روزگاری که اصولگرایان شادمان برای علیرضا زاکانی دست و سوت می زدند که در مجلس و یا بیرون از آن با ادبیاتی که نه در شان و جایگاه «سیاست» بلکه عامیانه هایی است سطح پایین به دیگران حمله می کرد، گذشته است.
حالا کار به جایی رسیده که «تانک انقلاب» با ادبیاتی با اعضای شورای شهر حرف می زند که جعفر تشکری هاشمی در مورد آن می گوید: «شهردار تهران در جلسات نه تنها به سوالات ما پاسخ ندادن بلکه با توهین و بیاحترامی به اعضای شورا صحبت کردند آنهم با ادبیاتی که در کوچه خیابان هم رایج نیست. متاسفانه حرفهای بسیار غیرمتعارف و خارج از شأن شورای شهر تهران توسط شهردار محترم مطرح شد.»
هاشمی تشکری اگرچه انتقاداتی به زاکانی داشت، اما تاکنون اینگونه به سخن نیامده بود. پیشتر انتقاداتی از سوی کسانی چون نرجس سلیمانی و مهدی اقراریان مطرح شده بود، اما هاشمی تشکری وقتی هم که با قرارداد 2 میلیارد دلاری زاکانی در شورای شهر مخالفت می کرد، به نشانه اعتراض فقط جلسه را ترک کرد. حالا کارد به استخوان اعضای شورای شهر رسیده که هر روز نسبت به آن انتقاد می کنند.
اصولگرایان اما ظاهرا تصمیم دارند خودشان را با زاکانی در شورای شهر غرق کنند. هنوز یک سال از دوره فعلی شورای شهر باقی مانده است. اما آنها به خوبی از نفرتی که در بخش اکثریت جامعه نسبت به مجموعه اقدامات زاکانی صورت گرفته آگاهی دارند. خشم و ناراحتی که امروز اعضای اصولگرای شورای شهر نسبت به زاکانی احساس می کنند، سالهای زیادی است که از سوی جامعه احساس می شود.
اعضای شورای شهر هم به خوبی می دانند که در انتخابات سال آینده شورای شهر تهران همین احساس خشم، در صندوق رای ریخته میشود و باید با صندلی های خود خداحافظی کنند. خشمی که اتفاقا اکثریت اعضای فعلی شورای شهر در آن نقشی نداشتند، اما با سکوت در مقابل زاکانی به او پروبال دادند.
راه حل منطقی برای اعضای شورای شهر این بود که با استیضاح و عزل زاکانی حسابشان را از او جدا می کردند. اما فشارهای درونی و بیرونی شورا باعث شد تا این اتفاق صورت نگیرد. حالا اعضای شورای شهر میان خشم عمومی و ادبیات «غیرمتعارف» زاکانی که بر سرشان کوبیده میشود، گرفتار ماندند و قادر نیستند خودشان را رها کنند.