ابتدا فیلم ضمیمه شده را ببینید، شعارهای مدافعان فیلترینگ در تجمع کمشمار روزهای گذشته از اصل تجمع عجیبتر است؛
مرگ بر تلگرام و اینستاگرام و واتساپ و توئیتر و مرگ بر اسرائیل مجازی…!
گویی مرگهای پنج.گانەی پیشگفته جایگزین پنج “مرگ بر” معروفی میشد که در ابتدای دهەی ۶۰ از سوی اسلاف این افراد سر داده میشد:
مرگ بر آمریکا، شوروی، انگلیس، فرانسه و چین!
لابد چهرەی پرآوازەی انصار حزبالله در دهەی ۷۰ که سخنران این تجمع بود، به خوبی آن دوران را بهیاد میآورد…
در آن زمان حکومت نوپای انقلابی مدعی یک راه سوم میان دو قطب بین.المللی آن روزگار بود؛
امپریالیسم آمریکا و استکبار شوروی!
مخالفان داخلی سیستم نیز که به سرعت حذف شدند همنوا با این اقطاب، مجمعالجزایری متناقض از گرایشهای گوناگون بودند:
از سلطنتطلبان هواخواه آمریکا گرفته تا رجال استخواندار انگلوفیل و لیبرالها و سوسیال دمکراتهای متمایل به حزب حاکم سوسیالیست فرانسه…
در طیف چپ هم دهها گروه ریز و درشت مارکسیست وجود داشت که به تبع شکاف موجود در اردوگاه کمونیسم جهانی میان چین و روسیه تقسیم شده بودند…
با این تفاصیل حکومت میکوشید از رهگذر تکیه روی خلوص ایدئولوژی و حقانیت مکتبی، راست کیشترین الگوی ممکن را با مرزبندی با تمام دگراندیشان به منصەی ظهور برساند…
چهار دهه بعد جهان گویی به اندازەی چهار قرن عوض شده است. فضای مجازی که شعار مرگ بر آن سر داده شد، “جهان جدیدی” است که تمام ابنای بشر ساکن آن هستند…
ایلان ماسک، زایکربگ و پاول دوروف بسی بیشتر از رهبران تاریخساز قرن بیست نظیر لنین، مائو، دوگل و چرچیل جهانِ امروز را ساختهاند…
دو کشور چین و روسیه هم که زمانی خصم ایدئولوژیک ایران انقلابی محسوب میشدند، امروز رفقای گفتمان گرمابه و گلستان آنند.
دیگر خبری از قطببندیهای چپ و راست دوران جنگ سرد نیست…
اما بهتدریج جهان به دو اردوگاه مشخص تقسیم میشود: باشگاه لیبرال دمکراسیها به محوریت غرب که حاصل اجماع واشنگتن است؛ ترکیب لیبرال دمکراسی و اقتصاد آزاد…
و اردوگاه اقتدارگراییهای نوین پساکمونیستی با عضویت چین، ایران، روسیه و… و الگوپذیری از اجماع پکن؛ ترکیب دولت اقتدارگرا و اقتصاد بازار….
گروه دوم البته دشمن سرسخت اینترنت، فضای مجازی و شبکههای اجتماعیند و آنها را ابزار نفوذ و سکوی تهاجم فرهنگی غرب میدانند…
میتوان از حالا فرجام این جنگ مغلوبه را به انتظار نشست: مرگ بر فضای مجازی معنایی جز نفی شفافیت و مقابله با جریان آزاد اطلاعات و انقطاع با جهان ندارد…
این امر هم به عقب ماندن از تحولات و پیشرفتهایی منتهی میشود که جز در سایەی ادغام در اقتصاد و فنآوری جهانی و نوعی نظام تقسبم کار بینالمللی ممکن نیست…
با قاطعیت میتوان گفت اسرائیل در مقام قدرتی اشغالگر و جنگطلب بیشتر از همه از خوارداشت اینترنت و شعار مرگ بر اسرائیل مجازی و انزوای خودخواسته و بریدن از جهان خوشحال میشود…!
.