خامنهای:: “اگر جمهوری اسلامی دچار شاه سلطان حسینها بشود، دچار مدیران و مسئولانی بشود که جرأت و جسارت ندارند؛ در خود احساس قدرت نمی کنند، در مردم خودشان احساس توانائی و قدرت نمیکنند، کار جمهوری اسلامی تمام خواهد بود.(۲۴ آذر ۱۳۸۷)
شاه سلطان حسین صفوی کسی است “که هنگام تهاجم افغانها وقتی کشور را از دست رفته می دید، علما را جمع و از آنان راه حل میخواهد. روحانیون نیز با حیرت از اینکه چگونه این نابخردان کافر جسارت دست درازی به ملک صاحب الزمان را داشته اند، به سلطان اطمینان دادند با استعانت از خداوند و استغاثه از حضرت ولی عصر آنان را ناکام خواهند گذاشت آنان ضمن برپایی مجالس دعا و روضه دستور طبخ آش نذری مخصوصی را نیز صادر فرمودند. اما چیزی نگذشت که خبر آوردند افغان ها به دروازه های اصفهان رسیده اند؛ آش پخته شد اما پیش از توزیع آن، لشکریان افغان وارد کاخ شده و سلطان را دستگیر و آش نذری را هم میان سربازان خود توزیع نمودند.”
❗️در واقع علت سقوط حکومت شیعی شاه سلطان حسین ترس و بزدلی اش نبود بلکه بنا کردن حکومت بر سرنیزه، رواج خرافه و استیلای دعای در خلوات در تدبیر امور بود! شاه حاکمی با قدرت مطلقه بود که بجای سپردن کار بدست اهل علم و درایت، افاضل را خانه نشین و محصور کرده و کار را به فرومایگان سپرده بود. و بجای تدبیر و استفاده از علم عالمان فنون مختلف برای اداره کشور به پیشگویی های منجمانِ متوهم در فرا رسیدن زمستان سخت برای دشمنان و یا نابود کردن دشمنان با دعا و توسل به امام زمان و توهمات آخرالزمانی امید بسته و حکومتی یکدست متشکل از جاهلانِ متملقِ دعاگو تشکیل داده بود.
‼️… و ایران باید مراقب آش های معجزه گر باشد زیرا آشی که با اشک در خلوت طبخ شود فقط اشک علنی ملت را در آورده و دنیا و آخرت شان را بر باد و ایران را بفنا می دهد.