آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
آن اپلباوم روزنامه‌نگار و تاریخ‌نگار آمریکایی معتقد است رژیم‌های خودکامه در سراسر جهان به طور فزاینده و متقابلی در رقابت با جوامع دموکراتیک تقویت شده‌اند.
خانم اپلباوم در مصاحبه با «کارنت تایم»، شبکه خبری روس‌زبان مشترک رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی و صدای آمریکا، گفت: «روسیه، چین، ایران، کره شمالی، ونزوئلا، زیمبابوه، آذربایجان و آنگولا ایدئولوژی مشترکی ندارند، اما آنها نقاطی برای همکاری و منافع مشترک دارند و منافع مالی یکی از آنها است.»
این روزنامه‌نگار برندهٔ جایزهٔ پولیتزر افزود: «چینی‌ها در سراسر جهان در رژیم‌های استبدادی سرمایه‌گذاری می‌کنند و به حمایت از آنها می‌پردازند. روس‌ها همان کار را انجام می‌دهند؛ آنها به دیکتاتورهایی که در آفریقا مشکل دارند مزدور ارائه می‌کنند و به دنبال مناطقی می‌گردند که چیزی مشترک داشته باشند و بتوانند به یکدیگر کمک کنند.»
به گفتهٔ اپلباوم، دیکتاتورها برای یافتن این نقاط مشترک به ایدئولوژی مشترک نیاز ندارند.آن اپلباوم در کتاب جدید خود به نام «شرکت خودکامگی: دیکتاتورهایی که می‌خواهند بر جهان حکم‌رانی کنند» استدلال می‌کند که چنین دولت‌هایی توسط «شبکه‌هایی پیچیده از ساختار مالی دزدسالارانه، فناوری‌های نظارتی و تبلیغاتچی‌های حرفه‌ای تحت پوشش قرار گرفته‌اند و در سراسر جهان با یکدیگر همکاری می‌کنند.»
اپلباوم به شبکه «کارنت تایم» گفت: «زمانی چیزی به نام بلوک کمونیستی وجود داشت و تمام این بلوک از زبان مشابهی استفاده می‌کردند و حتی سیستم‌های سیاسی و اجتماعی بسیار مشابهی داشتند»؛ به گفتهٔ او، این تفاوت اساسی وضعیت فعلی با وضع ژئوپولتیک قرن بیستم است و در نبود یک ایدئولوژی محوری، رژیم‌های استبدادی در جهان یک «دشمن مشترک» را هدف قرار می‌دهند.
این دشمن مشترک به گفتهٔ خانم اپلباوم «هر کسی است که در جهان دموکراتیک زندگی می‌کند و هر کسی است که از زبان دموکراسی، حقوق بشر، شفافیت، پاسخ‌گویی، حکومت قانون و عدالت استفاده می‌کند.»
وی افزود:«این زبان برای آنها تهدیدآمیز است و البته هنگامی که از سوی جنبش‌های مخالف خودشان و منتقدان داخلی می‌آید بیشترین تهدید را دارد.»
به این ترتیب فارغ از ایدئولوژی، رژیم‌های خودکامهٔ مدرن دامنه بسیار بزرگ‌تری برای تأثیرگذاری بر تحولات سیاسی و اجتماعی در جوامع آزاد دارند.اپلباوم می‌گوید پروپاگاندای رژیم‌های خودکامه اکنون می‌تواند به طریقی به مردم در ایالات متحده برسد که تبلیغات کمونیستی نمی‌توانست.
به گفتهٔ او، رسانه‌هایی مانند شبکه روسی راشا تودی «در خلق روایت استبدادی که این استبدادها را امن و مطمئن و پایدار، و دموکراسی‌ها را تکه‌تکه، آشفته و تنزل‌یافته توصیف می‌کند خوب عمل کرده‌اند.»
اپلباوم می‌افزاید که این روایت‌ها با بخشی از طیف سیاسی در آمریکا که از وضعیت ناراضی هستند و تغییرات اجتماعی، جمعیتی، اقتصادی و سیاسی چند دهه اخیر را دوست ندارند، همگام است.
با این حال، به گفتهٔ آن اپلباوم، این رژیم‌ها درک می‌کنند که ارزش‌ها و زبان دموکراتیک همچنان مورد تقاضا است. به عنوان مثال در ونزوئلا، مردم «علی‌رغم دیکتاتوری واقعا زشت» در این کشور، به خیابان‌ها آمدند و خواستار شفافیت، عدالت و حکومت قاتون شدند.
اپلباوم به شبکه «کارنت تایم» گفت: «مردم می‌خواهند در جامعه‌ای زندگی کنند که در آن حاکمیت قانون وجود داشته باشد و قاضی‌ها واقعی باشند و این را می‌توان در بسیاری از مکان‌ها دید.»
به باور این روزنامه‌نگار و تاریخ‌نگار آمریکایی، این یکی از دلایلی است که جهان خودکامه‌ها خود را به شیوه‌ای بسیار چشم‌گیرتر از دو دهه پیش در برابر جهان دموکراتیک مسلح کرده است.
