آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
“وفاق ملی” به معنی توافق بالایی ها برای تقسیم قدرت نیست، این برداشت از وفاق، ظلم به جمهوری اسلامی و مردم است. مردمی که با آخرین توان و آخرین امید حل مشکلات خود، در انتخابات اخیر شرکت کردند تا مسیر قطاری که به بیراهه می رفت تغییر دهند!
نخستین موضوعی که دکتر پزشکیان باید بر سر آن با اهالی قدرت به توافق می رسید موضوع استفاده از منابع انسانی “پابه کار” و “کاربلد” و “حامی دولت” در مدیریت کشور است. اگر دولت نتواند کارها را به دست کاردانان بسپارد کمیتش لنگ می شود.
وفاق در پذیرش منابع انسانی کارآمد و هوادار دولت در مدیریت کشور، ضروری ترین کاری بود که باید پزشکیان آن را حل می کرد. این که به بهانه های مختلف نیروهای پیشنهادی از گردونه خارج و رد صلاحیت شوند یعنی تو دهنی به مردمی که خواستار تغییرات کارآمد هستند!
ما در انتخابات، “برای ایران” تنها رای ندادیم، بلکه جنگیدیم و اگر در انتخابات از آن شصت درصد جدا شدیم به دلیل درکی بود که از شرایط موجود داشتیم تازه متوجه شده ایم، شرایطی که فکر می کردیم بسیار حساس است برای برخی آدم های متوهم، هنوز قابل درک نیست!
بارها گفته و باز مکرر تکرار می کنیم که انتخاب دکتر پزشکیان آخرین تیر ترکش هواداران این نظام است و ما انتظار داریم، دکتر پزشکیان گفتمان “وفاق ملی” را برای هدف گذاری ها طرح کند! انتظار نداریم رییس دولت، منفعلانه کنار بکشد و در لوای “وفاق ملی” متاسفانه “شرکت سهامی خاص” تقسیم قدرت بین ردهای بالای حاکمیت تشکیل شود.
گفتمان وفاق ملی وقتی موفق می شود که در لایه های بالای قدرت، وضعیت موجود با همه ی ابرچالش ها ترسیم و مشخص شود و بعد برای برون رفت از این ابرچالش ها، روش ها و راه های گوناگون، بررسی شود و در پایان، برای رسیدن به هدف ها و رفع موانع توسعه، از زبده ترین نیروهای موجود همه ی جناح ها استفاده شود!
این که صلاحیت نیروهای درجه یک هوادار دولت مورد تایید قرار نگیرد و دستگاه های دولتی را به جریان رقیب واگذار کنند کار درستی نیست!
ما تصورمان این بود که پزشکیان، پیش از ورود به انتخابات بر سر ابرچالش ها و وخیم بودن وضعیت موجود کشور و همچنین راه های برون رفت از این وضعیت با نهاد قدرت به توافق رسیده است. این که برای روش ها و راه های رسیدن به رفع چالش هیچ هماهنگی و توافقی نشده است، صحبت کردن در مورد “وفاق ملی” همان تقسیم قدرت بین افراد خاص است.
هر روز خبرهایی منتشر می شود که به نام “وفاق ملی”سکان مدیریت های کلان و میانی کشور را به دست بی کفایت بی عرضه ترین آدم ها از جبهه مقابل دولت می سپارند و هیچ تصور نمی کنند که با این کارها، هواداران دولت، در برابر مردمی که به پای صندوق های رای آورده اند، خجالت و بی اعتبار می شوند.
این نه “وفاق ملی” نه “تدبیر و امید” نه “مهرورزی” نه “مردانگی”، نه “وفای به عهد” و نه توجه به پروسه ی آینده نگری است! این کار زشت و کریه، چیزی جز نابود کردن سرمایه های اجتماعی نیست!
امروز متاسفانه! با بی تدبیری تمام، شرکت سهامی خاص “وفاق ملی” سقف انتظارات حامیان دولت را در سراسر کشور پایین آورده است.
برای پاسداری از دستاوردها و خراب نشدن اوضاع کشور باید بتوانیم زمینه ی مشارکت همه ی مردم را فراهم و
از زبده ترین فرزندان ایرانی در مدیریت کشور استفاده کنیم.
با گفتمان وفاق ملی به سراغ نیمی از جمعیت ایران برویم که ما را قبول ندارند و با روی باز و ترغیب حس وطن پرستی آنان برای ایران، آنان را پای کار بیاوریم نه این که با ترشرویی و انگ های ناصواب، زمینه ی یاس و ناامیدی را برای همین اقلیت همراه ایجاد کنیم!
