آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
به دنبال گسترش اعتراضات پرستاران و کادر خدمات درمانی، آنها روز شنبه سوم شهریور نیز در شهرهای خرم‌آباد، سبزوار، خمینی‌شهر، بابل و اصفهان تجمع و راهپیمایی اعتراضی برگزار کردند.
پرستاران معترض بیمارستان‌های دولتی در شهرهای خرم‌آباد و بابل همزمان با برگزاری راهپیمایی شعار دادند: «پرستار داد بزن، حقتو فریاد بزن»، «اضافه ۲۰ تومنی، خجالت خجالت»به گزارش کانال تلگرامی «اعتراض مدنی بازار»، پرستاران معترض در خرم‌آباد هم با راهپیمایی از ستاد دانشگاه به استانداری لرستان شعار دادند: «پرستار می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد»در ادامه اعتراضات و اعتصاب پرستارها و کادر درمان در شهرهای مختلف کشور، پرستاران در شهرهای خرم‌آباد، بابل، خمینی‌شهر و سبزوار نیز روز سوم شهریور دست از کار کشیدند و با وجود افزایش فشارهای امنیتی شامل احضار و بازداشت پرستاران در روزهای گذشته، راهپیمایی اعتراضی برگزار کردند.
ویدیوهای منتشر شده نشان می‌دهند پرستارن معترض در خرم‌آباد در راهپیمایی اعتراضی خود شعارهایی از جمله «پرستار نباشد، سیستم از هم می‌‌پاشد»، «وعده وعید کافیه/ سفره ما خالیه»، «پرستار می‌میرد/ ذلت نمی‌پذیرد» و «مسئول بی‌لیاقت/ استعفا استعفا» سر دادند.
بر اساس این تصاویر، پرستاران با در دست گرفتن پلاکاردهای اعتراضی با شعارهایی از جمله «اضافه‌کار پرستار ۲۰ هزار …» هم‌راستا با پرستاران در دیگر شهرهای ایران خواستار رسیدگی به مطالبات خود شدند.
در بابل نیز پرستاران معترض در راهپیمایی اعتراضی خود شعارهایی از جمله «پرستار داد بزن/ حقت رو فریاد بزن» و «پرستار نباشد، سیستم از هم می‌‌پاشد» سر دادند.
همچنین در اصفهان، پرستاران و نیروهای فوریت پزشکی دست از کار کشیدند و خواستار تحقق مطالبات صنفی و معیشتی خود شدند.
کارکنان اورژانس ۱۱۵ اصفهان هم در اعتراض به وضعیت بد معیشتی تجمع کردند و شعار دادند: « وعده وعید کافیه، سفره ما خالیه»
کادر درمان در شهر سبزوار، در استان خراسان رضوی، هم تحصن کردند و پرستاران در بیمارستان ۹ دی خمینی این شهر دست به تجمع زدند.شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران خبر داد که در پی تجمعات در مرکز فوریت‌های پزشکی اصفهان، یکی از پرستاران حاضر در این تجمع بازداشت شد.همزمان کادر سلامت دانشگاه علوم پزشکی سبزوار نیز در حمایت از اعتراضات سراسری پرستار تجمع کردند.
با پیوستن پرستاران بابل، خرم‌آباد، خمینی‌شهر و سبزوار به اعتراضات پرستاران در ایران، شمار شهرهایی که پرستارها در هفته‌های گذشته در آنها اعتراض و اعتصاب کردند به ۳۹ شهر و حدود ۷۰ بیمارستان رسید.
آبادان، آباده، اراک، اهواز، اسلام‌آباد غرب، اصفهان، اقلید، بندرعباس، بوشهر، بیرجند، تبریز، تهران، جهرم، چابهار، داراب، دهدشت، رشت، رفسنجان، زنجان، سیرجان، شهرکرد، شیراز، فسا، قزوین، کرج، کرمانشاه، کنگان، لامرد، مریوان، مشهد، نیشابور، همدان، یاسوج و یزد، از جمله شهرهایی هستند که تا روز دوم شهریور اعتراضات پرستاران در آنها شکل گرفت.
محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، روز جمعه دوم شهریور در دیدار با مسیٔولان سازمان نظام پرستاری گفت قصد دارد در یک دوره سه ماهه، زیر‌ساخت‌های قانونی لازم را برای حل مسایٔل پرستاری در دولت و مجلس فراهم کند.
اعتراضات پرستاران و کادر درمان در روز شنبه در حالی ادامه یافت که در روزهای گذشته تعدادی از پرستاران معترض در شهرهای مختلف کشور به نهادهای امنیتی احضار و شماری دیگر بازداشت و تهدید شدند.شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران روز دوم شهریور در بیانیه‌ای از پرستاران سراسر کشور خواست در اعتراضات خود خواهان آزادی و رفع تعقیب و توبیخ پرستاران بازداشتی شوند.
