پیام میرحسین مرادی و علی یونسی در دومین سالگرد قیام شجاعانه مردم ایران در سال ۱۴۰۱ و در آستانه آغاز سال تحصیلی:
در آستانه سال تحصیلی جدید که به روزهای خونین اما نبردهای درخشان گرهخورده است، به همشاگردیهایمان از دانشگاه تا خیابان، به همه آنان که ایمان دارند باید ماند و پس گرفت، به همه آنان که خیابان را تبدیل به دانشگاه ایستادگى کردند، به آنان که از قدم گذاشتن در خانه دوم خود (مدرسه و دانشگاه) باز ماندند، به آنان که امسال در سنگر آزادی مسئولیت بر دوشهایشان گذاشته میشود، به همه یارانمان از پشت میلههای زندان که هیچ وقت نتوانست بین ما و شما فاصله بیاندازد، میگوییم ما همچنان دوشادوش شما ایستادهایم!
نسل ما نسل قیام است. همان نسلی که در قیام مهسا تمام عیار جنگید، دستگیر شد و شهید شد، اما تسلیم نشد و نمی شود.
آنها که در قیام قبلی در مدرسه مبارزه کردند، امروز وارد دانشگاه می شوند و آنها که در مدرسه هستند تجربه قیام ۱۴۰۱ را دارند. همین امر ترجمه ى کابوس حکومت از شروع سال تحصیلی است. از این تاریخ، رژیم باید برای هر جنایت منتظر پاسخ مدرسه و دانشگاه نیز باشد.
پزشکیان فریبکارانه مدعی شد دانشجو حق دارد اعتراض کند! اما نگفت بعد از اینکه دانشجو اعتراض کرد چه بلایی سرش میآورند! بله ما این حق را داریم، چه ریاکارانه به آن اعتراف کند، چه نکند. این حق و اساسی ترین حق، که حق حاکمیت مردم و دموکراسی بر اساس جمهوری است، را به هر قیمت در کنار مردم به دست مىآوریم.
انبار باروت خشم و نفرت که در اثر اعدام، کشتارو ستم انباشته شده است، برای انفجار تنها نیاز به یک جرقه دارد؛ جرقه ای که می تواند در مدرسه یا دانشگاه زده شود و شروع کننده قیامی سراسری باشد که تا سرنگونی خامنه ای پایان نخواهد یافت.
از دانشگاه و مدرسه تا خیابان ها عهدی خونین است تا پایان راه و دمیدن سحر!
به شوق نور در ظلمت قدم بردار
به این غمهای جانآزار دل مسپار
که مرغان گلستانزاد
ـ که سرشارند از آواز آزادی ـ
نمیدانند هرگز لذت و ذوق رهایی را
و رعنایان تن در تور پرورده
نمیدانند در پایان تاریکی
شکوه روشنایی را
امیرحسین مرادى و على یونسى
زندان اوین
شهریور ١۴٠٣