آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
سیوششمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» با پیوستن زندان اراک در ۲۲ زندان مختلف ادامه دارد. در قسمتی از این بیانیه این هفته زندانیان با اشاره به شکست‌های پیاپی حکومت نسبت به افزایش اعدام‌ها هشدار داده و نوشته‌اند:
«با توجه به شرایط حساس و بحران‌های بین‌المللی که حکومت با آن مواجه است ، طبعاً وقتی توان حل آن را در بیرون ندارد، در دسترس‌ترین ابزار انتقام، برپا کردن باز هم بیشتر طناب‌های دار و به عبارت دیگر انتقام از زندانیان و محکومان به اعدام است تا هم مشکل خود در ناتوانی مسائل بین‌المللی را کتمان کنند و هم ارعاب داخلی را که در این شرایط به آن نیاز بیشتری دارند، اعمال کنند.
از همین رو هشدار می‌دهیم که در هفته های آتی بنا به دلایل مذکور احتمال افزایش اعدام‌ها و احکام اعدام وجود دارد و نگرانی خود را از وضعیت محکومان زیر حکم اعدام ابراز می‌داریم زیرا که آنها اولین سوژه های جبران شکست‌ها و ناتوانی‌های منطقه‌ای و بین المللی استبداد دینی حاکم بر میهنمان هستند.»
متن بیانیه زندانیان اعتصابی به شرح زیر است:
سیوششمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» با پیوستن زندان اراک در ۲۲ زندان مختلف ادامه دارد
ضمن گرامیداشت یاد جانباختگان جمعه خونین در زاهدان که در اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، حکومت استبداد دینی به طور غیر‌انسانی و سبعانه‌ای دستکم ۱۲۰ نفر از نمازگزاران و معترضان مسجد مکی را به خاک و خون کشید و مثل همیشه، هرگز پاسخگو نبوده است و کماکان بی‌شرمانه دادخواهان را از کردستان تا تهران و زاهدان و دیگر شهرهای میهن بازداشت و متهم می‌کند.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» این جنایات را شدیداً محکوم کرده و همیشه در کنار مادران و خانواده‌های دادخواه به مقاومت خود ادامه می‌دهد.
حکومت اعدام کماکان در حال جابجا کردن مرزهای جنایت و اعدام است؛ تنها با گذشت ۱۰ روز از ماه مهر بیش از ۲۳ نفر را اعدام کرده است و در عملی قرون وسطایی روز گذشته دو نفر را در شهر خمین در ملاء عام اعدام کرد و همچنین از ۲۴شهریور تا ۴ مهر تنها ظرف ۱۰ روز در زندان شیراز ۲۰ نفر را اعدام نمود که این آمار در هیچ کدام از رسانه‌های داخلی منعکس نشده‌است.
آنچه که همیشه بحث اعدام‌ها را جدی می‌کرده، خصلت پایه‌ای بودن آن برای حکومت است. یعنی اعدام‌ها با هر اتهامی که انجام می‌گیرد ، هدف نهایی سرکوب و اختناق است و به تجربه دیده‌ایم که آمار اعدام‌ها، همبستگی معنا‌داری با اوضاع داخلی و بین‌المللی دارد. به همین دلیل با توجه به شرایط حساس و بحران‌های بین‌المللی که حکومت با آن مواجه است ، طبعاً وقتی توان حل آن را در بیرون ندارد، در دسترس‌ترین ابزار انتقام، برپا کردن باز هم بیشتر طناب‌های دار و به عبارت دیگر انتقام از زندانیان و محکومان به اعدام است تا هم مشکل خود در ناتوانی مسائل بین‌المللی را کتمان کنند و هم ارعاب داخلی را که در این شرایط به آن نیاز بیشتری دارند، اعمال کنند.
از همین رو هشدار می‌دهیم که در هفته های آتی بنا به دلایل مذکور احتمال افزایش اعدام‌ها و احکام اعدام وجود دارد و نگرانی خود را از وضعیت محکومان زیر حکم اعدام ابراز می‌داریم زیرا که آنها اولین سوژه های جبران شکست‌ها و ناتوانی‌های منطقه‌ای و بین المللی استبداد دینی حاکم بر میهنمان هستند.
لذا از همه فعالان حقوق بشری مستقل و آزاد داخلی و بین‌المللی می‌خواهیم صدای زندانیان محکوم به اعدام باشند که در سکوت خبری اعدام نشوند.
روز یکشنبه ۸مهر جمعی از زندانیان سیاسی زندان اراک در بیانیه‌ای که در رسانه‌ها منتشر شده‌بود، اعلام کردند که در سیوششمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» اعتصاب غذا خواهند کرد و از این پس همراه با این کارزار در سه‌شنبه هر هفته در اعتصاب غذا خواهند بود.
بنابراین این کارزار روز سه شنبه ۱۰مهر ۱۴۰۳ در ۳۶ امین هفته خود با پیوستن «زندان اراک» در ۲۲ زندان در اعتصاب غذا خواهند بود.
زندانهای اعتصابی کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» تا کنون شامل زندانهای زیر می‌باشند:
زندان اوین (بند زنان، بند ۴و۸)، زندان قزلحصار(واحد ۳و۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خرم‌آباد، زندان نظام شیراز، زندان اسدآباد اصفهان، زندان بم، زندان مشهد، زندان لاکان رشت، زندان قائمشهر، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران و زندان اراک.
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام
۱۰مهر ۱۴۰۳