این تشکل صنفی از تمامی هنرمندان، ورزشکاران، وکیلان دادگستری و همه شخصیت‌های بانفوذ مردمی خواست از پرستاران حمایت کرده و صدای آنها باشند.از روز ۱۵ مرداد و به دنبال درگذشت پروانه ماندنی، پرستار جوان، اعتصابات گسترده پرستاران در شهرهای مختلف کشور آغاز شد.
بیش از ۲۲۰ هزار پرستار در بیمارستان‌های دولتی و خصوصی در ایران مشغول کار هستند.
در سراسر کشور به ازای هر هزار نفر جمعیت، به طور میانگین ۱/۵ نفر پرستار وجود دارد.
میانگین جهانی پرستار به ازای هر هزار بیمار، سه نفر است.
در حال حاضر به استناد گفته‌های شمار زیادی از پرستاران و کادر درمان، آنان نه تنها دچار فرسودگی می‌شوند بلکه خدمات کامل پرستاری نیز به بیماران ارائه نمی‌شود.
دستمزد بسیار پایین و شرایط سخت کاری، تقاضا برای این شغل را کاهش داده و نظام درمان ایران را با وضعیتی پیچیده مواجه کرده است.
اعتراضات نظام پرستاری و به طور کلی کادر درمان در ایران محدود به اعتصابات اخیر نبوده است.
تیر ماه امسال نیز پرستاران دست به اعتراض زدند.
فریدون مرادی، عضو شورای عالی نظام پرستاری، در همین ماه اعلام کرد ماهانه ۱۵۰ تا ۲۰۰ نفر از پرستاران مهاجرت می‌کنند.
همزمان محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت، مجموع مطالبات پرستاران را ۷.۵ هزار میلیارد تومان اعلام کرد و وعده داد که «تمام حق و حقوق و مطالبات‌شان در اسرع وقت» پرداخت شود.
پیشتر احمد نجاتیان، رئیس کل سازمان نظام پرستاری، روز ۳۰ مرداد از تخصیص ۷ همت برای پرداخت بخشی از معوقات پرستاران خبر داده بود.
محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت، در رزوهای اخیر سخنان متناقضی را در مورد اعتراضات پرستاران عنوان کرده است.
او روز جمعه دوم شهریور، به رغم آن که یک روز قبل از وعده حل مشکلات پرستاران معترض «در اسرع وقت» و «به سرعت» خبر داده بود، گفت: «انتظارات مالی پرستاران را در حد توان کشور پیگیری می کنم.»وزیر بهداشت در سخنان خود که در خبرگزاری ایسنا منتشر شد، بدون دادن توضیح بیشتر در مورد چگونگی حل مشکلات پرستاران و تحقق مطالبات آنان گفت: «البته برای ارتقای جایگاه هویتی و حرفه ای پرستاران نیز گفت وگوهایی را با رییس جمهور و اعضای دولت، آغاز کرده ام.»
این در شرایطی است که او روز پنجشنبه اول شهریور بدون اشاره به زمان دقیق تحقق مطالبات پرستاران اعتصابی و معترض گفته بود که هزینه حل مشکلات پرستاران در دولت محاسبه و تصویب شده و «به‌تدریج باید این پول به دانشگاه‌ها و بیمه‌ها داده بشود.»
محمدرضا ظفرقندی در سخنان دیگری که در وب سایت وزارت بهداشت منتشر شد، گفته بود: «مشکل انباشت مطالبات جامعه پرستاری ظرف دو هفته آینده برطرف می شود.»
در سالیان گذشته، مقامات جمهوری اسلامی در واکنش به اعتراضات صنفی همواره وعده تحقق مطالبات معترضان را مطرح کرده‌اند اما در عمل، بخشی از این وعده‌‌ها اجرا شده و یا اصلا تحقق نیافته‌اند.
ضمن اینکه خواسته‌های پرستاران صرفا محدود به مطالبات معیشتی نمی‌شود.
محمد شریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار، درخواست‌های پرستاران را از جمله اجرای قانون تعرفه‌گذاری، رفع تبعیض در پرداخت کارانه و حل معضلاتی همانند اضافه کاری اجباری، کمبود نیروی انسانی، شرایط سخت کاری و شیفت‌های طولانی مدت برشمرده است.
اعتصابات و تجمعات پرستاران و کارکنان مراکز درمانی از نیمه دوم مرداد شدت گرفته و دستکم در ۱۷ استان کشور ادامه یافته است. بنا بر گزارش‌ها، تاکنون شماری از معترضان به اتهام «اخلالگر» بازداشت شده‌اند. همچنین شمار یاز پرستاران معترض احضار شده‌اند و یا برای آنان پیام‌های تهدیدآمیز ارسال شده است. با این همه، اعتراضات پرستاران ادامه یافته است.
در این حال، تاکنون مسعود پزشکیان، رئیس دولت چهاردهم، و محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت، هیچ اشاره‌ای به برخوردهای امنیتی انجام شده با پرستاران معترض به شرایط کاری و معیشتی نداشته‌اند.
