
و این ادعا با حدیث شریف (خذوا جنتکم من النار – بهشتتان را از آتش بگیرید – مصدر الصحیح الجامع) مطابقت دارد.
و اما مسلمانان با تکیه به رهبرانی چون ابن تیمیه، الظواهری، البغدادی، العریفی، قرضاوی و… ابتدا سر تقسیم کنیزان و حورالعین کشمکش کرده سپس برای دستیابی به غنیمت‌ها و ثروت‌های بهشتی و قاچاق آن به دیار کفر مبادرت می‌نمایند.
آنها جنگ‌هایی برای رسیدن به رهبری و مقام و سلطه و تقسیم بهشت به اقلیم و امارت و حد و مرز  بر پایه جمجمه‌های ضعیفان بر پا می‌کنند.
رودخانه‌ها را با خونِ بی‌گناهان رنگ آمیزی و جویبارهای شراب و عسل و شیر را با فاضلاب آلوده می‌کنند.
تمام امکانات و محیط رفاهی فردوس را به جهنمی غیرقابل تحمل بدل خواهند کرد.
بعد از نابودی تمدنشان دست به دامن دانشمندان حقیقی قدیم خود می شوند تا تمدنی نظیر کفار برایشان بسازند.
همان دانشمندانی که یک روزی آنها را به کفر و الحاد و زندقه متهم کرده و با فتوا روانه جهنم کرده بودند، مانند ابن سینا، ابن رشد، فارابی، رازی، ابوالعلا معری و… البته آنها را در بهشت پیدا نخواهند کرد!
دیر شده است! چرا که آنها با همان فتواها به جهنم روانه شدند تا به کفار بپیوندند.
وقتی که برای بهشتیان مسلمان چیزی باقی نماند، به ساکنان جهنمی که از طریق دانش و تکنولوژی و صنعت به رفاه رسیدند نیز دست مساعدت ویاری می‌طلبند.
آنجاست که کافران خواسته‌ها و شرط‌های سخت خود را نظیر همان کاری که در عالم دنیوی می‌کردند نیز روی میز مذاکره تحمیل خواهند کرد!
خدایا به فرمایشت بازگشتیم. همانگونه که ما را توصیف کردی «ومن کان فی هذه اعمی فهو فی الاخره اعمى واضل سبیلا _ و کسى که در اینجا کور باشد، در آخرت هم کور وگمراه است»!
لاجرم نه در دنیا و نه در آخرت به رستگاری رسیدند.

گناه مومنانهن، انیشتین، گالیله، ادیسون و… آتش ِٰفروزان جهنم را مهار کرده و به منبعی از انرژی برای ساخت تمدن جدید مى‌رسند.

ابتدا توربین‌های برق و مواد عایق حرارتی می‌سازند. سپس گنبدهای شیشه‌ای غول پیکر مقاوم در برابر گرما و مجهز به کولر با بزرگی و گنجایش شهرها می‌سازند.
در داخل این گنبدها صنایع سنگین، کشاورزی و فعالیتهای دیگر برای گسترش اقتصاد ملی و تاسیس تمدنی مبتنی بر اندیشه‌های فروید، سارتر، نیچه، مارکس و… می‌سازند.
تمدنی خواهند ساخت که دهها بار از تمدن زمینی و دنیوی بزرگتر خواهد بود، چرا که آنها از منبع انرژی بی‌پایان و رایگان آتش دوزخی که هرگز خاموش نمی‌شود نیز بهره مند خواهند شد.
آنها جهنم سوخته را به بهشت سبز تبدیل می‌ کنند.
و این ادعا با حدیث شریف (خذوا جنتکم من النار – بهشتتان را از آتش بگیرید – مصدر الصحیح الجامع) مطابقت دارد.
و اما مسلمانان با تکیه به رهبرانی چون ابن تیمیه، الظواهری، البغدادی، العریفی، قرضاوی و… ابتدا سر تقسیم کنیزان و حورالعین کشمکش کرده سپس برای دستیابی به غنیمت‌ها و ثروت‌های بهشتی و قاچاق آن به دیار کفر مبادرت می‌نمایند.
آنها جنگ‌هایی برای رسیدن به رهبری و مقام و سلطه و تقسیم بهشت به اقلیم و امارت و حد و مرز  بر پایه جمجمه‌های ضعیفان بر پا می‌کنند.
رودخانه‌ها را با خونِ بی‌گناهان رنگ آمیزی و جویبارهای شراب و عسل و شیر را با فاضلاب آلوده می‌کنند.
تمام امکانات و محیط رفاهی فردوس را به جهنمی غیرقابل تحمل بدل خواهند کرد.
بعد از نابودی تمدنشان دست به دامن دانشمندان حقیقی قدیم خود می شوند تا تمدنی نظیر کفار برایشان بسازند.
همان دانشمندانی که یک روزی آنها را به کفر و الحاد و زندقه متهم کرده و با فتوا روانه جهنم کرده بودند، مانند ابن سینا، ابن رشد، فارابی، رازی، ابوالعلا معری و… البته آنها را در بهشت پیدا نخواهند کرد!
دیر شده است! چرا که آنها با همان فتواها به جهنم روانه شدند تا به کفار بپیوندند.
وقتی که برای بهشتیان مسلمان چیزی باقی نماند، به ساکنان جهنمی که از طریق دانش و تکنولوژی و صنعت به رفاه رسیدند نیز دست مساعدت ویاری می‌طلبند.
آنجاست که کافران خواسته‌ها و شرط‌های سخت خود را نظیر همان کاری که در عالم دنیوی می‌کردند نیز روی میز مذاکره تحمیل خواهند کرد!
خدایا به فرمایشت بازگشتیم. همانگونه که ما را توصیف کردی «ومن کان فی هذه اعمی فهو فی الاخره اعمى واضل سبیلا _ و کسى که در اینجا کور باشد، در آخرت هم کور وگمراه است»!
لاجرم نه در دنیا و نه در آخرت به رستگاری رسیدند.